ARIZA'LI Azra İtalyan Abilerim

7

"Kızım."

Duyduğum sesle olduğum yerde donup kalmıştım.

Ne kızı kardeşim ya, siz nereden çıktınız şimdi, ay imdat!

"Kızım bir bakar mısın?" Aşağıdan gelen sesle gözlerimi etrafta gezdirdim.

Benden ses gelmeyince Giorgio ayısı "Azra bak kız buraya,"diye bağırdı.

Adam "Giorgio!"dedi uyarıcı bir ses tonuyla. Adamın sesi bile yakışıklı.

"Azra lütfen kızım,"dedi.

Kuruyan boğazımı yutkunarak yumuşatıp "Ne istiyorsunuz?"diye sordum.

Giorgio "Seni,"dediğinde adam tekrar onu uyardı.

Yüksek çıkan sesimle "Avucunu yala,"dedim.

Giorgio söylenmeye başlamıştı ki adam onu yine susturdu. Yaklaşık 5 dakika sessizlik olduğunda oturduğum yerde dizlerimin üzerinde yükselip pencereden dışarıya baktım. Bahçede sadece Giorgio vardı, o da yere bakıyordu. Bahçeye şöyle gözlerimi gezdirdiğimde o adamı ve Mattia'yı görememiştim.

İçime garip bir hüzün çökmüştü. Adam gitmiş miydi yani? Lan bu kadar çabuk mu vazgeçtin kızından şerefsiz herif!

"Merhaba." Duyduğum sesle öylece donakalmıştım. Ne arkamı dönecek ne de konuşacak cesareti kendimde bulmuştum.

Ayak sesleri bana yaklaşırken zorlukla yutkunup arkamı döndüm. Başımı kaldırmadan yere oturup sırtımı duvara yasladım. Adam yanıma oturunca kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya başlamıştı.

Dizlerini benim gibi karnına doğru çekip ellerini dizlerinde bağladığında üzerindeki takım elbiseyle çok garip görünüyordu.

Gözlerimi karşı duvara çevirmiş öylece bakarken arada kaçamak bakışlarla ona bakıyordum. Bir süre sessizlik hakim olduğunda nefes alışverişlerimizi bile duyabiliyordum.

Adam boğazını temizleyip "Yavuz senin çok konuşkan olduğundan bahsetmişti,"dedi.

"Yavuz abiyi nereden tanıyorsunuz?"diye sordum. Yavuz beni evlatlık alan kel kafalı müdürdü.

"Yavuz benim dostum,"dediğinde şaşırmıştım ama biraz düşününce taşlar yerine oturmuştu. Yavuz müdür anneme ve bana çok yardımcı olmuş, annemin ölümünden sonra beni yalnız bırakmamıştı. Demek hepsinin sebebi bu adamın arkadaşı olduğu içindi.

"Yalancı keltoş," dediğimde hemen ağzımı kapattım. İçimden söylediğimi sanıyorken yanlışlıkla sesli söylemiştim.

Yanımda oturan adam kahkahayı bastığında biraz olsun rahat bir nefes almıştım. Gülmesine ara verip "Ona o kadar saç ektirmesini söyledim ama o ısrarla ben hâlimden memnunum demişti,"dedi .

"Şey biraz pintidir de kendisi,"dedim.

Yine kahkaha atıp "Yavuz hiç değişmeyecek,"dedi.

Sessiz kalıp derin bir nefes aldım. Çok gergindim ve gerginlikten avuç içlerim terlemeye başlamıştı. "Azra seni senin güvenliğin için yalnız bırakmak zorunda kaldık kızım,"dedi bir anda.

"Şey ben anlatacağınız hiçbir şeyle ilgilenmiyorum,"dedim.

Bana dönüp bir süre yüzüme baktı. Dizlerime doladığım ellerimi çözüp ellerimi ellerinin arasına aldı. "Azra sonuna kadar haklısın. Kim olsa aynı tepkiyi verirdi. Senden ricam bizi bir kez olsun dinlemen ve bize bir şans vermen,"dedi.

Bakışlarımı kucağımdan kaldırıp adamın tam olarak gözlerine baktım. Aynı yüz hatlarına sahiptik. O tanıdık his, içimi bir kor gibi yakıp kavurmuştu. Gözlerinde sonsuz sevgiyi görmüş olmak beni afallatmıştı. Gözlerimi kırpıştırıp ellerimi ellerinin arasından çektim.