080

91 7 0
                                    

Jisoo's POV

I saw him first.

He was smiling so wide. His serious and manly aura completely gone. Mukha siyang bata na excited pumasok sa Enchanted Kingdom.

Something fell at the pit of my stomach. Alam ko na kasi kung anong mangyayari. Especially after seeing Jennie panic. Ito na... magtatapat na siya sa kaibigan ko.

They had a brief conversation on the phone and it left me confused. Jennie was cursing and trying to meet Taehyung's eyes. Nang magtama ang paningin nila, may kung anong nabasag na naman sa dibdib ko. I want to look away but I can't.

"Bumaba ka! Baba!" Jennie was shouting without a sound. Patuloy lang na naglakad si Taehyung patungo sa gitna ng stage.

"This is so fucking wrong!" she exclaimed. Frustrated about something I can't point out.

Taehyung stood at the center and it suddenly went silent. Hindi yata nila napansin agad na nasa entablado si Taehyung Kim. The females started murmuring. Their voices buzzing like busy bees.

"Hi guys!"

Kung normal na araw lang 'to, natawa na ako sa paraan niya ng pagbati. But this day is not like any other day. Sobrang daming nangyari. My head still hurts and my eyes are still puff from crying.

"My name is Taehyung Kim," nagpakilala siya kahit kilala na siya ng lahat ng nandito.

Marami pa siyang sinabi pero wala na akong naintindinhan. How could I fully understand when my childhood picture is being displayed on the big screen?!

"Kung sino man ang nakakita sa batang ito, pakisabihan na hinahanap ko siya," Taehyung announced

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.


"Kung sino man ang nakakita sa batang ito, pakisabihan na hinahanap ko siya," Taehyung announced. His eyes searched the crowd briefly and stopped when they met mine. He flashed the boxiest smile I have ever seen.

"Mamahalin ko lang."

Failing PretendTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon