Count me in Life [COMPLETED]

Chapter 34

Mabilis Kung pinaandar Yung kotse ko.Ni Hindi ko man Lang inisip na pede ako ma aksidente.

Pag karating ko sa bahay ay agad Kung pinaakyat si mama habang karga Niya si Francis.

"Mama paki bihisan si Francis.Aalis kami."

"Saan Kayo pupunta?"

"Palawan.Kay papa."

"Bakit?"

"Andito nasi Allen."

"Ano kaba Naman anak.Itatakbo mo nalang ba Ng itatakbo Ang Apo ko sa tatay Niya?Anak dikaba napapagod?"

"Ma pagod na ako na Makita si Allen.".

"May karapatan din siya sa anak mo."

"Simula Ng mag hiwalay kami Wala na siyang karapatan sa anak ko." Saad ko.

Nilagay ko lahat sa maleta lahat Ng gamit ko at gamit Ni Francis.

Tinulongan Naman ako nila mama nabilagay Yun sa kotse.Habang karga ko si Francis ay nag paalam na ako kila mama.

"Kontakin niyo nalang ako sa Social media ko." Saad ko.

"Sige mag ingat Kayo." Saad nito

"Opo mama.Kung pumunta man po dito si Allen wag niyong sabihin na nasa Palawan ako."

Tanging tango nalang Ang naibigay nila.

Sumakay na ako sa kotse.Pinaandar kuna ito.Tumawag ako Kay Taslan na tagpuin Niya ako sa airport dahil ibibigay ko sakanya Yung Susi Ng kotse ko.

Ilang oras na biyahe ay naka rating ako Ng NAIA.Inantay ko Muna so Taslan.Ilang minuto Lang ay dumating Ito kasama si Cana.

"Ate?"

"Taslan don't tell to anyone Kung asan ako.Kayo Lang makaka Alam nito okay.Cana uuwi ako kila papa wag mong sabihin kahit kanino." Saad ko sa dalawa.

"Opo ate."

"Ito Ang Susi.Kayo na Muna gumamit Ng Kotse ko.Wag niyo yang I Pa tow kundi Kayo ipapa tow ko pag balik ko." Saad ko dito.

"Opo ate."

"Sige na at hahabol pa ako Ng flight."

Pag ka pasok ko ay dumeretso bako sa bilihan Ng ticket.Pag bili ko Ng ticket ay mag aantay ako Ng dalawang oras saka Lang ako makaka sakay.

2 hours past ay tinawag na nila Yung pasahero papunta sa Palawan.

Mahaba haba Rin Yung biyahe papunta sa Palawan.Nakatulog ako dahil na Rin siguro sa pagod.

Nakarating Ng Palawan ay sinundo kami Ni papa sa airport.Nagulat pa si papa Ng Makita ako na may kargang anak.

Habang nag mamaneho siya ay tahimik Lang kami pareho.Hanggat siya na itong nag salita.

"Anak mo?"

"Opo."

"Sino tatay?"

"Si A-Allen po."

"Si Allen?Bakit Kayo umalis Ng manila?"

"Tinatago ko po Kasi Kay Allen Yung anak namin."

"Bakit?"

"Kasi po gusto ko iparanas sakanya Yung naranasan ko Nung ako Naman Yung nag hihirap dahil sa panloloko Niya." Saad ko.

"Anak Hindi kana Bata.Gawin mo Ang Tama.".

"Kaya nga nilayo ko Ang anak ko sakanya."

"Hindi Yun Tama.Mali ka sa ginagawa mo.Pinapahirapan monlang Ang sarili mo.Anak ikaw Ang nag hihirap sa ginagawa mo Hindi si Allen." Saad Ni papa.