"Biliyor musun?" diye sordu gözlerimin içine bakarak. Aynı zamanda bana karşı bir adım atarak aramızdaki mesafeyi kapattı. Bu sefer ondan korkmadan, gözlerimi kaçırmadan durdum karşısında ve cevap verdim.
"Neyi?" İlk kez bana bu kadar içten gülümsed...
Arkadaşlar sizden bir ricam var. Lütfen bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatın ve satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin🌟📃
Yorum ve oyları az görünce hevesim kaçıyor, yalan söylemeyeceğim. Ama yine de vazgeçmeyeceğim. Yardımınıza ve desteğinize ihtiyacım var ve siz bunları benden eksik etmezseniz çok sevineceğim❤️⭐️📝
Bende sizin için buraya kalp ve yıldız bırakıyorum🌟❤️. Sizinkileride bekliyorum🌞. Emre Aydın - Duymak İstiyorum 🎧🤍
Herkese keyifli okumalar çiçeklerim🌹💐...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıyı açıp elbisemin eteğini düzelterek odadan çıkınca aniden sert bir şeye çarpmamla birkaç adım geriledim ama ayaklarım birbirine dolanınca çığlık attım ama belime dolunan kollar düşmeme engel oldu. Gözlerimi gözlerine kenetlediğinde yüzünde anlam veremediğim bir ifade vardı. "Kokun çok tanıdık. Çilek kokuyorsun." dedi ve kaşlarını çattı. "Seni tanıyor muyum?" diye sorduğunda yutkundum. Ne diyecektim? Evet mi? Hayır mı?
*****
Gözlerimi kaçırmak istedim ama eğer bunu yaparsam endişelendiğimi anlardı. O yüzden onun bana baktığı gibi baktım gözlerinin içine. Ne diyeceğim hakkında tek bir fikrim bile yok. Evet deyip gerçekleri anlatmalı mıyım yoksa hayır deyip oyuna devam mı edeceğim?
"Sanırım yalan bulamıyorsun?" dedi yüzünde beliren sinirli ifadeyle.
Keşke yalan yerine gerçekleri söyleye bilseydim ama maalasef yapamam. O bana güvenmeden ben ona kalbimi açamam.
"Bulamadım." dedim başımı iki yana sallayarak. Ondan ayrılıp bir adım geri gittim.
"Casusum ya ben. Büyük ihtimal karşılaşmışızdır." dedim ve gözlerimi kaçırdım ondan. Ama onun yüzünde beliren ifade gerçekten korkunçtu. Ben bile kendime casus diyorsam her şey daha kötüye gidiyor demektir.
"Bakıyorum da casus olman işine yaradı. Ben sana casus deseydim şimdi evi başıma yıkıyordun muhtemelen." dedi alayla. Az önce sinirli bakıyordu şimdi dalga geçiyor. ALLAH'ım ben bu adamı ne zaman çöze bileceğim?
Ama haksız değildi. Gerçekten de şu an bana casus deseydi onu pişman ederdim. Ama işte şimdi yapamıyorum. Histerik bir kahkaha attım ve gülümseyerek baktım ona.
"Muhtemelen." dedim ve ona arkamı dönüp merdivenlere yöneldim. Umarım konuyu uzatmaz.
Çünkü eğer uzatırsa ben çözülürüm. Öterim her şeyi. İki güzel sözüne bitiyorum zaten. Güzel güzel anlatmamı da rica ederse tam hazır olurum ötmek için.
