အခန်း ၆

799 119 2
                                        

-

မနက္အေစာပိုင္း က်ယ့္ဟန္ႏိုးလာေတာ့ ျမဴေတြေဝလို႔ေနကာဘာကိုမွသည္းကြဲစြာမျမင္ရ။
သူ႔ေဘးမွာေတာ့ ကုန္းကြၽင့္ကအိပ္လို႔ေကာင္းေနဆဲ။

" ဒီေန့ၾကမွ ျမဴကပိုထူေနသလိုပဲ "

က်ယ့္ဟန္ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္ေပမယ့္ လွဲေနတဲ့ကုန္းကြၽင့္ဆီကစကားသံထြက္လာသည္။

" ရာသီဥတုေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ျဖစ္ေနတာေလ ... ကိုယ္တို႔ျမန္ျမန္ထုပ္ပိုးၿပီးေရ႔ွခရီးဆက္ၾကမယ္။ေန့တစ္ဝက္ေလာက္ဆိုေရာက္ပါၿပီ "

က်ယ့္ဟန္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာယာယီတဲကိုေသခ်ာေလးျပန္ေခါက္သိမ္းကာဝတ္စံုကိုလည္းသပ္ရပ္ေအာင္ျပန္ျပင္လိုက္သည္။

ဒီတစ္ခါေတာ့ကုန္းကြၽင့္ကၪီးေဆာင္လို႔ေရ႔ွကေနသြားကာက်ယ့္ဟန္ကေတာ့ မနီးမေဝးအေနအထားကေနသာလိုက္လာခဲ့သည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ေလ်ွာက္ၿပီးတဲ့အထိ ေနထြက္မလာဘဲျမဴေတြေဝေနသည္မို႔ က်ယ့္ဟန္စိတ္ထဲကသိကေအာက္ျဖစ္လာရသည္။

" တစ္မ်ိူးႀကီးပဲ  လမ္းေလ်ွာက္လာတာလည္းၾကာၿပီကိုအခုထိေနမထြက္ေသးဘဲျမဴအံု႔ေနတုန္း "

" ေနမပူေတာ့ေကာင္းတာေပါ့။မင္းပဲေနပူရင္ပင္ပန္းတယ္ဆို "

က်ယ့္ဟန္လမ္းေလ်ွာက္ေနရာကေနခဏရပ္ကာစဥ္းစားလိုက္ၿပီးေခါင္းၿငိမ့္သည္။

" ဒါလည္းဟုတ္တာပဲ  ေနမပူေတာ့မပင္ပန္းဘူး။ခရီးလည္းျမန္ျမန္ေရာက္တယ္ "

ကုန္းကြၽင့္ဘာမျွပန္မေျပာေတာ့ဘဲရယ္လ်က္သာေရ႔ွကေနဆက္ေလ်ွာက္ေနလိုက္သည္။
ေန့တစ္ဝက္က်ိဳးသြားေတာ့ ေက်ာက္ေအးဂူနားေရာက္လာသည္မို႔ ေျခလွမ္းေတြရပ္ကာအနားယူလိုက္သည္။

ေက်ာက္သားေက်ာက္စိုင္ေတြနဲ႔ပတ္ပတ္လည္ကာထားၿပီး ေရတံခြန္ပါရိွတာမို႔ေနရာကေတာ္ေတာ္ေလးကိုအေနေအးသည္။

" ခင္ဗ်ားဒီလိုေနရာကိုဘယ္လိုသိတာလဲ "

" ေနာက္ေတာ့ေျပာျပမယ္။အနားယူရေအာင္"

က်ယ့္ဟန္သေဘာတူလိုက္ၿပီး တစ္ေလ်ွာက္လံုးသယ္လာရသည့္အထုပ္ကိုပစ္ခ်ကာေက်ာက္သားျပားေပၚအားရပါးရလွဲခ်ပစ္လိုက္သည္။

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now