Hırka

Hırka -22-

Yorum ve vote atmayı unutmayın. İyi okumalar.

"Ne yani bu şimdi?" dedim babama bıkkınca bakarak. "Bunu alınca, tamam oldu mu her şey?"

Tekrar bakışlarımı önümde oturmuş, dili ağzından sarkan ve kuyruğunu sallayan yavru golden köpeğe döndü.

"Küçükken hep istiyordun ya anneceğim?" Gözlerimi devirdim.

"Akıl hastası olduğum için beni her şey normalmış gibi hissettirmeye çalışmanıza gerek yok." Sinir bozucu bir şekilde sırıtıp merdivenlere yürümeye başladığımda parkeden gelen seslerle durdum ve arkamı döndüm. Yavru köpek beni takip ediyordu, ben durunca durmuştu birden.

Başımı yana eğdim ve onu incelemeye başladım gözlerim kısılı. Oldukça değişik ve tatlı bir çardı aslında. "Sen benimle gelmiyorsun." dediğimde dilini sarkıtarak nefes nefese bana bakmaya devam etti.

"Efendim Korel Bey geldiler." diye evde çalışan abla konuştuktan birkaç saniye sonra salona Korel girdiğinde benim bakışlarım direkt onu bulurken o bana kimseye çaktırmadan göz kırptı ve babamla el sıkıştı.

"Gidiyor muyuz?"

"Akşam yemeğine kal, öyle çıkalım." Gözlerimi tekrar köpeğe çevirdim. Hafif üstüne eğildim ardından.

"Beni takip etme." Doğrulup tekrar arkamı dönüp yürümeye başladığımda arkamdan gelen pati sesleriyle tekrar durdum sinirle. "Baba ya!" diye şikayet ettiğimde Korel ve annem güldü. İşaret parmağımla köpeği işaret ettim. "Söyle gelmesin peşimden!"

"Seni sevmiş gibi duruyor." diye Korel konuştuğunda çatık kaşlarım yine köpeği buldu.

"İyi gel." Arkamı dönüp merdivenlerden çıkmaya başladığımda inleme sesleriyle tekrar durmak zorunda kaldım. Patileri yetişmediği için merdivenleri çıkamıyordu ve arkamdan üzgünce bakıp inliyordu.

Bir an tatlılığı karşısında mest olurken yüzüm yumuşadı yavaşça. Çıktığım basamakları geri inip ona doğru eğildim ve ellerimle küçük bedenini kaldırıp göğsüme çektim. "İyi, kıyak geçtim sana. Ama büyüyünce sevmediğim insanları kovalamazsan bozuşuruz." Merdivenleri çıkarken gözlerim Korel'e kaydığında yüzündeki ufak bir gülümsemeyle bizi izlediğini fark ettim.

Odama çıkıp annemin çoktan odama koyduğu köpek yatağına kucağımdakini bıraktım ve yatağa oturdum. Korel'in odama geleceğini biliyordum.

Beklediğim gibi kapı direkt açıldığında ona baktım sinirle. "Öküz müsün? Kapıyı çalsana?" Yatağıma geldi ve direkt olarak yatağa yatırdı bedenimi.

"Göreceğimi gördüm zaten, fazlası bir şey yapmaz." Elimi kaldırmıştım ki benden hızlı davranıp sırıtarak elimizi kenetledi ve yatağa bastırdı. "İnsan sevdiğini döver mi?" Dudaklarını yanağıma bastırdı.

"Ama kaşınıyorsun." dediğimde güldü. Boynuma kaydırdı bu sefer dudaklarını.

"Hayatım senin naif ve güzel elin acımasın diye." Bu sefer ben güldüm. Kos koca herkesin korktuğu Korel Barkın'ı ne hâle getirmiştim de bilmiyordu insanlar. Önceden benim de hafif korktuğum bir çardı ama almıştık oraları. "Seni çok özledim. Neredesin iki gündür?"

"Evdeyim." diyip güldüğümde dudaklarını boynumdan çekip gözlerime baktı baygınca. Tekrar güldüm.

"Ciddi olamazsın?" Kollarımı boynuna doladığımda dudaklarıma eğildi yavaşça. Birbirine sürttü. "Seni tatile çıkartacağım." Güldüm. Ara tatil haftayaydı ve Korel ile bir hafta güzel geçebilirdi.