-Kesik-

Kesik|11.Bölüm

Belkide böyle olması Pietr için en iyisiydi Heather.Çünkü ben ona layık bir kız değilim ve onu sevmiyorum.Ama Jenny onu seviyor.Onu seven biriyle mutlu olmalı,değil mi?

...

Eve gelmiştim.Teyzem:

''Jenny'nin elbisesini beğendin mi?'' diye sordu merakla.Elbise görmedimki cevap vereyim amına koyayım.

''Hı,evet beğendim çok güzeldi.'' dedim sesim titredi.Ama sinirden titriyordu.Bana baktı ve gülerek,

''Bu festivale sende gidiyor musun?'' 

''Hayır..'' dedim.Kestirip atmak istiyordum ''Gitmiyorum.''

''Neden gitmiyorsun?Eminim gidersen en güzel kız sen olursun.''

Tebessüm ettim, ''Ama gitmiyorum teyzeciğim.Çünkü haftaya ve ben alışveriş bile yapmadım,yetişemem.''

''Oh,tek sorun bu olsun..Yarın sabah alışverişe çıkıyoruz ve gideceksin.'' İçimden hayır demek gelmişti ama aklıma Fran geldi.Fran..O da orada olacaktı.

''Tamam!'' diyip teyzemi öptüm.

...

Telefon titredi,mesaj gelmişti.Merakla telefonu cebimden çıkardım ve mesajı okumaya koyuldum:

Kimden:Fran♥

Bir saniye,kalp mi?Oh Tanrı'm..Çocuğun isminin yanına kalp koymuşum.Bunu ne ara yaptım?Düşünüp sırıttım.Sonra mesajı açtım:

''Ne zaman buluşacağız?'' Yazmış.Hep beni düşünüyor..Ve yine sırıttım.Aptal gibi sırıtıp duruyordum.Bir an duraksadım, ''Hassiktir,aşık olmuşum ben..'' 

Hemen cevap yazmalıydım:

''Bu gece.Ama Nashville'da değil.'' Cevap beklerken sanki kalbimi hissetmiyordum.Bana ne olmuştu böyle?Aiden'dan daha farklıydı Fran.Fran'i seviyorum!Cevap gecikmedi.

''7'de seni almaya geliyorum,arka sokağa.Orada ol.''

''Tamam.'' Mutluluktan yatağa çıktım ve zıpladım.Gerçekten kendimi tanıyamıyordum..Hemen giyinmeliydim.Uzun bol siyah ve üzerinde beyaz yazılar olan tişörtümü,altına da siyah muz çorap giydim.Altıma da siyah Nike'larımı.Saçlarımı belime kadar saldım.İlk defa kendime bu kadar özen gösteriyordum.Ve hazırdım,alt kata,bizimkilerin yanına indim.

...

Teyzem dik dik baktı:

''Nereye?''

''Jenny'nin elbisesi yırtık çıkmış,değiştirmeye gidiyor.Bende gideceğim.'' diyip hiçbir cevap almadan kapıya yöneldim.Kimse Fran'le buluşmama engel olamaz.Kapıyı çarpıp çıktım ve hızla bir daha geri çağırmasınlar diye koştum.Arka sokağa girdiğimde Fran oradaydı.Koşup sarılmamak için zor duruyordum.Bana yaklaştı:

''Pietr her şeyi anlattı.'' Güldü.Bende güldüm.

''Seni seviyorum Fran.'' dedim.

''Bende seni seviyorum Heather.''

Kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyordu.Dayanamadım,sarıldım ona.Kollarında huzur vardı.Sonra el ele tutuştuk ve yürümeye başladık.Bizim mahallenin ilersindeki o boş eve gidiyorduk,yine.

''Bu sefer yalnız olacağız,değil mi?''

''Nasıl yani?''

''Jenny,Dany ve Pietr yok yani,değil mi?''

''Yok.''

...

Eve girdik,burası resmen onların mekanıydı.Yıkılmamasına şaşıyordum.Karanlık bir köşeye koyduğu biraları aldı ve getirdi.

''İçer misin?'' dedi. Yüzümü ekşilttim;

''Bira sevmem.''

''Peki,sigaracı kız.'' diyip alnımı öptü.

O bira içiyordu bende sigara.İçimden daha büyük alışkanlıklara başlamamak için dua ediyordum.

''Eline ne olduğunu anlatsana.''

''Yaptığım pişmanlıklar yüzünden,sinirimi çıkartmak için.''

''Bir daha böyle bir şey yapma.'' Elimi tuttu.

''Yapmayacağım.''

Ona ailemi anlattım,içimi döktüm.Anlatırken sesim titredi,üzüldüğümü anlamıştı.

''Şşşş..'' diyerek susturdu ve başımı omzuna koydu,uyumuşuz.