verliefd op mijn broer

hoofdstuk 15

Pov laura
Ik word wakker en voel dat ik niet in mijn bed lig. In plaats daarvan lig ik op iets hards en kouds. Ik doe me ogen open en
Ik kijk om me heen en zie dat ik weer in een kelder zit, de kelder waar Dana en Jhonny me hebben vastgehouden. Ik begin te schreeuwen en te huilen en ik klop op alle muren. 'Laat mij hieruit!' Schreeuw ik. Ik besef dat het niet gaat werken en laat mezelf vallen langs de muur. Kom op Laura je kan het gewoon volhouden tot iemand je weer komt redden.
De deur gaat open en Jhonny komt binnen.
'Jhonny haal me alsjeblieft hieruit'
'Hou je bek kreng!' Riep hij en hij gaf me een klap in mijn gezicht. Ik deins achteruit. 'Jhonny alsjeblieft stop i-ik ben b-bang' zeg ik stilletjes.
'Dit was nog niet het ergste' zei hij dreigend en hij pakte me vast. Dreigend kwam hij dichterbij. 'Nee!' Schreeuwde ik. 'Hou je bek Laura! ' 'Laura? '

'Laura!'

Ik schrok wakker en sloeg per ongeluk damian die opeens naast mijn bed stond.

'Auw' Kreunde hij. 'Ow sorry Damian gaat het?' Zei ik bezorg.

'Ja hoor alleen zal dit een blauw oog worden' zei hij nadat hij naar zijn oog heeft gewezen.

'Sorry, maar wat kwam je eigenlijk doen?' Vroeg ik.

'Ik hoorde je dingen roepen in je slaap en ik dacht dat je misschien en nachtmerrie had' zei hij terwijl achter zijn hoofd krabte. 'Ja ik had inderdaad een nachtmerrie' en ik kreeg gelijk rillingen toen ik eraan terug dacht.

'Waar ging hij over?' Vroeg Damian terwijl hij op mijn bed kwam kwam zitten.

'Ze waren er weer' Damian keek me niet begrijpend aan. 'Jhonny en Dana' zei ik.

'Ik was in een kelder en-n Jhonny kwam binnen hij euhm hij kwam naar me toe en...' ik voelde en traan over me wang glijden. 'En hij sloeg me hij wilde nog iets ergers en toen ..... en toen maakte jij me wakker' maakte ik me verhaal af. Ik keek Damian aan en ik zag de geschrokken uitdrukking op zijn gezicht.

Hij gaf me een knuffel.

'Laura je bent nu hier, veilig bij mij.' Fluisterde in mijn haar.

Ik knikte in zijn haar. Zo zaten we een tijdje. 'Ik ga maar weer eens naar bed' zei Damian en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Hij stond op. 'Damian wacht!'

'Blijf alsjeblieft hier bij mij' zei ik.

Hij knikte en liep terug naar mijn bed. Ik schoof op om plek te maken voor Damian. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en probeerde in slaap te vallen, maar het lukte niet. 'Damian' fluisterde ik. 'Ja?'

'Ik kan niet slapen' zei ik. 'Ik ook niet ik heb honger' zei hij lachend. 'Ik ook, kom we gaan beneden naar de keuken om eten te halen' stelde ik voor. 'Maar straks worden pap en mam wakker' zei hij protesterend.

'Wat? Het is niet alsof ze ons gaan afslachten omdat we honger hadden' zeg ik lachend.

'Dat is waar' zegt hij met de schattigste glimlach ever! 'Kom' zeg ik en ik doe de deur open. Op onze tenen lopen we op de trap eenmaal in de keuken. Probeerde zo veel mogelijk junk-food bij elkaar te halen. Koekjes, 7 soorten snoep, chips en natuurlijk niet te vergeten oreo!

'Heb je alles?' Vraagt Damian. 'Ja' reageerde ik. We wouden net naar boven lopen als we ineens iemand van de trap hoorde lopen. 'Er komt iemand aan damian verstop je achter de bank!' Fluisterschreeuwde ik. Ik nam een zacht sprintje naar de bank en gooide alles erachter. Damian deed hetzelfde en kwam naast mij gehurkt op de bank zitten. Ik keek een beetje over de bank heen en zag de vader van damian naar de koelkast lopen. Hij pakte een glas en vulde hem met melk. Toen hij klaar was wou hij weer terug naar boven lopen. Opeens hoorde ik iets kraken ik keek naar damian en zag dat hij per ongeluk zijn elleboog op een zak chips had gelegd. Pap hoorde het ook want hij draaide zich om. Toen hij niks meer hoorde haalde hij zijn schouders op en liep naar boven. Pas toen hij de deur dicht had gedaan kon ik opgelucht ademhalen. Ik sloeg damian.

'Auhw! Waar was dat voor nodig?' Fluisterde hij.
'Door jou werden we bijna betrapt sukkel! Pak al het eten dan kunnen we gaan' fluisterde ik terug.

We liepen naar boven en legde al het eten op mijn bed aangezien mijn ouders hun kamer aan het eind van de gang was konden ze ons niet horen.

'Eindelijk eten!' Zei damian.
'Ja ik heb honger.' Zei ik terwijl ik een oreo op at.

Ik ging liggen en Damian kwam naast me liggen.
'Damian?' Vroeg ik.
'Ja?'
'Waarom doen onze ouders zo raar?'
'Ik... ik heb verteld dat ik verliefd op je ben en dat willen ze niet dus mogen we ook niet samen iets doen' was zijn antwoord.
'Echt?' Vroeg ik. En ik draaide mijn hoofd zijn kant op. Hij keek ook mijn kant op zodat ik in zijn mooie ogen keek.
'Ja'
Hij drukte zijn lippen op de mijne en het leek alsof er vuurwerk boven onze hoofden ontplofte. 'Ik hou van je Laura' zei Damian. ' ik ook van jou'

•••••

'Wat heeft dit te betekenen!' Ik opende mijn ogen en zag mijn ouders daar staan.
'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik.
'Wat is er aan de hand!? Weet je wat er aan de hand is Damian  ligt hier bij jou! en jullie zijn omringd door verpakkingen van koekjes en chips!' Schreeuwde mijn moeder. Damian werd inmiddels ook wakker. 'Jij gaat nu naar je kamer meneertje! En laat dit niet weer gebeuren!" Zei pap. Damian stond op en liep naar zijn kamer.

'Jullie zijn echt ongelooflijk! ' schreeuwde ik naar mijn ouders. 'Damian was hier alleen maar omdat ik bang was we kregen honger en zijn toen naar de keuken geweest om chips te halen! Meer niet!'

'Als ik jullie nog 1 keer betrap dan... dan zwaait er wat!' Riep mijn moeder. .
'Ga.je.gang' zei ik.

Ze liepen de kamer uit en ik stopte mijn hoofd onder mijn kussen.
Gelukkig zagen ze die blauwe oog van damian niet.

Waarom moet dit mij gebeuren.

Sorry dat ik zo lang niet heb geüpdate ik hoop dat jullie zin hebben in het volgende hoofdstuk want ik beloof dat het niet zo lang  daat duren als de volgende. En ik maak een schema.

Bye potatoes!