~Meftun Karadeniz

~22.BÖLÜM

Selam benim minik aileemmmm...
2 bini geçtik, daha dün gibi hikâyemi yeni yazmaya başladığımı ve hiç bir destekcimin olmadığını hatırlayınca çok duygulaniyorum...

Bir çoğunuza göre belki de 2 bin hiç bir şey ancak benim gibi küçük şeylerle mutlu olan bir insan için çok büyük 😊

Sizden Karadeniz türküleri istesem buraya bırakabilir misiniz?

Sizi daha fazla bekletmeden bölüme geçelim...

___________________________________

Dün gece eve gelip direkt uyumustuk. Saate baktığımda 9 olduğunu gördüm, kalkıp banyoda rutin işlerimi hallettikten sonra üstümü de değiştirip Topraki uyandırdım.

Toprakta hazırlandıktan sonra kahvaltıya indigimizde Ezgi , Leyla abla, poyraz abi, Banu anne , Mustafa baba ve defne oturmuş bizi bekliyorlardı.

Bizde oturduktan sonra kahvaltılarımizi yaptık. Kahvaltıdan sonra Leyla abla ve Defne Leyla ablanın doktor kontrolüne gittiler. Ezgi ve ben de yürüyüşe çıktık.

Yürürken yol kenarında ki salıncağa oturup sohbet etmeye başladık.

"Eee Ezgi sen okuyor musun?"

"Evet , mimarlık son sınıf. Sen?"

"Hukuk mezunuyum , yani şuan stajyer avukatim "

"Yaa ne güzel "

Dediğinde Ezginin telefonu çalmaya başladı.

"Meyra senin için sorun olmayacaksa konuşup gelsem "

"Hiç sorun yok takıl kafana göre,ben buradayım"

Ezgi telefonu açıp konuşarak uzaklaşmaya başladı. Telefonuma elime aldıktan sonra bildirimlere bakıp bir Karadeniz şarkısı açtım ve yanıma bırakıp söyleyerek dinlemeye başladım.

Sevduğum bak gözume, bir şey söyle yüzüme
Ben severum uzaktan, üzülma sen hiç bize
Yine düştüm yollara, yolun sonu gelmedi
Kaldi senden geriye, iki damla göz yaşi

Şarkıyla eş zamanlı olarak yağmur da ciselemeye başlamıştı. Karadeniz'in en güzel şeyi işte, ansızın yağmur yağması.

Gözümden bir damla yaş düştüğünde arkamdan şarkıya eşlik eden Toprakin sesini duydum.

Ağlama dayanamam, gözlerunun yaşina
Biter bu dertler geçer, sen kal o bana yeter
Oy sevduğum gel yeter, bu yağmurlar da geçer
Oy sevduğum gel yeter, bu yağmurlar da geçer

Yanıma oturduğunda şarkı devam ediyordu. Gözlerinin içine baktığımda bir damla yaş daha düştü gözümden. Babamı kaybetmiştim ama sevdiğim adamı bulmuştum. Sevdiğim ama beni sevmeyen adamı...

Toprak başımı alıp göğüsünun üstüne koydu. Saçlarımın üstüne belli belirsiz bıraktığı öpücüğü hissettim. Şarkı öylece çalmaya devam ediyordu.

Kalbim öyle hızlı atıyordu ki Topraka sarildigimda, nefes almayı unutmuştum. Bunu fark etmemi sağlayan sesi duyduğumda utançtan kip kırmızı oldum.

"Nefes al Meyra"~Toprak

Kafamı kaldırıp nefes aldığımda fark ettim nefes almayı unuttuğumu.