I Love You Doc. De Vega

Chapter 4:

Baste

Tapos na Ang shift ko. Uuwi na ako sa bahay ko. Kakain, magpapahinga, papasok sa trabaho paulit ulit na nangyayari sa Buhay ko. Well, ginusto ko ito eh so dapat panindigan ko. By the way I'm Sebastian De Vega. 25 yrs. old. A doctor in profession. 20 yrs. old ako ng lumayas ako sa bahay namin. Toxic kasi masyado gusto nilang kontrolin ang Buhay ko. But my life is mine. I own myself so ginawa ko Ang pinakamabuting gawin at iyon ay maglayas.

Lumabas na ako ng hospital Kung saan ako nagtatrabahonat dumiretso sa kotse ko.

Habang nag da drive ako ay may napansin akong limang lalaki na may pinagkakaguluhan. Out of curiosity ay lumapit ako sa kanila.

Nagulat ako ng Makita Kong may Isang babae at punit punit ang damit hindi ako nagdalawang isip lumapit at pinagsu suntok ang mga lasing. Mukhang balak nilang gahasain ang babae.

Agad na nagsipagtakbuhan Ang mga lasing. Lumapit ako sa babae at binalot sa kanya ang suot Kong jacket.
Alam ko na dapat ko siyang dalhin sa hospital pero hindi ko ginawa. Dumiretso ako sa bahay ko nilinisan ko siya. Kahit na madumi siya ay hindi maipagkakaila ang taglay niyang Ganda.

I checked her private part to know if the five men succeeded on their plan.
Thank God. Hindi nila natuloy ang balak nila dahil dumating ako ng sakto sa Oras.

Sinuot ko sa kanya ang aking boxer at gray t shirt bukas ko na lang siya bibilhan ng underware. Tutal day off ko naman bukas.

Matapos siyang asikasuhin ay lumabas na ako ng guest room Kung saan ko siya dinala at dumiretso na sa sarili Kong kwarto at nagpahinga bukas ko na lang siya kakausapin.

Unti unti Kong inalala ang mga nangyari kanina. Ang pagtatalo namin ni mama dahil gusto niya akong ipakasal sa anak ng kumare niya at Ang pagkamatay ng Isa Kong pasyente. Hindi siya namatay dahil sa operasyon namatay siya dahil sa sobrang katandaan. Malinaw na malinaw pa sa akin ang mga nangyari kanina Kung paano ako sinisi ng pamilya ng pasyente ko.

Flashback

" Time of death 12:01"

Nakakalungkot ang nangyari. Gusto pa sanang lumaban ni Mr. Montabo pero hindi na kaya ng katawan niya masyado na siyang matanda. May komplikasyon na Rin sa puso niya na naging sanhi ng pagpanaw niya.

Dinumog ako ng pamilya ng pasyente. Nagagalit sila sa akin dahil sa pagkamatay nito. Wala akong magagawa. Tao lang ako. Ang kaya ko lang ay manggamot ng mga malubhang sakit hindi Ang bumuhay ng patay. Hindi naman porket nandito sila sa hospital ay sigurado na namabubuhay ang Isang tao hindi kami ang may hawak sa Buhay nila. Nandito lang kami para pahabain pa ang itatagal nila dito sa Mundo.

Hindi ko na lang sila pinansin dahil kapag pinatulan ko pa sila ay baka Lalo lang lumaki ang gulo.

Pumunta ako sa lobby ng hospital doin Nakita ko Ang Isang lalaki na duguan. Walang pumapansin sa kanya kahit na kanina pa ito nagmamakaawa na tulungan siya. Isa lang ang alam Kong dahilan Kung bakit walang pumapansin dito, iyon ay dahil mahirap ang lalaki at walang pambayad sa hospital na ito. Masasabi mo na walang mga puso Ang mga nagtatrabaho dito, pero hindi iyon totoo takot lang silang matanggalan ng trabaho. Galit kasi ang may Ari ng hospital na ito sa mahihirap. Kapag mahirap ka hindi ka pwede dito. Kaya nagtataka pa Rin ako Kung bakit marami pa ring mahihirap ang nagpupunta dito. Kahit na ilang beses lang silang binabalewala

End of flashback-

Kinabukasan Maaga akong nagising para maghanda ng umagahan. I cooked scrambled egg and sinangag.

Katharina

Nagising ako sa Isang Lugar na puro puti ang kulay. Patay na ba ako????
Pinatay ba nila ako?? Nasa langit na ba ako?? Pero Kung nasa langit na ako bakit walang mga angels na lumilipad? Sabi ni mama marami daw angels sa langit pero bakit dito Wala??
Ang dami ko pa sanang nais itanong kahit na alam ko namang walang kasagutan ng bigla na lang kumalam ang sikmura ko.

???????

Teka Kung talagang patay na ako bakit ako nagugutom??

Nakaamoy ako ng masarap na pagkain kaya sinundan ko Ang Amoy nito. Bumaba ako ng hagdan at natagpuan ko na lang ang sarili ko sa kusina. May Nakita akong nakatalikod na lalaki, nakasuot ito ng puting damit at puting pantalon. Siya marahil si San Pedro.

Ang bango ng niluluto niya Lalo tuloy akong nagutom.

" Hello po! Ano pong niluluto niyo." Sabi ko sa lalaking nagluluto.

" Oh! You're awake! Kamusta ang pakiramdam mo? Wala bang masakit sayo?" Tanong ni San Pedro.

" Wala naman pong masakit sa akin San Pedro." Sabi ko na ikinangunot ng noo niya. Luminga linga ako sa paligid nagbabakasakaling Makakita ng angels baka kasi nasa paligid lang sila.

" Ahmm! San Pedro nasaan po Yung mga angels? Gumala po ba sila? Bakit Wala kang pakpak? Akala ko ba matanda na si San Pedro, eh bakit Bata ka pa tapos Ang gwapo mo pa? Bakit nakakaramdam pa Rin ng gutom Ang mga angels? At Saka bakit parang nasa loob lang tayo ng bahay? Maliit lang ba talaga Ang langit?" Hindi ko na mapigilang magtanong nagtataka kasi talaga ako.

Napatingin ako Kay San Pedro ng Makita ko siyang tumatawa.

" My name is not San Pedro, it's Baste and you're not in heaven." Sabi ni San Ped- este Baste pala.

" Wala ako sa langit? E di ibig sabihin nasa impyerno ako?" Takang tanong ko.

Lalong lumakas Ang tawa ni San Ped- este Baste nga pala.

" Silly girl! Wala ka sa langit o sa impyerno. Nandito ka sa bahay ko."

" Anong ibig mong sabihin? Wala ako sa langit, Wala din ako sa impyerno? Pero nandito ako sa bahay mo." Tanong ko.

" Yup!" Sabi ni Baste.

" Eh! Sino ka ba?" Tanong ko.

" I'm Sebastian De Vega. And actually you're not dead you're alive I save you from you're rapist yesterday I brought you here in my house to make sure of you're safety. Don't worry I'm a good person." Sabi ni Baste.

Hindi ko mapigilang matuwa sa sinabi niya. Binigyan niya ako ng pangalawang pagkakataon para mabuhay. Magpapasalamat Sana ako sa kanya ng bigla na lang kumalam ulit Ang sikmura ko.

Authors note:

Yung hospital na pinuntahan nila kath at Yung hospital Kung saan nagtatrabaho si Baste ay iisa.
So hindi talaga walang puso Ang mga doctor Ang walang puso ay Yung may Ari ng hospital.