Çünkü kim olursan ol, ne yaparsan yap, bütün yüreğinle gerçekten bir şey istediğin zaman, Evrenin Ruhu'nda bu istek oluşur. Bu senin yeryüzündeki özel görevindir. Her şey bir ve tek şeydir. Ve bir şey istediğin zaman, bütün Evren arzunun gerçekleşme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Uyan, uyan Emma."
Genç kız uykusundan sıçrayarak uyandı. Bir koluna Stiles bir koluna ise Harry girdi ve zorla bahçeye çıkardılar. Emma midesindeki her şeyi çimenlere boşalttı. Nefes nefese geri çekildiğinde Harry'nin eli sırtındaydı.
"Bu çok zor"
Emma ağlarken bulanan midesine söz geçiremiyordu. Zar zor nefes alıyor sadece kusmak istiyordu. Yoksa bu mide bulantısı asla geçmeyecekti. Arkadaşlarından kollarını kurtarıp koşarak bir ağacın dibine çöktü. O kadar çok kusmuştu ki artık mide suyunu kusuyordu. Ki bu iğrenç bir durumdu. Yaklaşık bir on dakika ağacın başında can çekişti. Gücü tükenince kendini çimlere bıraktı. Star elinde ilaçlarla yanına koşana kadar bilinci kapalıydı.
"Emma, Emma!"
Star, arkadaşının bembeyaz olmuş suratına tokat atarken kendini güçlü tutmaya çalışıyordu fakat pek becerebildiği söylenemezdi.
Ne de olsa her gün arkadaşı gözlerinin önünde ölmüyordu.
"Ambulans çağırın. Emma uyan!"
Emma tokatlara karşılık verecek gücü kendinde bulamadığından cevap vermemişti. Bayıldığından değil.
"Daha değil."
Emma yavaşça yutkundu. Boğazı çok acıyordu ve ağzında iğrenç bir tat vardı. Star'ın getirdiği suyla ağzını çalkaladı. Diğer kalanıyla da yüzünü yıkadı.
Stiles daha fazla su getirene kadar çimlere uzanıp Star'ın elini sıktı. Düzinelerce ilaç içip iki erkek arkadaşı tarafından ayağa kaldırıldı.
Emma vücundaki zehir tarafından öldürülüyordu.
"Daha iyi misin?"
Star arkadaşınınn yüzüne eğilip saçlarını geriye doğru topladı. Ardından kapının önündeki koltuklardan birine oturmasına yardım etti.
Emma kuleden kaçtığından beri ormanın içinde, herkesten uzak olan bir evde kalıyorlardı. Ne kadar ses çıkarsalar da burada kimse onları duyamazdı. Bu saklanan Emma için iyi bir şeydi.
Emma kafasını yastıklardan birine gömüp derin derin nefes almaya çalıştı. Ancak göğsündeki bir şey nefes almasına izin vermiyordu. Acıyı hissedebilseydi bu acıya katlanamayacağından emindi.
"Acıyı hissetmiyorsun ancak miden bulanıyor. Önceden bu bile olmazdı. Bir şeyler ters gidiyor."
Harry kafasında bir şeyleri yerine oturtmaya çalışıyordu ancak hiçbir şeyi mantık çerçevesinde değerlendirmek mümkün değildi.
"Bu zehir vücudumda bir şeyler değiştiriyor."
Emma hızlı çarpan kalbini umursamadan konuşmaya çalışıyordu. Stiles kafasını geri yatırıp saçlarını okşadı. Genç kız soğuk soğuk terlemişti.
