ရုံးခန်းထဲရောက်တာနှင့် Jihyo ကို Jong Kook က ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်လိုက်သည်။
KJK- အခု ဘယ္သူမွ ကြည့်မနေတော့ဘူး။
JH- အာ...... တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာနိုင်တယ်လေ။
KJK- ကို တံခါးကို lock ချခဲ့ပြီ။
(စေ့စပ်လိုက်တာရှင်)
Jong Kook ၏ အာမခံစကားကြောင့် Jihyo မွာ ကျဉ်းထဲကျပ်ထဲရောက်နေသည်။
JH- ကို?
KJK- သေဘာမက်ဘူးလား။
JH- ဦးလေးကြီးလို့ပဲ ခေါ်ချင်တယ်။
KJK- ခေါ်ချင်သလိုသာ ခေါ်ပါ။ ကို့နားက ထွက်မသွားရင်ရပြီ။
JH- ဦးလေးကြီးက အရင်ထွက်သွားရင်ရော?
KJK- ကိုက မင်းကို ဘယ်တော့မှ အရင်ထားမသွားဘူး။ Jihyo ah....saranghae.
JH- Nar doe saranghae.
(နာဒို ဆာရာငဲ= ကျွန်မလည်းချစ်တယ်)
KJK- ဘာပြောလိုက်တယ်။
JH- အခုမွေတာ့ မပြောချင်တော့ဘူး။
ပြောပြီးမှ ရှက်နေသော Jihyo ကိုကြည့်ရင်း Jong Kook ပို၍ ပို၍ အသဲယားလာသည်မလို့ သူမေလး၏ ပါးကိုပဲ နမ်းရှုတ်လိုက်မိသည်။
JH- ခဏခဏ အသားယူနေတော့တာပဲနော်။
KJK- မသိဘူး....ချစ်လို့။
Jihyo ကခြေဖျားထောက်လိုက်ပြီး Jong Kook နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။
KJK- မြန်လိုက်တာ။ အကြာကြီးပေး။
JH- ဟင့်အင်း။ အလုပ်သွားလုပ်တော့မယ်။
KJK- CEO စကားနားထောင်နော်။
JH- အလုပ်ဖြုတ်ရင်ဖြုတ်ပစ်လိုက်!
KJK- ဒီမွာ နှိပ်စက်ဦးမှာ!
JH- အသက်ကဖြင့် 30 ကျော်နေပြီကို။ လူကသာ ကြီးလာတယ်၊ ဦးနှောက်က ကြီးမလာဘူး။
KJK- ဘာ! မင်းနော်၊ မင်းမလို့ အလျှော့ပေးနေတာကို။
JH- ဘယ္သူက အလျှော့ပေးခိုင်းလို့လဲ?
KJK- အလျှော့မပေးစေချင်ဘူးပေါ့။ ရတယ်လေ....လာခဲ့။
Jong Kook က Jihyo ကို sofa ပေါ် ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး Jihyo မျက်နှာနား ကပ်သွားသည်။ Jihyo လည်း လန့်ဖျတ်ပြီး ထအော်တော့သည်။ Jong Kook က Jihyo ပါးစပ္ကို လက်နှင့်အုပ်လိုက်ကာ
