✅Owned By Him: XAVIEL ANDERSON (BXB) (MPREG)

OWNED BY HIM : XAVIEL ANDERSON #5:

Typos and grammatical error ahead!!

¤¤¤
XAVIEL POV:
¤¤¤

As usual, nakita ko na naman siya na nasa gilid lamang ng restaurant kong saan ako nagpa set ng lunch meeting sa mga ka business partner ko.

Wala pa talagang isang araw na hindi ko siya nakita. Lagi siyang nakasunod sa akin. Kung nasaan ako ay nandoon din siya. Halata lang na sinisundan niya ako. Pinapanuod lahat ng kilos ko na siyang ikinakainis ko.

Ano ba kasi ang nakain niya at pinagdidiskitahan akong sundan? Nakakagigil lang dahil hindi ko naman masagot ang tanong ko.

"Ang assistant ko na lang ang magdadala ng kontrata sa susunod Mr. Yoso." Seryuso kong saad matapos naming mabasa ang ilan sa mga plano ng negosyo niya.

"Aasahan ko iyan Mr. Anderson. Hindi ka nagkamali sa pagbibigay ng oras sa negosyong ito."

"Nakita ko naman na maayos ang lahat ng mga plano. Sana hindi ako mabigo."

"Oo naman Mr. Anderson. Kung ganun... mauuna na ako ng maibalita ito sa kompanya ko. Para masabihan na dobleng sipag ang kailangan nilang gawin para di ka mabigo sa amin."

"Sige, Mr. Yoso." Nakangiti at kitang kita kong gaano ito kasaya sa pagpasok ko sa negosyo nila. Maliit lamang na kompanya iyon pero nakitaan ko naman ng magandang record kaya ano na lang ba ang kaunting share na maibabahagi ko para sa ikakaunlad pa ng negosyo nito.

Tingin na lang ang isinunod ko sa palayong pigura ni Mr. Yoso hanggang sa tuluyan na itong mawala sa paningin ko.

Tinawag ang waiter na ligpitin na ang pinagkainan namin pero di pa naman ako tumayo.

Sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko ang pagtayo ni Mandy na ngayon ay palapit kung saan ako nakaupo.

Nagpakawala ako ng buntong hininga. Ano na naman ang gagawin ng isang ito ngayon? Sadya yatang sa akin itinutuon o inuubos ang oras.

"Hi!." And as usual. Nakangiti siya na lumapit sa akin. "You don't mind, right?" Na sinabayan na ng pag upo sa binakanteng upuan ni mr. Yoso kanina. "You didn't eat your meal."

Totoo naman iyon. Hindi ko nga nagalaw ang inurder na pagkain kanina kaya nanatili iyon sa harapan ko.

"Waiter." Tawag niya sa waiter na agad namang lumapit. Nanatili akong walang imik. Pinanuod lamang siya kung ano ba ang gustong gawin. "Give me the bill."

"What are you doing?" Tanong ko ng binayaran na niya ang bill ko.

"I will treat you some other place. Lets go." Nakangiti niyang sagot na parang balewala lang ang pagpapakita ko ng pagkadisgusto.

Hindi pa man ako nakakasagot ay hinawakan niya ang pulsuhan ko at hinila na patayo.

Kunot ang nuo ko na hinila ko ang kamay ko pero hindi niya binitawan. Tinignan lang ang kamay niyang nakahawak mismo sa kamay ko bago deretsong tumingin sa akin.

"Magugustuhan mo dun. Promise." Sabi pa niya. Hindi naman ang lugat kung saan niya ako dadalhin ang inaalala ko kundi ang pagkakahawak niya mismo sa kamay ko. Feeling close lang ba?

"Hey!." Reklamo ko pero huli na ng nahila na nga niya ako palabas ng restaurant.

"Hope in. Balikan na lang natin ang kotse mo mamaya." Pinagbuksan pa niya ako ng pinto ng kotse niya. "Pasensya na. Hindi kagandahan ang kotse ko. Second hand lang to."

Hindi ko naman tinatanong pero bakit kailangan pang sabihin iyon sa akin.

"Hindi pa ako pumapayag. Saka why are you doing this?" Tanong ko. Tumuwid ng tayo at nakipagtitigan sa kanya kaysa ang sumakay ng kotse niya.