Beneath the Clouds (Beneath Series 1) - COMPLETED

Kabanata 47

Trigger Warning!

____________

Kabanata 47

Lost

What is he doing here? What the hell is he doing here?!

Hirap na hirap akong huminga habang hindi pa rin makagalaw sa kinatatayuan. Ayaw rumihestro sa akin ang mga nangyayari, parang akong kandilang nauupos. My hands were trembling, ganundin ang aking mga tuhod.

Gumapang ang lamig sa buong katawan ko. I was like a statue, frozen while staring at this man with murderous eyes.

Kailan pa siya nakalaya? Why did he come here? Bakit siya may dalang kutsilyo?

Horror filled my system. I knew that instant, I am in danger.

Tito Dexter smiled devilishly. Sa mala-demonyo niyang ngiti, halata na matagal kita nang hinintay ang pagkakataong 'to.

"Hindi mo ba babatiin ang tito mo, Raya?"

Nagising ngisi siya. Lalo lamang akong kinabahan nang humakbang siya ng isang beses. Magkahawak ang kamay ko habang ramdam na ramdam ko nag panginginig no'n.

To my instinct, mabilis akong tumakbo patungo sa hagdan kahit alam ko na anumang oras bubuwag ako. I reached for my belly as tears formed my eyes.

Nasa ikatlong baitang na ako ng hagdan. Akala ko ay makakatakas na ako pero mabilis niya nang nahablot ang buhok ko.

"Saan mo balak pumuntang tarantada ka?"

I groaned in pain. Sobrang higpit ng pagkakahablot niya. Ramdam na ramdam ko 'yon mula sa aking anit. Tears escaped my eyes out of fear.

My baby. Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata. My baby's in danger. He's in danger. Please save us.

One person flashed on my mind. With him smiling and reaching his hands to me.

Save us, Nova. Please.

Muntik pa akong madulas dahil sa lakas ng pagkakahila niya. When I opened my eyes, umiikot na kisame sa pangalawang palapag ng bahay ang nakita ko.

"Akala mo ba nakalimutan na kita? Nagdusa ako sa kulungan. Tingin mo ba hindi kita babalikan? Hmm?" He pressed his body on mine. Napapikit ako sa takot lalo na ng ilapit niya ang kanyang bibig sa tenga ko. I curse this man! I curse him! "Ang ganda ganda mo na, Raya. Maganda rin ang nanay mo, sayang lang at hindi ko man lang siya nagalaw."

My eyes widened. Naging mabilis ang paghinga ko dahil sa sinabi niya.

"H-Hayop ka! Hayop ka!" I shouted. "You don't deserve to live! Hayop! Hayo—"

I gasped when I felt a sharp thing on my neck. Mas lalo lamang kinain ng sistema ang takot.

"Sige, sumigaw ka lang. Humingi ka ng tulong."

Mas lalo niya pang inilapit ang kutsilyo sa leeg ko kaya napapikit muli ako ng mariin. Umagos ang luha sa pisngi ko.

Please, God.

Inilapit niya ang mukha sa akin. Tinanggal niya ang pagkakahawak sa buhok ko at halos mandiri ako ng taas baba niyang hinagod ang kaliwang balikat ko. I kept on gasping a breath kahit na hinang hina.

I took all my courage to speak as tears formed my eyes again.

"W-What do you want from me?" I gritted my teeth, hindi pa rin makagalaw dahil sa kutsilyo. I know in just one wrong move, I'm done. "P-Pera ba? I can give you some... P-Pakawalan mo lang ako. Please... T-Tito."

He pressed his body more against me and I feel so disgusted. I feel so fucking disgusted.

"Simple lang ang gusto ko, Raya." Nagsitayuan ang balahibo ko dahil sa boses niya. "Ikaw..."