I Love You So Bad

Chapter 3

"That was our propose plans for this year's Brenton U's Ultimate Music Festival. As of now we have 30 band applicants in total to perform for the said event. It was quite a lot of number for a  2 day  activity. Therefore, we the student council decided to hold a pre-audition for rookie bands,to make sure that we can feed the viewers  good performances. We also want to inform the board that there are also International and famous bands from all over the world, who wants to perform for our event despite of the short time preparation. Brenton U has indeed a good name in locals and international---
Thank you for listening ladies and gentlemen. This is Zein Lee Casingcasing-student council representative. Have a good day" halos mabali ang likod ko sa baba ng aking yuko bilang respeto.

Nang maiangat ko ang aking sarili ay si Mr. Brenton ang unang tumayo't pumalakpak. Halos maiyak-iyak ako ng makita ang kasiyahan at satisfaction sa mga mata ng may-ari ng school na ito.

"Congratulations Ms. Casingcasing and kudos to the student council. We have only limited time for preparation yet you managed to invite those international bands to perform in our event"-Mr. Brenton.

"Thank you very much Sir"

"Congratulations!" napuno ng palakpakan ang buong meeting hall. Lahat ng board ay nag standing ovation rin.

Unti-unti ng namumuo ang luha sa aking mga mata sa sobrang saya. Para akong nanalo sa lotto habang minamasdan ang reaction ng board.

"Now at the exact time 3:33 pm this meeting is officially adjourned. I am looking forward for the success of this event"

Clap..
Clap..
Clap..

Pigil na pigil ako sa aking mga luha habang nakikipag shake hands sa mga papaalis na board.

Nang tuluyan ng makalabas ang board ay hindi ko na napigilan pa ang aking sarili at tuluyan ng umagos ang luha aa aking mga mata.

"Congratulations Lee!"

Tumakbo ako't sinalubong si Dwayne ng mahigpit na yakap.
Sobrang sarap ng pakiramdam ko ngayon.
Ganito pala ang pakiramdam ng naapreciate.

"Thank you" wala akong ibang masabi kundi salita ng pasasalamat para kay Dwayne. Dahil lahat ng mga ideas ko ay naidedetalye at maayos na naipresenta sa harap ng board dahil sa kanya.

"No. It was all your idea. I didn't help much" nakangiti na naman niyang tugon sa akin.

Hindi ko kailanman pagsasawaan ang pagmumukha ni Dwayne. Para siyang anghel na bumaba sa langit. Ngunit dahil nga angel siya, kailaman hindi siya pweding ibigin.

"Thank you again" at niyakap ko siya ulit habang patuloy pa rin ang daloy ng mga luha sa aking mga mata.

I've never felt this happiness before.

Bumitaw siya sa pagkakayakap at humarap sa akin. Patuloy pa rin ang pagdaloy ng mga luha sa aking mga mata.

And in a blink of an eye, I realized again how impossible to be with him.

Sa isang iglap lang ay tila ng U-turn ang mundo.

I cried again but this time I know it isn't a tears of joy anymore.

No matter how close we are, I cannot call him mine.

In a blink of an eye nag refresh lahat ng mga nangyari sa gabing iyon. I lowered my head para hindi niya mapansin ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

You can call me bipolar for the sudden change of mood but I really feel the pain I felt that night when I was close to him.

"Don't cry, we still have a long way to go" mas lalo akong nasaktan ng unti-unti niyang pahirin ang mga luha sa aking mga mata. Pigilan ko man pero sobra talaga akong nasasaktan ngayon. Napawi ang lahat ng aking kasiyahan ng maalala ko ang gabing iyon.