*ဟို......*
ဆရာဆိုသူက ပြောရနိုးနိုး ပြန်ပိတ်ရနိုးနိုးနဲ့ နောက်ဆုံး မပြောတော့ဘဲ ဦးကိုသာ ပြုံးပြီးကြည့်နေလေသည်။
*ကလေးလေး.....တစ်ခြားသူရဲ့ နမည်က ကလေးရဲ့ ဟောဒီ... နားစည်လေးထဲ ဝင်သွားမှာ ဦးအရမ်းသဝန်တိုတာ*
ဦးကတော့ဦးပါဘဲ ။ရင်ခွင်ထဲရုပ်တည်ကြီးနဲ့ သဝန်ထိုင်တိုနေတာကြီးက ချစ်စရာကြီး။
*ထိုင်ပါအုံး.....*
ထိုအခါမှ မတ်တပ်ရပ်ကာ နေနေတဲ့ အမည်မသိဆရာဆိုသူက သူတို့နဲ့မလှမ်းတဲ့ဆိုဖာနား ဝင်ထိုင်လေသည်။
မျက်လုံးကလည်း ဦးဆီက မခွါ။ ပွဲက ကြည့်ကောင်းပြီးရင်း ကြည့်ကောင်းတော့မှာ။
*စာစသင်တော့မလားဗျ....*
*အင်း....*
*ဒါဆို.....စာကြည့်ခန်းက....*
*ငါ့ရှေ့မှာဘဲ သင်......*
ရိပေါ်ကတော့ ဝင်ပြောစရာမလို ဦးကသာ အရာရာစီစစ်ပေးလိမ့်မည်။ အခုထိ ရိပေါ်ကိုပေါင်ပေါ်က မချသလို သူလည်း ရင်ခွင်ထဲက မထွက်။
*ဗျာ.....အာ....ဟုတ်ကဲ့*
ဆရာဆိုသူက ခဏ အံ့သြသလိုနဲ့ ပြီးမှ ရယ်သံစွတ်ကာလက်ခံသည်။ တော်တော်မလွယ်တဲ့သူဘဲ။အပြုံးတွေက အရိုင်းဆန်လိုက်တာ။
*သား စာသင်ဖို့ လိုအပ်တာတွေ အခန်းထဲသွားယူအုံးမယ်.....ဦး...လွှတ်ပါအုံး*
*မလွှတ်ချင်ဘူးကွာ....ဦးပါလိုက်မယ်*
ခါးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်တိုးဖက်လို့ ကလေးလိုဆိုနေသူက အမှန်ဧကန် seanပါ။
*ခဏဘဲလေ.....ဦးကလဲ...လွှတ်နော်..သားရဲ့ဦးက လိမ်မာတယ်*
ချော့ပြောမှ ခါးပေါ်က လက်တွေက တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့ပြေလျှော့လာသည်။ ဦး ပေါင်ပေါ်က ထလို့ မပြုံးမရယ်တဲ့ ဦးရှေ့ရပ်က ပါးရိုးလေးကိုဆွဲယူလို့ နူတ်ခမ်းလေးကို ထိကပ်ရုံသာနမ်းလိုက်သည်။ ထိုအခါမှ မပြုံးမရယ်မျက်နှာတည်လေးက ရွှင်လန်းကာ မဲ့နက်လေးလူပ်ခတ်တဲ့အထိ ရယ်သွယ်လေးသည်။
*လူဆိုးလေးကွာ...*
ဦးကိုတစ်ချက်သာပြုံးပြ၍ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့သာ တတ်လာလိုက်သည်။ နောက်ကိုတစ်ချက်မကြည့်ရအောင် ဦးအချစ်တွေက ယုံကြည်မူပေးသည်။
_____________________________ ♥
:Thanks for reading and voting.
