16 Yıl önce karıştırılan 2 kız bebek. 2 Farklı hayat 2 farklı karaktere sahip kız. Gerçekler tam da zamanında ortaya çıkmıştı. Okumaya başlayabilirsiniz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimde yılgın rüzgârların ayak sesleri, sende daha yeni yeni kavak yelleri… Doğrusu yanlışı ağrısı sancısı ne varsa yaşanacak. Gözyaşı ayrılık pişmanlık dargınlık hepsi benim olacak.
Gözlerimi hiç tanımadığım bir odada açarken ilk dikkatimi çeken şey ellerimin bağlı olmamasıydı. Hemen ayağa kalkmış çıkış kapısı diye tahmin ettiğim kapıya geldiğimde kilitli olduğunu fark etmiştim. Ne kadar bağırıp çığlık atmak istesem de sesim çıkmıyordu. Kapıyı hem yumrukluyor hemde sessiz sessiz ağlıyordum. Adım sesleri duymamla duvardan tarafı sinip başımı dizlerime dayayarak hafif hafif hem sallanıyor hemde ağlıyordum. Kapının kilit sesiyle ağlamalarım daha da artarken kapı açılıp içeriye 2 çift erkek ayakkabısı göz önüme geldi.
- Agah kıza söylemediniz mi ?
-Yok abi seni bekledik.
-Kız bunca zaman burada kilitli miyidi ? Siz ... Siz salak mısınız lan kız ne kadar korkmuş görmüyor musunuz ?
- Affet abi biz bilemedik.
- Defol gözüm görmesin.
Onlar kendi aralarında konuşurken ben hala yüzümü saklamış sessiz sessiz ağlıyordum. Eminim ki Gözlerimin içi kıpkırmızı olmuş burnumda kızarmıştır ağlamaktan. Yine o sert bariton sesi duyduğumda daha çok korkmaya başlamıştım.
- bana bak....
bakmamıştım.
- Bana bak dedim küçük ?
ne kadar korksam da bakmadım sessiz sessiz ağlamaya devam ettim. Çenemde bir el hissetmiş sonra da kafam usulca o Kahvelerle buluşmuştu. Gözlerimdeki şaşkınlık buradan bile belli olurken kas katı kesildiği çok belliydi.
- Ceylan
İsmim dudaklarından büyük bir şokla çıkarken ben ismimi nereden bildiğini düşünmekle meşguldüm. Korkuyla geriye gitmek istesemde arkamdaki duvar kendini belli etmişti. Korktuğumu anlayan kahve gözlü Adam hüzünle bana bakıp konuştu.
- Korkma ... Korkma benden sana zarar vermem ki ben.
-...
Sessizliğin onu daha da hüzünlendirmişti. Konuşmak istiyordum ama sesim çıkmıyordu sanki sanki kitlenmiş gibiydi. Sesimin çıkmamasına ağlarken o da benden uzaklaşmıştı.
- Bak tamam senden de uzaklaştım korkma artık güvendesin. O şerefsizde yok. Ailene de haber vereceğim yeter ki korkma benden.
Hâlâ göz yaşı dökerken umutla ona bakıyordum. Gerçekten ararmıydı ailemi ? Nedensizce güvenmek istiyordum bu kahve gözlü huzur veren adama. Siması bana bir yerden tanıdık gelse de bunu düşünmeyi sonraya erteledim. ...
YAZARDAN:
Demir karşısında gördüğü kızla resmen dumura uğramıştı. Her yerde kayıp diye aranan kız kendi odasındamıydı yani. Ceylanın ondan korkması ne kadar canını yaksa da bu korkuyu ona salan şerefsizlere daha çok bilenmisti. Ona umutla bakan kıza küçük bir tebessüm etti. Oysa yıllar önce bırkamıştı gülmeyi de tebessüm etmeyi de. Bu kız onun duvarlarını yıksa da Demir bundan şikayetçi değildi. Odadan ayrıldığında televizyonda gördüğü Ceylanın babasının numarasını hızla tuşladı. Bir kaç dakika sonra açılan telefondan yorgun bir ses duyuldu.
- Alo
- Alo Ben Demir SAĞLAM. Sizinle kızınız hakkında konuşmak istiyordum.
Bir anda adamdan umut dolu bir ses yükselmişti.
- Kızım Ceylanımı mı gördünüz ?
- Efendim kızınız şuanda burada. Onu bulduğumuzda korkmuş ve bayılmış bir haldeydi. Attığım konuma gelebilir misiniz ?
-Hemen hemen geliyoruz oğlum. Sen konum at bize.
Telefonlar kapatılmış Demir de konum atmıştı.
...
Kartal Ailesi ise aldıkları haberle 6 araba dolusu ile konumun olduğu yere geldiklerinde bir soluk bırakmışlardı. Hepsi arabadan indiklerinde evin önündeki korumlar Kartal ailesine silah çekmişti.
