Thailand hospital
*ဦးဦးsean. ............*
*ဗျာ...ဗျ....ကလေးလေးပြောပြပါဗျ*
ရိပေါ်ရဲ့ခေါ်သံကိုပန်းသီးတွေဂရုတစိုက်စိပ်ရင်းထူးနေရှာတဲ့ဦး။
*China. .ပြန်မယ်ဆိုနေမှ*
*ကလေးလေး..ခြေထောက်ကသက်သာပြီလား*
*အစတည်းကဘာမှမဖြစ်တာကြီးကို....*
*ကိုယ်ကစိတ်ပူလွန်းလို့ပါကွာ..*
အနီအရာလေးတစ်ခုကြောင့်ထိုင်းမှာသောင်တင်နေတဲ့ရိပေါ်ကတရုတ်ပြန်မည်ဆိုလည်းမရ။ဆေးရုံမှာတစ်လလောက်အိပ်လိုက်၊စားလိုက်၊Tvကြည့်လိုက်၊ပြန်အိပ်ပြန်စားနဲ့လူကဝက်ပုက်ဖြစ်နေပြီ။
*ဟင့်.....ဦးကသားကိုမချစ်ဘူး.... *
ကလေးလေးကအိခနဲငိုချကာသူ့ကိုမချစ်တော့ဘူးဆိုတဲ့စကားသံလေးရှောင်ကျန့်အသဲကိုတုန့်ခနဲမြည်အောင်လူပ်ခတ်စေသည်။လက်ထဲကဓားနဲ့ပန်းသီးစိပ်တွေကိုပန်းကန်ပေါ်ပြန်ချလို့ ကုတင်ပေါ်ခေါင်းငုပ်လို့တအိအိနဲ့ငိုနေတဲ့ကလေးလေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းတဲ့အခါခါးကိုဖက်တွယ်လာတဲ့လက်တစ်စုံကြောင့်အရာရာကိုအလိုလိုက်ဖို့အဆင့်သင့်။
*ချစ်လွန်းလို့...ရွှေကျုတ်လေးထဲထည့်ခံတွင်းထဲငုံထားမတတ်....ချစ်တာပါကွာ*
*ပါးပါးကိုလွမ်းတယ်....အင့်...*
ရင်ခွင်ထဲကချွဲသံအက်အက်လေးကဖြေးညှင်းစွာထွက်ပေါ်လာပြီး..seanရဲ့လက်တွေကစားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ဖုန်းကိုကောက်ပြီး..တရုတ်လေလမ်းကြောင်းရှင်းထားရန်ယွီပင်းအား massage ပို့လိုက်သည်။
*ကလေးလေး......*
*သားက....ကလေးလေး...ဟုတ်ဘူး*
*အာ့ဆို...ဘာလေးတုန်း*
*သားက......ဦးseanရဲ့ယောကျာ်း*
ရှောင်ကျန့်ကတော့တစ်လောကလုံးအပိုင်စားရသလိုရင်ထဲတစ်ဒုန်းဒုန်းတစ်ဒိုင်းဒိုင်းနဲ့။
ချွဲတာမဟုတ်တဲ့ချွဲသံအက်လေးသေးသေးလေးက ဦးseanတဲ့လေ။တကယ့်အတတ်လေးပါကွာ....။
*ချစ်မဝကြီး.....*
*ခစ်ခစ်...*
---------------------------------------------------
