TUTUŞMUŞ BERABER

19.

''Yerim yurdum yok anladım senden başka.''

 Telefondan saate baktım. 07:14
Sabaha kadar uyumamış düşünmüştüm. Dün eve gelmeden önce, Kemal'ler bize seni istemeye geleceğiz. Babamlar artık adı koyulsun dedi, demişti. Ondan beri elim ayağım bir birine dolanmıştı. 

''Abi?''

''Salondayım.'' dediğinde sesinde ki durgunluğu fark etmiştim. 

Salona gidip yanına oturdum. 

''Ne oldu?''

''Babamlar konuşmuş, yarın.'' dedi ve sustu. 

''Öğrendim, artık pasaklı kardeşin olmayacak.'' deyip güldüm. Burukça bana baktı. Bir umut gözleri gözlerimle buluştu.

''Gitmesen olur mu?'' dediğinde gözlerim doldu, gülümsemem soldu.

''Abi.'' dedim. Gözlerimden yaşlar süzüldü. Hemen bana sarıldı.

''Tamam, tamam. Demedim bir şey. Ağlama, sümüklü!'' dediğinde ağlamalarımın arasında güldüm.

''Hadi, kalk sende. Yarın jilet gibi olmazsan, Kemal eve iç güveysi gelir!'' dediğimde gözleri açıldı.

''Aman be, git de kurtulayım!'' dediğinde kahkaha attım. 

''Hadi kaçtım ben.'' deyip odama girdim.

Aklıma hazırlıkları tek yapamayacağım gelince, Gülşah'ı aradım.

''Vay vay, aklınıza gelmişiz!''

''Sana da günaydın, canım!'' dememle sinirlice homurdandı. Haklıydı, hiç zaman ayıramamıştım ona.

''Ne günaydını kızım? Ne zaman konuştuk en son? Onları geçtim, yeni eve taşınmışsınız. Kırgınım sana.'' 

''Bak vallahi gönlünü alacağım ama şu an daha mühim bir şey var.'' 

''Her şeyi şöyle kenara ittim. De bakalım!''

''Sözleniyorum! Hem de yarın!''

''Ne? Kızım bana şimdi mi diyorsun bunu?!'' diye çemkirmişti telefondan. 

''Bağırma be kızım, bende bugün öğrendim.'' 

''Nasıl?'' dediğinde oflayıp kendime siyah bir spor tayt takımı çıkarttım. 

''Çok konuşma da bize gel, hazırlık yapmamız lazım. Kıyafetim bile yok!'' dedim ağlamaklı sesimle. 

''Tamam be, kapat!'' dediğinde benim kapatmamı beklemeden kendi kapattı. Takmadan telefonu yatağa atıp üzerimi değiştirdim.

Elimi yüzümü yıkayıp telefonumu alıp odadan çıktım. Annem mutfaktaydı. Hazırlıklara başlamıştı sanırım.

''Annem!'' deyip sarıldım boynuna.

''Almışsın mutlu haberi, kızım.'' deyip çarpık bir gülümseme attı bana.

''Aldım aldım da, niye bu kadar erken?'' 

''Babanları biliyorsun, en azından yüzükleriniz takılsın istendi kızım.'' 

''Neyse, yardım edilecek bir şey varsa içerdekinden yardım al. Biz Gülşah'la gidiyoruz malzemeleri almaya.''

''Kıyafet?'' diye sorarca konuştu annem.

''Onu da alacağız.'' dediğimde kafasını salladı.