verliefd op mijn broer

hoofdstuk 12

Pov Laura

Ik ben hier alleen wachtend tot jhonny komt met het extra eten. Mijn buik knort als een gek. Ik heb de laatste paar dagen niet veel gegeten. Ik kreeg het niet. Opeens hoorde ik geschreeuw. En jhonny kwam vluchtend de kamer binnen hij stormde op me af en......

Pov damian

"Ik ben verliefd op laura"zei ik

Ik keek naar me vader voor zijn reactie. Hij keek verbaasd.

"Jongen ik snap dat je verliefd kan zijn het hoort bij je leeftijd maar Laura is nu je zus het kan niet" begon hij zijn preek.

"Maar pap het is meer dan dat, ik verheug me er al weken op dat ze komt ik heb haar foto gezien toen Anna die foto liet zien was ik al meteen verkocht ze ziet er zo mooi uit, en toen ik met haar ging praten toen ..... toen deed ze wel wat koeltjes maar dat betekent dat ze voor zichzelf kan opkomen en niet met de eerste en de beste jongen flirt. Dat is gewoon het perfecte meisje voor me pap" begon ik mijn eigen speach.

"Maar het kan niet damian ze is je zus je kan niks met haar krijgen" zei hij met een klemtoon op niet.

"Maar pap ik h-"begon ik mijn zin die ik niet kon afmaken omdat mijn vader me in de reden viel door met zijn vuist op het dashboard te slaan.

"Damian je kent haar niet lang genoeg om te zeggen dat je van haar houd alleen als zus " zei hij streng. Er viel een lange akelige stilte. "Laten... laten we hier een andere keer verder over praten nu is het belangerijkste punt om Laura te vinden okay" verbrak mijn vader de stilte. "Oke" zei ik en ik wende mijn blik van hem af hij starte de auto en reed weg.

Pov Laura

En opeens stormde jhonny op me af en

Hij gaf me een knuffel waarna hij begon met praten.

"Oke laura ik heb niet veel tijd maar ik heb de politie gebeld als anonieme beller ik heb ze gezegd waar jij was en ik weet dat ik nu voor een paar jaartjes de gevangenis in ga maar weet dat ik van je hou en als ik vrij kom dan wil ik heel graag contact met je hebben. Ik weet dat jij dat misschien niet wilt aangezien ik vreselijk tegen je was en het spijt me echt" hij stopte even omdat het geschreeuw harder werd we hoorde Dana nog zeggen dat ze niemand hier had verstopt. "Ik ga je missen Laura"eindigde jhonny zijn verhaal. Ik had geen tijd om te reageren omdat er een heel team van politie mannen binnen kwam met wapens. En opeens was ik doodsbang.

"Stap NU weg van het meisje!" schreeuwde de leider van het team. En jhonny deed wat ze zeiden. Hij liep naar hun toe en deed zijn handen omhoog terwijl hij op zijn knieën ging. "Goed besluit om meteen me te werken" zei een politieagent die hem in de boeien sloeg. "En nu meekomen jij!" Hij liep samen met jhonny en twee andere politie agenten de deur uit. Ik kon alleen maar toekijken. Er kwam een mevrouw naar me toe.

Ze was van het ziekenhuis dat kon je zien aan het logo op haar shirt.

Ze sloeg een deken om me heen en liep samen met mij naar buiten.

De zon scheen en mijn ogen moesten heel erg wennen aan het licht. Ik zag het huis waar ik voor ik weet niet hoelang opgesloten zat en ik werd in een politie-auto gezet. Er zat een man voorin hij keek via de achteruitkijkspiegel naar me en zei "het is nu allemaal voorbij meisje"

We reden naar het politie bureau en onderweg barste ik in huilen uit.

Om wat er allemaal gebeurt was. Ik was eindelijk vrij maar het was tegerlijkertijd een moeilijke beslissing want ik wist dat ik de keuze zou moest maken of ik jhonny ooit weer wou zien of niet. Het deed me pijn dat ik nooit normaal met mijn echte ouders om kon gaan dat ze me zo behandelde en nu weet ik de bittere waarheid.

We kwamen aan bij het politie bureau en ik werd naar een kamer gebracht. Dezelfde mevrouw van het ziekenhuis kwam tegenover mij zitten. En begon me vragen te stellen.

"Toen je daar zat wat hebben ze allemaal met jou gedaan?"vroeg ze zorgzaam.

Ik voelde dat ik weer moest huilen en met tranen in mijn ogen vertelde ik het.

"Z-ze hebben me verkracht, en geslagen totdat ik zwart zag" zei ik bibberig.

"Wat kreeg je te eten?" Vroeg ze.

"Soms niks soms 1 kleine aardappel met een heel klein kooje water"begon ik mijn andwoord. "Maar de laatste paar dagen gaf jhonny me extra eten"zei ik erachteraan.

"en weet je waarom hij dat deed?"vroeg ze.

Het bleef een lange tijd stil tot ik eindelijk besloot om andtwoord te geven.

"Omdat hij spijt had" zei ik terwijl ik nu me tranen liet lopen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eindelijk is het zover! Laura is vrij!
Maar het einde van het boek is nog lang niet inzicht want hoe zit het nu tussrn laura en damian?

Bedankt voor alle reads, votes en comments ik ben jullie daarvoor het dankbaar. Jullie zijn de beste!

Goodbye potatoes! ;)