CHAPTER13: "You look like the asian version of Donna Summer."

210 7 3
                                    

November na. It's been six long months since the day I started school here in the province. I must say, all went well. Tuloy tuloy pa rin ang pagkikita namin ng mga kagrupo ko every Saturday para tapusin ang madugong project. Okay ang mga grades ko sa lahat ng subjects so nagiging maluwag na sina lola saakin.

Wala akong natanggap na sulat after the last few months, that, I'm so grateful kasi unti unti na ting nawawala sa isipan ko ang nawawalang mga litrato.

Going strong pa rin sina Normell at Ber kahit na patuloy ang pagsira ni Jose sa dalawa; dahil mahal niya daw si Normell at ginagamit niya lang si Ber. Okay. Tapos nang basahin ni Reanne ang tatlong libro ng Hunger Games at kasalukuyang binabasa ang libro na may title na "Why Men Love Bitches". Nice. Mahiram nga kay Reanne after.

Blake is just being himself, as usual. Tahimik, observant, mysterious. Tinantanan na din siya nina Sid after ilang attempt na atakihin siya pero end up hurting themselves since lageng naka back-up sina Normell at Jose. Talk about body guard. Psh lucky guy.

Then there's Clyde. The oh so gwapo, the oh so hot and oh so bait kong kapitbahay. Paminsan minsan, hinahatid pa rin niya ako papunta sa school, especially when its raining. So eventually, I'm starting to love the rain. (Ang babaw, I know). Kinikilig pa tin ako hanggang ngayon.

Well, hindi makukumpleto ang istorya sa buong anim na buwan na to kung wala ang isa sa pinaka importanteng tao sa kwento. Of course, the kontrabida, Calvin. Unti unti siyang nagtatagumpay sa ginagawa niyang pagsira sa buhay ko. Everytime na magkasama kami ni Clyde, lagi niyang sinisira ang moment. Lage niya akong binabara habang nagsasalita, ginugulo habang nagsusulat, tinitingnan ng masama. What's wrong with him? One moment, sweet, concern at mabait siya. After some time, bumabalik sa pagiging aroganteng tarantado pero.. gwapo. Yung tipong gusto mong igasgas ang mukha sa dingding ng Dapitan pero.. sayang ang magandang mukha. Argh I hate him! Is he mental or something? Seriously, kailangan na niyang mag pa check sa psychiatrist! I really thought he changed already. I can't believe I almost.. almost.. fall-

NO way. No freakin way. Change topic.

Binibisita ako ng mga magulang ko once in a while, once in a month pala. At least binibisita ako, that I'll understand for business' sake as usual, pero si Stacy? my all-time-bestfriend Stacy? She became distant. Ang dating araw araw na palitan namin ng text message, naging once a week nalang or once in 2 weeks? Ang 3 hours call namin, naging 30 minutes nalang. Then she'll cut our talk off. I think it's been a month or so since our last serious girl talk. I still remember my last conversation with her...

Stacy: "Hi babe! Kumusta ang province?" Sinagot ni Stacy on the third ring.

Carla: "Okay naman. We've been busy on this stupid project sa science so every Saturday nag me-meet kami ng mga groupmates ko. It's quite fun actually. Ikaw? How's Manila?"

Stacy: "Same old, same old. Nothing new. Boring. I wanna go to the beach." Sagot niya na tila bagot na bagot talaga.

Carla: Speaking of beach, and I'm not talking about you being a bitch ha.

Stacy: haha funny.

Carla: hahaha This province has the most amazing beach evah! As in! hindi ako exagerated.

Stacy: Wow ha! Kung nagandahan ang isang tulad mo na nature-hater, well siguro nga maganda jan. Who's with you naman? Si baby boy?

Carla: This friend of mine, Blake brought me there and I was like "Woah-

Stacy: Wait, Blake?

Carla: Yup Blake as in Blake Alvarez. Why? You should meet him. He's cool. How 'bout YOUR love life te? Puro nalang ako.

Kitty Love (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon