Cennetteki hayatından kovulan hafızasız bir melek, insanlarla dolu bir lise. Meleğin prensi onun aşkı için kendisini riske atıp gizlice dünyaya gelerek onu bulmaya çalışacaktır. Ama hafızasını kaybeden beyaz melek çoktan bir dünyalıya aşık olmuştur...
Meleklere verilen bazı insan üstü özellikler vardır. Sürgünde olan melekler bile hala onlara sahiptir. Sezgi, Kehanet, İyileştirme ve benzeri şeyler...
Pritzel bir anda bembeyaz bir salonda uyandı. Her şey çok şıktı.
"Öldüm de cennete mi geldim?"
"Evet, ama ölmedin aşkım..." dedi bir erkek sesi.
Konuşmuştu ama sanki Pritzel'in beyninin içinde gibiydi. Ses duyulmuyordu fakat Pritzel o kişinin söylediği şeyleri anlıyordu.
Bagel sonunda dünyayla iletişim kurulabilen büyüyü çalıştırabilmişti. Aşkı, her şeyi olan Pritzel ile konuşabilirdi şuan.
Pritzel "Demir! Sen misin?" diye bağırdı.
Bagel ne olduğunu anlamamıştı. Demir kimdi?
Bagel'in yüzü beyaz bulutlarla kaplıydı adeta. Pritzel'in anıları olmadığı için anlayamıyordu kim olduğunu.
Bam! Dev bir kapı yıkılma sesi yankılandı. Öyle büyük bir sesti ki sanki tüm evren titredi. Korkarak geriye çekilen Pritzel ne yapacağını şaşırmıştı.
Bagel'in gözleri sulandı.
"Pritzel, ne olursa olsun, nerede olursan, kiminle olursan ol seni çok sevdiğimi asla unutma. Kanatlarının çırptığı son gün yeni bir başlangıç. Sen lanetli bir melek değilsin. Biz aşkımız ile kutsandık..."
Neredeyse tüm vücudu beyaz bulutlarla kaplı kudretli görünümlü, 2 metre boyundaki uzun beyaz sakallı kişi Bagel'e yaklaştı hızlı adımlarla.
Bagel'i arkadan boynundan tutarak tek eliyle havaya kaldırdı. Diğer elini yumruk yaptı.
Bagel'in gözünden bir damla yaş düştü. "Pritzel..." dedi sessiz, buruk ve nefesli bir şekilde.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birkaç damla düştü yere. Birkaç saniye geçtikçe her yer kan gölüne dönüşmeye başlamıştı. Arkadaki dev ve güçlü görünümlü adam yumruk yaptığı elini Bagel'in sırtına saplamıştı. Kalbini çıkarıp salonu terk etti.
Bagel suratında belirsiz bir tepkiyle son nefesinde gözlerinin ucuyla Pritzel'e bakıyordu. Pritzel koşup yerde yatan ölmek üzere olan bedeni kollarında tuttu ve hiç tanımadığı, Demir olduğunu sandığı kişiyi tutarak çığlıklar attı. Her yerde yankılanan bu çığlıklar içinde bulundukları binayı sallamıştı. Minik toz bulutları düşüyordu adeta binadan. Duvarlarda çatlaklar oluşmuştu.
Derin bir nefesle uyandı Pritzel. Derin nefesler alıp vermeye devam ederek korku içinde yanında oturup onu izleyen Demir'e baktı.
Hemen ayağa kalktı ve Demir'e bakarak gözünden bir damla yaş düşürdü. Demir bir anda Pritzel'in belini kavrayıp kendisine doğru çekti. Kibarca sarıldı. "Geçti güzelim. Korkma..."
Demir iki eliyle Pritzel'in kafasını kavradı.
Büyülü eşyası işe yarayan Bagel sonunda dünyadaki Pritzel'i izleyebilirdi.
"Sonunda bulabilirim aşkımın nerede ne yaptığını"
Karşısına açılan sihirli aynayı görünce duraksadı. Nefesi kesildi.
Pritzel ve Demir öpüşüyordu. Bagel, onca uğraşından sonra tüm hayatlarını birlikte geçirdiği aşkının hafızasını kaybettikten sonra başka bir adama aşık olduğunu görmüştü.
Bir yanda yıkılmış bir melek, diğer yanda ise hafızasız melek ve onun sahte aşkı.
