"Biliyor musun?" diye sordu gözlerimin içine bakarak. Aynı zamanda bana karşı bir adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı. Bu sefer ondan korkmadan, gözlerimi kaçırmadan durdum karşısında ve cevap verdim.
"Neyi?" İlk kez bana bu kadar içten gülümsed...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız ve satır arası yorumlarınızı eksik etmezseniz çok sevineceğim⭐️📝
Soner Avcu - Beni Azad Et 🤍🎧
Bende sizin için buraya kalp ve yıldız bırakıyorum🌟❤️. Sizinkileride bekliyorum.
Herkese keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaldığım odaya çıktım ve yatağa uzanıp gözlerimi kapattım. Uyumaktan başka yapacak bir işim yoktu zaten bu evde. Aşağıdan gelen gürültüyle korkarak açtım gözlerimi. Ben daha neyin ne olduğunu anlamadan Miraç elinde silahla telaşla içeri girip yanıma geldi. Elimi tutarak beni kaldırıp banyoya götürdü ve beni içeriye itti. "Ben gelene kadar sakın burdan kalkma." dedi ve konuşmama izin vermeden kapıyı üstüme kilitleyip gitti.
***
Aşağıdan gelen silah sesleriyle ellerimi kulaklarıma kapatıp kapının önünde çöktüm. Neler oluyor? Neden evi bastılar? Çok korkuyorum. Benim sessiz sakin bir hayatım vardı. Neden bu evdeyim? Neden?
Sinirle ayağa kalkıp elime geçen her şeyi yere attım. Aynada yansımamı görünce gözlerime baktım. Delirmiş gibi görünüyordum. Odanın içinde gelen cam kırılma sesiyle çığlık atıp korkuyla çöktüm.
Silah sesleri yaklaştıkça korkum daha fazla artıyordu. Sesleri duymamak için ellerimi kulaklarıma bastırdım. Bu sefer kararımı vermiştim. Elime geçen her fısrsatta bu evden kaçağım.
Kendimi seviyorum diye kandırdığım adam bana parmağının ucu kadar değer vermiyor. Her fırsatta hiç düşünmeden canımı yakıyor. Ben neden onu düşüneceğim ki? Şu an ölse umrumda olmayacak. Ne o ne de başkası.
Ben daha fazla bu evde kalmayacağım. En fazla iki gün, iki gün içerisinde bu evdem kaçacağım. Yoksa her şey daha da kötü olacak.
Odanın kapısının açılma sesini duyduğum an düşüncelerimden ayrılıp hemen küvetin yanına koşup içine girip uzandım. Ya evi basan adamlardan biriyse eve gelen? Ya bana zarar verirlerse. Allahım çok korkuyorum. Göz yaşlarım yanaklarımı esir aldığında hıçkırıklarımı engellemek için elimi ağzıma bastırdım. Sessiz olmam lazım yoksa yakalanırım.
Banyonun kapısının kulpu birkaç kez aşağı inip kalktığında birinin kapıyı açmaya çalıştığını anladım. Ağlamama engel olup dışarıdan gelen seslere kulak verdim. Kapının kilit sesinin duyduğum an kendime engel olamadım ve daha fazla ağlamaya başladım.
"Hayal hanım? İyi misiniz?" diye seslendi içeriye giren adam. Bu adam benim adımı nereden biliyor? Miraç mı gönderdi acaba?
"Hayal hanım korkmayın. Beni Miraç abi gönderdi. Aşağıdaki sorun bitene kadar size daha güvenli bir yere götüreceğim." dedi aklımdan geçenleri okumuş gibi. Ya yalan söylüyorsa. Ya dışarı çıkmam için böyle konuşuyorsa.
