(This is for entertainment purposes only so please be open minded)
Mark POV
Nasa isang basketball tournament ako ngayon at championship game na
4th quarter na at 92-94 ang score, lamang ang kabilang university
Para akong kinakapos ng hininga
Oo nakakapagod naman talagang mag basketball pero yung hingal na nararamdaman ko ay may kasamang pagkirot ng dibdib
Huminga na lang ako ng malalim at hindi ipinahalata ang nararamdaman
"GO BABY!!!" sigaw ni dave
Si dave ay boyfriend ko for 5 years na. Parehas kaming bi
Nginitian ko siya atsaka kinindatan bago nagpatuloy sa paglalaro at ang ending ng game siya. Siyempre panalo kami
"Bro congrats" bati sakin ng mga kaibigan ko
"Salamat" sabi ko
"Congrats" nakangiting yumakap sakin si dave at humalik
"Wooo! Ansarap" nakangiting usal ko at bahagya naman niya akong hinampas
"Pilyo" sabi niya
Natawa na lang ako pero agad ding nahinto yon
Napahawak ako sa dibdib ko dahil kumirot na naman ito
"Baby, ayos ka lang?" alalang tanong sakin ni dave, pilit lang akong ngumiti at tumango
"Guys may celebration daw sa bahay ni coach" anunsyo ng isa kong teammate
"H-hindi muna ako sasama" sabi ko kaya taka naman silang napatingin sakin
"Bakit hindi ka sasama?" tanong nila
"Gusto ko lang munang magpahinga" hinihingal na sambit ko
"Ayos ka lang ba talaga?" tanong ulit ni dave
"Hmm, don't worry gusto ko lang talagang magpahinga muna" sagot ko "uwi na ako ah?"
"Samahan na kita" sabi niya pero umiling ako
Habol hininga akong nagmaneho pauwi at pagdating sa bahay ay naabutan ko si mommy sa sala
"Oh anak? Ang aga mong umuwi ah?" sabi ni mommy
"M-m-mommy"basta na lang akong bumagsak sa sahig at nawalan ng malay
Pag gising ko ay nasa ospital na ako at naka oxygen
"M-mommy?" usal ko
"Anak. I'm glad your awake" sabi niya
"What happened?" tanong ko, tumingin si mommy sa family doctor namin
"You have ventricular septal deffect" sabi ni doc "vsd is a hole in the wall seprating the two lower chamber of the heart. Kapag hindi sumara ang butas ay pwede itong mag cause ng higher pressure sa heart at mag reduced ng oxygen. Ito din ang dahilan kung bakit nahirapan kang huminga"
Para akong nabingi sa sinabi niya. Namuo na rin ang mga luha sa mga mata ko
"What can we do doc?" tanong ni mommy
"Ang pinakaunag option diyan ay maglagay ng device sa puso para para magsara ang butas but in his case. Hindi na kakayanin ng device so he need an immediate heart transplant" sabi ni doc "you need to find a donor as soon as possible because his case is getting worse. And as much as possible iwasan mo ang mga physical activitites. Iwasan mo ang mga bagay na nakakapagod"
Pag-uwi namin ay nandon na si dad
Agad siyang nagtanong kung saan kami galing at si mommy ang nagsabi kung ano ang nangyari
"Son. Don't worry gagaling ka" sabi ni dad
"You need to tell dave about this" sabi ni mommy
"No!" agad na usal ko
"Pero anak..."
"Hindi niyo sasabihin sakanya!" matigas na usal ko "mas mabuti na mawala ako na wala siyang alam"
"Don't say that!" sabi ni dad "we will find a donor"
"Paano kung hindi makahanap? Mas mabuting mahiwalay siya sakin ngayon pa lang para kapag dumating yung araw na mawala ako hindi na siya masasaktan" sabi ko
"Pero masasaktan mo din siya kapag nakipaghiwalay ka" sabi ni mommy
"Mas masasaktan siya kapag nawala ako na kami pa at isa pa. Siguradong lalayo siya kapag naghiwalay kami at kung malaman man niya siguradong nakapag move on na siya"
Kinabukasan
Nasa beach side ako ngayon kung saan ako sinagot ni dave. Hinihintay ko lang siya
"Baby" mabilis na lumapit sakin si dave at niyakap ako pero itinulak ko siya " may problema ba?" tanong niya pero blangko ko lang siyang tiningnan
"Dave. Magmula ngayon tapos na tayo" sabi ko at kita naman ang sakit na gumuhit sa kanya
"B-bakit?" naluluhang tanong niya
"Dahil sawa na ako. Dahil hindi na kita mahal. Sapat na sigurong dahilan yon" tumalikod ako at maglalakad na sana palayo pero hinawakan niya ang kamay ko
"Mark don't do this please"
Alam kong umiiyak siya kaya nanatili na lang akong nakatalikod dahil baka hindi ko kayanin at baka bawiin ko bigla yung mga sinabi ko
"Tanggapin mo na lang na ayoko na" binawi ko ang kamay ko atsaka naglakad palayo
20 Years Later
Ilang araw lang magmula nung ma diagnosed ako ng vsd ay nakahanap din ng donor and until now im still alive
20 years na ang lumipas at hindi ko na nakita si dave. I admit that i missed him but i guest this is how life works. Sa ngayon ay may asawa na ako at may anak na din
"Mark" napatingin ako sa tumawag sa akin at nakita ko si aaron
Si aaron ay bestfriend ni dave since elementary
"Di ba gusto mong malaman kung sino yung donor mo?" tanong niya at tumango lang ako
Hindi ko nalaman kung sino ang donor ko dahil confidential daw yon
May iniabot na sulat sa akin si aaron. Kinuha ko yon at binasa
We met at the courtyard on your village. You were playing basketball that time then you accidentally hit me with the ball but im glad you did because that day i met the man that i love for the whole 5 years.
I'm glad you came into my life
I'm glad we made each other happy
I'm glad you came to love me
Mark i know about your condition and the day you broke up with me i already know that's why i didn't went after you.
Pleae be careful with my heart. 'OUR HEART'
Baby don't blame yourself. I love you that is why i decided to be your donor and if you will love someone again that means i choosed that person for you.
Our faith has decided to part this way
Now before i stop writing and breathing. Before i completely go to sleep forever. I want you to know that i am very thankful and happy that i had your love even if it didn't last forever.
I love you mark 'till the end of everything and remember i am always here walking with you.
To My Life, Mark
From Your Love
Dave Alegre
BINABASA MO ANG
Walking With You (Finished)
Kısa HikayeOne Shot Story BL I guess love really takes sacrifices
