Sus.
İlk öğrendiğim kelime buydu,
Sustum ama içli konuşmalarım kesilmedi.
Kesemediler.
Büyüdüm,çocukluğum yanlarına kaldı.
Kalpleri karardı, benden başka uyaranları olmadı.Ağlama.
İkinci kelime çokça duyduğum bir küfür gibiydi.
İnsan nasıl ağlamazdı, ağlamadım.
Gözlerim boşalsın ve bir nehirdeki balıklar için yaşam olsun istedim.
Ağlamak bir cana hayat verebilir miydi?
Ağladım.
Ben ağladıkça can veriyordum.
Can oluyordum.Konuşma.
Üçüncü kelime belime bir kamçıydı.
Yaşım ilerledikçe belimdeki kamburu başımı yere doğru eğiyordu.
Eğildim , ama alnım yerde sürünmek için yaratılmış olsaydı bir sürüngenden ne farkım olurdu?
Konuştum.
Belimin kamburu doğruldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tablo
ŞiirBir tablosun sen, İstanbul'u kucaklayan, Bir tablosun sen, kız kulesi serili manzaran.