#Zawgyi#
*ဟို......*
ဆရာဆိုသူက ေျပာရနိုးနိုး ျပန္ပိတ္ရနိုးနိုးနဲ႕ ေနာက္ဆုံး မေျပာေတာ့ဘဲ ဦးကိုသာ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနေလသည္။
*ကေလးေလး.....တစ္ျခားသူရဲ႕ နမည္က ကေလးရဲ႕ ေဟာဒီ... နားစည္ေလးထဲ ဝင္သြားမွာ ဦးအရမ္းသဝန္တိုတာ*
ဦးကေတာ့ဦးပါဘဲ ။ရင္ခြင္ထဲ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ သဝန္ထိုင္တိုေနတာႀကီးက ခ်စ္စရာႀကီး။
*ထိုင္ပါအုံး.....*
ထိုအခါမွ မတ္တပ္ရပ္ကာ ေနေနတဲ့ အမည္မသိဆရာဆိုသူက သူတို႔နဲ႕မလွမ္းတဲ့ဆိုဖာနား ဝင္ထိုင္ေလသည္။
မ်က္လုံးကလည္း ဦးဆီက မခြါ။ ပြဲက ၾကည့္ေကာင္းၿပီးရင္း ၾကည့္ေကာင္းေတာ့မွာ။
*စာစသင္ေတာ့မလားဗ်....*
*အင္း....*
*ဒါဆို.....စာၾကည့္ခန္းက....*
*ငါ့ေရွ႕မွာဘဲ သင္......*
ရိေပၚကေတာ့ ဝင္ေျပာစရာမလို ဦးကသာ အရာရာစီစစ္ေပးလိမ့္မည္။ အခုထိ ရိေပၚကိုေပါင္ေပၚက မခ်သလို သူလည္း ရင္ခြင္ထဲက မထြက္။
*ဗ်ာ.....အာ....ဟုတ္ကဲ့*
ဆရာဆိုသူက ခဏ အံ့ၾသသလိုနဲ႕ ၿပီးမွ ရယ္သံစြတ္ကာလက္ခံသည္။ ေတာ္ေတာ္မလြယ္တဲ့သူဘဲ။အၿပဳံးေတြက အရိုင္းဆန္လိုက္တာ။
*သား စာသင္ဖို႔ လိုအပ္တာေတြ အခန္းထဲသြားယူအုံးမယ္.....ဦး...လႊတ္ပါအုံး*
*မလႊတ္ခ်င္ဘူးကြာ....ဦးပါလိုက္မယ္*
ခါးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္တိုးဖက္လို႔ ကေလးလိုဆိုေနသူက အမွန္ဧကန္ seanပါ။
*ခဏဘဲေလ.....ဦးကလဲ...လႊတ္ေနာ္..သားရဲ႕ဦးက လိမ္မာတယ္*
ေခ်ာ့ေျပာမွ ခါးေပၚက လက္ေတြက တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႕ေျပေလွ်ာ့လာသည္။ ဦး ေပါင္ေပၚက ထလို႔ မၿပဳံးမရယ္တဲ့ ဦးေရွ႕ရပ္က ပါးရိုးေလးကိုဆြဲယူလို႔ ႏူတ္ခမ္းေလးကို ထိကပ္႐ုံသာနမ္းလိုက္သည္။ ထိုအခါမွ မၿပဳံးမရယ္မ်က္ႏွာတည္ေလးက ႐ႊင္လန္းကာ မဲ့နက္ေလးလူပ္ခတ္တဲ့အထိ ရယ္သြယ္ေလးသည္။
*လူဆိုးေလးကြာ...*
ဦးကိုတစ္ခ်က္သာၿပဳံးျပ၍ အိမ္အေပၚထပ္သို႔သာ တတ္လာလိုက္သည္။ ေနာက္ကိုတစ္ခ်က္မၾကည့္ရေအာင္ ဦးအခ်စ္ေတြက ယုံၾကည္မူေပးသည္။
_____________________________
:Thanks for reading and voting.
