#unicode
တိတ်ဆိတ်တဲ့ ညလယ်မှာ အိပ်မပျော်နိုင်ရှာတဲ့ ရှင်ဘုရင်ငယ်
အဆောင်တော်ရဲ့အရှေ့က ချယ်ရီပင်ကြီးအောက်တွင် လက်ကိုနောက်ပစ်ရင်း လမင်းကြီးကို မော့ကာငေးမောနေမိသည်။
အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ရှင်ဘုရင်ဖြစ်လာရသည့် သူ့အဖို့ တာဝန်တွေဟာ သိပ်ကိုကြီးမာလာခဲ့ရပြီ
တိုင်းပြည်တစ်ခုရဲ့ အရှင်သခင်မို့ အရာရာမှာ သာလွန်ထက်မြတ်နေမှရမည်။
တိုင်းသူပြည်သားလက်အောက်ငယ်သားတို့ရဲ့ အကြည်ညိုခံ အလေးစားခံ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်မှရပေလိမ့်မည်။
သို့သော်ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ နန်းတွေရေးရာတွေဟာ နန်းတက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပင် သူအလုံးစုံကိုသိမြင်လာရသည်။
လောဘရဲ့သားကောင်းတွေဖြစ်သော မိမိအားခစားနေကြသည့် အမတ်ကြီးများ
အခွန်အတုတ်တွေကို အဆမတန်ကောက်ရင်း အမြတ်ကြီးစားနေကြပုံကိုမြင်နေရတာ သူ့စိတ်ထဲမချမ်းမြေ့လှပေ။
ဖခင်နှင့်တစ်စိတ်တည်းဖြစ်သောသူဟာ တိုင်းသူပြည်သားတို့ရဲ့အရေးသည်သာ ပဓာနဖြစ်သည်။
ငယ်ရွယ်သောအသက်ပင်ဖြစ်ပေဦးတော့ သူဒီကိစ္စတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်မှဖြစ်မည်။
အလောသုံးဆယ် ဖော်ထုတ်လိုက်လျှင်လည်း ထီးနန်းကိုထိခိုက်လာမည့်အရေး တွေးပူရသည်။
တကယ်တမ်း နန်းတွင်းဟာ သူမလိုလားသော အကျဥ်းထောင်တစ်ခုနှင့်ပင်တူနေတော့သည်။
ရှင်ဘုရင်ငယ်ဟာ သက်ပြင်းများအခါခါချမိရင်း ပူပန်တွေးတောနေခိုက် တစ်စုံတစ်ရာသော အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။
" မင်းကြီး "
ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့အနားရောက်လာသည့် ဒန်းလေးက သူ့ရှေ့တွင်ရပ်ကာ လက်ထဲမှဓားကိုလည်း အဆင့်သင့်ပြင်ထားသည်။
ပတ်ဝန်းကျင်က လရောင်ဖျဖျကြောင့် ပုံရိပ်တိုင်းကို သိသာစွာမြင်နေရချိန် သူတို့မြင်လိုက်ရသည်က
နန်းတော်၏အုပ်တံတိုင်းအား တွယ်တက်လာသော လူနှစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။
လရောင်ဖွေးဖွေးအောက်တွင် မြင်နေရသော ပြာလဲ့လဲ့ဆံပင်တွေနှင့် ဝတ်ရုံဖြူလေးကြောင့် ရှင်ဘုရင်ငယ်၏ နှလုံးသားသည် အဆမတန်ခုန်ပေါက်လာရတော့သည်။
