Çünkü kim olursan ol, ne yaparsan yap, bütün yüreğinle gerçekten bir şey istediğin zaman, Evrenin Ruhu'nda bu istek oluşur. Bu senin yeryüzündeki özel görevindir. Her şey bir ve tek şeydir. Ve bir şey istediğin zaman, bütün Evren arzunun gerçekleşme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Binadan gelen seslerle ayağa kalktı. Bağırış sesleri her yeri sarmış, Emma'yı uyandırmıştı. Yataktan hemen indi. Önemli bir olay olmuş olmalıydı. Tokasıyla saçlarını toplayıp kapıyı açtı. Koşarak asansöre bindi. Sesler ortak salondan yükseliyordu. Koşarak içeriye girdi ancak gördükleriyle şoka girmişti.
Star, onlara saldırmaya çalışırken bağırıyor. Stiles ve Harry ise onu durdurmaya çalışıyordu.
"Star!"
Emma var gücüyle bağırdı. Star arkasını döndüğünde arkadaşını gördü. Onu tutan kollardan kurtulup Emma'nın boynuna atladı.
"Aman Tanrım! Aman Tanrım!"
Birbirlerine sarılırken kendi etraflarında dönüyorlardı.
"İyisin değil mi? Bu vahşiler sana zarar vermedi değil mi?"
Emma büyük bir kahkaha atıp geri boynuna sarıldı.
"Tabi, ikizim yüzünden unutuldum. Çekil kız!"
Stiles, Star'ı itip sarıldı.
"Sen yokken ev hiç çekilmiyor be"
Emma, kulağına fısıldananlara güldü.
"Ay durun ben de geliyorum."
Star sarılan iki gencin üstüne atladı. Dışarıdan sardı onları. Harry de boş durmayıp dışarıdan sardı.
"Seni çok özledik. Küçük elmalı turta seni."
Emma boğuk bir kahkaha attı. Kafası Star'ın saçlarına gömülüydü. Dakikalar sonra ayrıldılar.
"Bugün akşama kadar buradayız!"
Star neşeyle bağırdı. Emma gülümsedi. Uzun zamandır kendisini bu kadar mutlu hissetmiyordu. Kafasını arkalarında durup onları izleyen Yenilmezlere çevirdi.
İçten bir tebessüm sundu. Ardından arkadaşlarını alıp odasına çıktı.
"Waow, paraya kıymışlar desene."
Stiles odayı ağzı açık süzdü. Harry de ona katılan sesler çıkarınca kızlar göz devirdi.
"Ee, ben yokken neler yaptınız?"
Emma yatağa oturup, ayakta duran arkadaşlarının oturması için yer açtı. Ardından sorusuna cevap vermeleri için yüzlerine baktı.
"Sıradandı."
Harry sakince konuştu. Sıradan olması onlar için çok anormaldi. Çünkü yıllarca elleriyle garip garip şeyler yapan bir kızla yaşamışlardı. Zorlanıyorlardı. Dostlarının yokluğunu ağır hissediyorlardı.
"Ne zaman eve geleceksin?"
İşte bu sorunun cevabını kimse bilmiyordu.
"Bilmiyorum, odamdan çıkarken bile haber vermek zorundayım."
