-Kesik-

Kesik | 2.Sezon 5.Bölüm

Ve karanlık bir gün,pek fark ettirmeden geceye dönüşmüştü.Heather halsiz ve uyuşuktu. ''İyi bir insan değil miyim ben..'' fikirleri kafasında dolanıp duruyordu.Sıkmaktan esnemiş kazağını çıkarıp fırlattı ve kendini yatağına bıraktı,gözleri gittikçe ağırlaşarak kapandı ve uykuya daldı.Uzun bir süre sonra ilk defa rüya görmüştü.Rüyasında annesine doğru koşuyordu ama o Heather'dan kaçıyordu.''Neden!'' diye bağırdı, ''Utanıyor musun!Beni bırakıp gittiğin için mi!'' 

Annesi ona elini uzattı ve öylece durdu,fakat asla suratına bakmaya cesaret edemedi.Heather,ona doğru koştu  ve ellerini çenesine koydu, ''Anne.'' fakat annesi ondan kaçtı,koştu,daha uzaklara,olabildiğince uzağa kaçtı. ''Sana kırgın değilim anne..'' Annesi gözden kaybolmuştu.Bir adam geldi ve kolunu tuttu, ''Baba?''

Yıllardır yaşamak istediği o aile tablosunu rüyasında bile yaşayamamıştı.Adam da Heather'dan olabildiğince uzaklaştı ve Heather ani bir titremeyle uyandı.Haraketsizce tavanı izlemeye başladı ve ardından gelen bir kaç damla gözyaşı..

Acaba babasını boşuna mı suçluyordu?Kaçmaya mecbur kalmış olamaz mıydı?Hiç yaşayamadığı o aile şefkati duygusunun kalbinde bıraktığı acıyla, ''Baba..seni bulacağım.'' Gözyaşıyla ıslanmış kirpiklerini ellerini yumruk yapıp sildi ve uyumak için gözlerini kapadı.Uzun bir uğraştan sonra uyuyakalmıştı.

Sabah olunca alarm sesiyle sinirlenen Heather,bu sefer hiç sinirli değildi.Gece yere fırlattığı kazağını alıp üstüne geçirdi,aynaya bakmak bile istemiyordu.Sırt çantasını tek omzuna takıp odadan çıktı.Aşağı inerken,sağ tarafta duran banyoya baktı.Her şey ona,hiç görmediği annesini hatırlatıyordu.Yutkundu.Tahta merdivenlerin çıkardığı gıcırtı her zaman hoşuna giderdi ve sertçe basarak en alta indi,kapıyı sessizce açıp çıktı.

Cebinden çıkardığı sigara paketinden bir tane aldı,birkaç saniye onu kırıp yere fırlatmayı düşündü ama yapmadı.Ağrıyan gözleriyle ileriye doğru baktığında Aiden ona doğru yürüyordu.İyice yaklaştı ve, ''Günaydın.''

''Günaydın.''

''Bak,sana dediklerim yüzünden özür dilerim.Bir arkadaşa ihtiyacın yok senin.Sen olduğun gibisin ve ben seni böyle seviyorum,lütfen değişme.''

''Senin dediklerini umursayacak değilim ben.''

''Biliyorum.''

''Şuan yapmayı tek istediğim şey babamı bulmak.Annem öldü ama o bir yerlerde hala yaşıyor,nefes alıyor.Aynı havayı soluyoruz...Sence ben hiç onun aklına geliyor muyumdur Aiden?''

''Kötü biri değilse,seni düşünmeden yapamıyordur bile.'' İşte tamamıyla Heather'ın da katıldığı görüş buydu!Ya babası kötü biri değilse?Mecburiyetten yapmış olamaz mı! Aslında böyle düşündüğü için kendine kızıyordu,ama düşünmeden duramıyordu.

''Onu nasıl bulacağım...''

''Geçmişi artık unut Heather.Ben inanıyorum ki,o bir gün karşına çıkacak ve nasıl biri olduğunu birlikte göreceğiz.'' Kızın gözlerinin içine baktı, ''Birlikte.''

Heather sadece başını salladı ve Aiden ona elini uzattı.Sanki Aiden'ın suratına koca bir ''?'' işareti vardı.Ona tekrar güvenebilir miydi? Peki ya Fran?

''Fran değil mi...Hala aklında o var.Tamam,haklısın.Ama o seni sildi.''

Heather,Aiden'ın uzattığı eli tuttu.Bu ikisinede güven vermişti.Ama Heather'a bir yandan pişmanlıkta.