အခန်း ၁၅ ( ဇာတ်သိမ်း )

1K 101 4
                                    

Zawgyi

စေနာက္သည္လား အတည္လားမသဲကြဲတဲ့စကားလံုးေတြကက်ယ့္ဟန္ရဲ့မႏူးမနပ္ႏွလံုးသားေလးကိုအေတာ္ေလးအသည္းတယားျဖစ္ေစသည္။

ငယ္စဥ္ကတည္းကမိဘေတြရဲ့စြန္႔ပစ္ပယ္ခံခဲ့ရၿပီး ေတာင္သခင္ကေမြးစားခဲ့ျပန္ေတာ့လည္းေမြးစားသားဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔အေရးတယူျပဳခံရျပန္ေတာ့လည္းေဘးလူေတြကပစ္ပယ္ထားခဲ့ၾကျပန္သည္။
တစ္ကိုယ္တည္းေနသားၾကလာရင္းနဲ႔မွ တစ္စံုတစ္ၪီးရဲ့အကာအကြယ္ခံအေစာင့္ေရွာက္ခံရၿပီးဂရုစိုက္ခံရတာပထမဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္။

ဒီလူကဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ ဘာလုပ္တာလဲဆိုတာေတြေတာင္မေမးႏိုင္ေတာ့ဘဲ နာမည္တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ကပို၍တိုးလာရသည္။
ဒီလူကေနစရာေနရာေပးတယ္။
ဒီလူကစားစရာေပးတယ္။
ဒီလူကကာကြယ္ေပးတယ္ သူ႔ကိုရယ္ေမာေစတယ္။
ဒီလူနဲ႔အတူရိွေနရင္စိတ္ေရာကိုယ္ပါလံုၿခံဳတယ္လို႔ခံစားရတယ္။
ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပါဘဲထိုလူ႔အေပၚသံေယာဇဥ္ေတြကတရစ္ရစ္တိုး၀င္လို႔ေမတၲာေတြယိုဖိတ္ေနခဲ့သည္။

ေရတံခြန္ေဘးမွာအသာထိုင္လို႔ေက်ာေပးထားတဲ့သူကိုျမင္လိုက္ရေတာ့စိတ္အစဥ္ကအေတာ္ေလးေအးခ်မ္းသြားရသည္။
စေတြ့စဥ္အခါကေတာ့စိတ္ညစ္ေနတဲ့ေကာင္ကေလးကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔အတြက္ပဲရည္ရြယ္ခဲ့ေပမယ့္
အေျခအေနေတြေျပာင္းလဲသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ထိုေကာင္ေလးကိုေဘးနားမွာထားၿပီးတစ္သက္လံုးေပ်ာ္ရႊင္သြားေစခ်င္တယ္ .... ။

မတူညီတဲ့ေလာကႏွစ္ခုၾကားမွာစည္းေတြေဘာင္ေတြရိွေနေပမယ့္ တကယ္တမ္းကာယကံရွင္ေတြသာဆႏၵရိွမယ္ဆိုရင္ထိုအရာေတြကဘာလို႔လိုအပ္ေနၪီးမွာလဲ ..... ။

အနားကိုခပ္ဖြဖြေလ်ွာက္လို႔ေခၚသံတိုးတိုးႏွင့္အသံျပဳလိုက္သည္။

" က်ယ့္ဟန္ "

အံ့ၾသဟန္ႏွင့္လွည့္ၾကည့္လာတဲ့မ်က္၀န္းေတြမွာစိုစြတ္မႈေတြရိွလို႔ေနသည္မို႔ စိတ္ပူမႈကတစ္ရိွန္ထိုးျမင့္တက္လာရျပန္သည္။

" ဘာျဖစ္တာလဲ က်ယ့္ဟန္ "

" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ...... ခင္ဗ်ားျပန္လာတာျမန္လိုက္တာ "

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now