#Unicode
"မမဆု....မလိုက်နဲ့တော့လေ။
ကျွန်တော့်ဘာသာ သွားလိုက်မယ်။"
"ရလို့လား။ နေဦး....လိုက်မယ်။ လမ်းထိပ်ထိ ထွက်ရမှာကို။
"မလိုက်ပါနဲ့။ နားနေပါ။ ကျွန်တော် ဆိုင်ကယ်ယူသွားလိုက်မယ်။ မင်းသန့်အိမ်ရှေ့မှာ ခဏရပ်ခဲ့လို့ရတာပဲ။"
မင်းသန့်ဆိုတာ ကျွန်တော်နဲ့ တစ်ခန်းထဲ သူလည်း ဆယ်တန်းဒုတိယနှစ်တက်နေတာပဲ။ ဘယ်သူ့နဲ့မှ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီးမနေတတ်ပေမယ့် မင်းသန့်နဲ့တော့ ဒီတစ်လအတွင်းမှာ တော်တော်လေးခင်ခဲ့သည်။
မင်းသန့်အိမ်က လမ်းထိပ်နားလေးတင်ဆိုတော့ သူ့အိမ်ရှေ့မှာ ခဏရပ်ခဲ့ပြီး စျေးကိုလမ်းလျှောက်သွားလိုက်မည်။
"အဲ့ဒါဆိုလည်း....စိတ်ချမယ်နော်။ ဖုန်းယူသွားဦး"
"ကဲ...မေရယ်...တုနှိုင်းက ကလေးသေးသေးလေး မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ဘယ့်နှယ်ကွာ...သွားပါစေ သူ့ဘာသာသူ။ စိတ်မချဖြစ်နေလို့မရဘူးလေ။ အချိန်တန်ရင် သူ့ဘာသာပဲပျံသန်းရမှာ။"
ကိုကြီးဝင်ပြောတော့မှပဲ အဆင်ပြေတော့တယ်။ နို့မို့ဆို မနက်ဖြန်တောင် စျေးရောက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေလည်း မမဆုက အဲ့လိုအပူပန်ကြီး ပူပန်တတ်တယ်။
"သွား...သွား...တုနှိုင်း...ဖုန်းတော့ယူသွား။ မဟုတ်ရင် မင်းအစ်မ သွေးတက်လိမ့်မယ်"
မမဆုက ကိုကြီးကို မျက်စောင်းကြီးကြီးတစ်ခုကျွေးလိုက်ကာ ပါးစပ်ကနေလည်း ပွစိပွစိပြောနေသည်။
ကျွန်တော်ကတော့
မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
မင်းသန့်အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဆိုင်ကယ်ရပ်ကာ မင်းသန့်ကိုခေါ်လိုက်သည်။
"မင်းသန့်...မင်းသန့်...မင်းသန့်ရေ"
"ဟ....ဘာလဲကွ။ လာပြီ"
"ခေါ်လိုက်ရတာ သေတော့မယ်။ ငါစျေးခဏသွားမလို့ ဆိုင်ကယ်ခဏရပ်ခဲ့မယ်။"
"အေး....သွားလေ။ ငါ ကြည့်နေပေးမယ်"
ဘောင်းဘီတို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်နဲ့ ထွက်လာတဲ့ မင်းသန့်က ကျောင်းမှာလို သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ရုပ်ထွက်မနေ။
YOU ARE READING
"အသက်ထက်ဆုံး ချစ်ချင်သည်" / "အသက္ထက္ဆုံး ခ်စ္ခ်င္သည္" (Season-1)-Completed-
Romanceအချစ်ဆိုတာ ရူးသွပ်ခြင်းပဲ တဲ့။ ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့ ဦးနေသွေးရှိန်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရူးသွပ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အခ်စ္ဆိုတာ ႐ူးသြပ္ျခင္းပဲ တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ဦးေနေသြးရွိန္က တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ႐ူးသြပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
