Hoş geldiniz, iyi okumalar,
Bölüm Şarkısı: Aurora, Murder Song (5,4,3,2,1)
🩹
Hayatta en büyük yanılgım aynada gördüğümdü.
Kafamın içinde olmak istediğim kişiydim ama aynaya baktığımda gözlerini gördüğüm kadın..
O kadın hala eski bir evin arkasında bulunan ormana hapsolmuştu.
Belki de küçük bir kız çocuğunun hayaleti, hala gözlerimde dolaşıyordu.
Ben çok küçükken, susmak zorunda bırakıldım.
Büyüdüm, tek başıma kocaman bir şirket kurup yönetmeye başladım ama ben hala susuyorum.
Benim sesimi kesenlerin, soluğunu kesmek için.
Karşımda duran adamın ne için burada olduğu umrumda bile değildi.
Kardeşiyle arasında geçen hiçbir olayın beni ilgilendirmeyeceği gibi.
İkisini de arkamda bırakıp klübe geri girdiğimde ikisinin de yüksek sesle konuştuğunu duyuyordum.
Ama dediğim gibi, bana neydi ki?
Topuklu ayakkabılarımın beni taşıyamayacağını hissettiğimde elimi bir yere yaslayıp soluklandım.
Gözlerimi kapatıp, terapistlerimin söylediği şeyleri yapmaya çalıştım.
Nefes alıp verdim, gitmiyordu.
Nefesimi tuttum, hala oradaydı.
Gözlerimi açıp kapattım, bana gülümsüyordu.
İçimden sayı saymaya başladım, ensemdeydi.
Gözlerimi açıp insanlara baktığımda toparlanmam gerektiğini düşünüp olduğum yerden ayrıldım.
Bara oturduğumda etrafta İrem'i arıyordum ama yoktu.
Flörtleştiği çocukla bir yerlere gittiğini düşünüp konunun üzerinde fazla durmadım.
Kendime bir kadeh şarap istedikten sonra kafamı sağa çevirdiğimde Karan ve Alaz locaya oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı.
Şarabımı alıp yanlarına gitmeye karar verdiğimde, yaptığım hiçbir eylemi düşünmeden hareket ediyordum.
Nihayet yanlarına vardığımda, biraz alçakta kalan koltuğa oturdum.
Bu sebeple zaten neredeyse hiçbir yerimi örtmeyen elbisem iyice açılmıştı.
"Selam beyler, nasıl gidiyor?" Sorumla ikisi de alık alık bana bakmayı bırakıp birbirlerine baktılar.
Alaz, kardeşine anlam veremediğim birkaç kaş göz işareti yaptıktan sonra Karan bana dönüp yan tarafında bulunan şalı uzattı.
Şalı alıp koltuğun diğer ucuna attığımda ikisi de şaşkın gözlerle beni izliyorlardı.
"Bana bakmayı bırakın da soruma cevap verin. Duvarla konuşmuyorum ben."
Karan yerinde dikleşip, "İyi, gayet iyi gidiyor. Senin?" Diye sorduğunda gözlerimi devirerek şarabımdan bir yudum aldım.
"Sıkıcı, resmen bu geceyi boş geçtim. Tek başıma eve gidecek olmama anlam veremiyorum."
Alaz o an içtiği viski boğazında kalmış gibi öksürmeye, Karan ise gözlerini büyüterek bana bakmaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİSÂL (+18)
Genç Kurgu"Ben nefretim sayesinde nefes alıyorum ihtiyar, ama beni ayakta tutan şey ne nefretim ne de başka birisi." "Ne o zaman?" Diye sordu yaşlı kadın ürkek bir sesle. "5 yaşındaki Visâl'in bu odayı dolduran çığlıkları."
