#unicode
ဒီနေ့က ထယ်ယောင်းတို့ကျောင်းရဲ့ လေ့လာရေးခရီးထွက်မည့်နေ့ အကြောင်းကတော့ ကျောင်းprojectတစ်ခုအတွက် အဖွဲ့လိုက်လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်သည်။
ကိုယ်စိတ်ဝင်စားရာ မင်းဆက်၏သမိုင်းကြောင်းအချို့ကို မှတ်တမ်းတင်ရင်း အကျဥ်းချုံးတင်ပြရမည်တဲ့လေ။
" ထယ်ယောင်း ငါဒီမှာ "
ကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးထဲ ထယ်ယောင်းတို့လို ကျောင်းသားတွေ အုပ်စုလိုက် တစ်စုစီရပ်နေကြသည်။
" ကဲ လူစုံကြပြီလား စုံရင်ကားတွေဆီသွားကြမယ် "
" ထယ်ယောင်း ဒီမှာမင်းအတွက် "ဟုဆိုတာ snackတစ်ထုတ်ကို ထုတ်ပေးလာသည့် ချွဲယောင်အာ။ဒီကောင့်ကိုရတဲ့ ကောင်မလေးက တကယ်ကို ကံကောင်းပြီပဲ။သို့သော် သူငယ်ချင်းအား စချင်လာတာကြောင့်
" ယောင်အာ ငါကလေးမဟုတ်တော့ဘူး "
" အဲ့တော့ မစားဘူးလား "
" ဟီး စားမှာပေါ့ "
သွားတန်းညီညီလေးတွေပေါ်အောင် ပြုံးပြလာပါသည့် ထယ်ယောင်းလေး။ယောင်အာအခုချိန် သူ့ကမ္ဘာကြီးခဏရပ်သွားသလိုခံစားရသည်။ထယ်ယောင်းက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းပါသည်။
" လာ မြန်မြန်သွားစို့ "
လက်ကလေးကို လက်ကောက်ဝတ်နားလေးက ဆွဲယူခေါ်တော့ မပြေးရုံတမယ်ပါလာသည်။ကျေနပ်ခြင်းအပြည့်နဲ့သူ့အပြုံးတွေကို ထယ်ယောင်းမမြင်ခဲ့ပါ။
.
.
.
နာရီဝက်လောက် ကားစီးပြီးတဲ့အချိန် သူတို့သမိုင်းပြတိုက်တစ်ခုဆီကိုရောက်လာကြသည်။
နေရာကျယ်ဝန်းပြီး ပြတိုက်ကတော့ မကျဥ်းအကျယ်အနေအထားဖြစ်သည်။
တိတ်ဆိတ်တဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိပြီး စိမ်းစိုသောမြင်ခင်းပြင်နှင့် ဝင်ပေါက်လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ချယ်ရီပင်တွေ စိုက်ထားတာ ပြတိုက်ကျော်လွန်သည်အထိဖြစ်သည်။
ကားပေါ်ကအကုန်ဆင်းကြပြီး တာဝန်ကျရာဆရာတွေက အမူအရာဖြင့် တန်းစီခိုင်းတယ်။ပြတိုက်ဖြစ်တာမို့ ဆူဆူညံညံမလုပ်စေချင်တာဖြစ်မည်။ကိုယ့်အဖွဲ့နှင့်ကိုယ် နေရာယူပြီးတဲ့နောက်မှ ပြတိုက်ထဲကို စဝင်ရတော့သည်။
