I know, I am over-reacting and assuming things easily but the thought creeps in my mind. Let's put things this way, Respen and I never talked. We were classmates way back Grade 11-12 since I am a STEM student. I had a crush on him since Grade 10-12. Even until now. But to be frank, I think I'm already falling in love with him. Sadly, still don't know if he's a catch. Even if we were classmates and seat-mates. We rarely talked. I think we only talked just because of some sorta 'school thing' but despite all of that, we never got the chance to get to know each other.
Now what truly drag me into this kind of thinking is that he's sudden appearance in my life. Bakit ang dali-dali niyang pumasok sa buhay na parang matagal na naming kilala ang isa't-isa? Oo nga, kilala na namin ang isa't-isa dahil nakikita namin ang isa't-isa kada limang araw sa klase. Ngunit itong pinaparamdam niya sa akin ngayon? The concern, sweetness, tender care, and sudden change of treatment makes me question myself.
At first, I was tempted by his sudden treatment of me. I was giddy. My emotions are overflowing with ecstasy. Sino ba namang hindi makakaramdam ng ganito kung ang tanging taong nagugustuhan mo ang siyang nagpaparamdam sa iyo nitong nakakalitong pakiramdam? But maybe I was blinded by his sudden treatment. Hindi ko pa siya kilala masyado.
I was just a normal girl. I don't have a lot of friends at school. I'm not even popular at school. Siguro, nagustuhan ko masyado si Respen dahil sikat siya sa school namin. Hindi lang sikat kundi gwapo rin. The typical 'tall, dark, and handsome'. Ideal type 'no? Tawagin nalang nating 'heart-throb'. Majority of the girls in school is that they also have feelings for Respen. And... Respen? He have a lot of rumors that he's such a flirt. Pansin ko ring ang dami na niyang naging girlfriend sa school namin. Ang gaganda pa nila at ang se-sexy. Yung iba pa, beauty queens o 'di kaya models.
Respen Eros Camsan. Pati pangalan nakakakilig na. Sabi nga ng mga kaibigan ko pati pangalan nag-uumapaw na sa kagwapohan. Nakakalaglag panty daw. Jusko ang lalandi talaga ng dalawang 'yon. He is our captain of the basketball team in our school. Makes him so popular that girls would prolly do anything just to make him caught their attention. Hindi naman ako ganong klaseng babae kaya naisipan ko ang bagay na ito. Ayoko namang magpakababa lang dahil sa kaniya. Oo, gusto ko siya pero ayokong gawin ang mga bagay na alam kong maitatanong ko ang sarili ko kung ako pa ba ito? Ayokong makalimutan ko ang sarili ko.
Kinuha ko ang cellphone ko sa side table at binuksan ito. I checked my messages. Siguro tanga na nga ako dahil chineck ko yung conversation namin ni Respen kung may reply ba siya sa reply ko sa kaniya. Nagbago bigla ang timpla ko nung makita kong wala pa rin siyang reply, seen lang ito. Napabuntong-hininga na lang ako sa nasaksihan ko.
"Ate! Kakain na! Bumaba ka na diyan!" tawag ng kapatid ko sa akin.
"Sige susunod lang ako! Magbibihis muna ako, basa na kasi itong t-shirt ko!" sagot ko naman sa kapatid ko.
"Oh, Sige! Bilisan mo ate ha!" sigaw ng kapatid kong si Raissa.
Napatango na lang ako bilang sagot sa kapatid ko kahit alam ko namang hindi niya ako makikita. Ang init kasi dito sa kwarto ko dahil walang kuryente. Ang sabi mag-brobrown out daw ngayon at mamayang alas 3 pa ng hapon babalik yung kuryente. Buti nakapagcharge na kami kagabi at meron pa akong natitirang load. Nagbihis na ako pagkatapos kong ilagay ang phone ko pabalik sa side table. I just wore a racerback sando dahil mainit. Buti nakaligo na ako kanina dahil ngayon wala na namang tubig. Wala pa ngang kuryente, wala ring tubig.
Bumaba na ako pagkatapos kong magbihis. Ang bango ng niluto ni mama ngayon ah. Adobong baboy. Paborito ko ito. Buti hindi ako bawal sa meat. Kailangan ko pa rin kasing kumain nito dahil ang meat ay rich in protein and our body needs it too.
"Nak, ininom mo na ba yung gamot mo kanina? Yung 30 mins before breakfast, lunch, at dinner?" tanong ni mama sa akin.
"Opo ma. Kanina ko pa yun ininom." sagot ko kay mama.
"Mabuti. Jessa! Halika ka na dito. Mamaya mo na tapusin yang pagwa-walis mo diyan sa labas. Tanghali na rin oh. Kumain ka na dito." tawag ni mama kay Ate Jessa. Sumunod naman kaagad si Ate Jessa sa amin sa dining table.
"Okay, let's pray. Hope, Ikaw na maglead anak." sabi ni mama sa akin. Napatango Ako kay mama bilang pagsagot. Pinikit naming lahat ang aming mga mata.
"Heavenly Father, we thanked You for the wonderful blessings that we receive from You. Everyday, we woke up feeling grateful because You never abandon us. We are always grateful for the food right in front us. Please guide the people that doesn't have food to eat today. Help them, Jesus Christ. This we pray, in the Name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit. Amen." I uttered my prayer sincerely and devotedly.
"Amen. Thank you, Lord." pagsagot nilang lahat.
Pagkatapos naming kumain ay nagligpit na kami ng mga pinagkainan namin. Si Ate Jessa ang naghugas ngayon. Ako naman ininom ko na rin ang gamot ko. Matapos kong inumin ang gamot ko ay pumunta kami sa terrace.
"Hoy, Eren Calm Raissa Villariaz! Anong ngi-ngiti mo diyan! May boyfriend ka na 'no? Naku! Wag ka munang maglalandi ha! Mag-aral muna baka sasaktan ka rin niyan. Aral muna bago landi." sermon ko sa kapatid ko.
"Sus si Ate, ang bitter. Palibhasa walang nagkakagusto sayo. Hindi mo naranasan ito." sagot ng kapatid ko. Jusko. She's getting on my nerves. Pigilan niyo ako baka mahablot ko lahat ng buhok niya.
"Sumasagot-sagot ka pa ah! Halika ka nga dito!" sabi ko sa kapatid ko. Naiinis talaga ako sa kaniya.
Nang sa sandaling sumunod sa siya sinabi ko, hinablot ko ang buhok niya. Ah ganon ah. Iniinis mo ako. Pwes, ayan. Napa-aray naman siya sa ginawa ko. Ang bruha, nakuha niya yung buhok niya at tumakbo palayo sa akin. Hinabol ko naman siya papuntang sala.
"Ma! Si ate ma oh! Hinablot yung buhok ko!" pagsumbong niya kay mama.
"Sus, Ginoo ko mga bataa mo! Mga dagko namo pero mga bata pag utok! Pagpuyo mo! Ikaw diha, Hope. Bag-o raka nakagawas sa hospital, nag kiat-kiat naka! Ikaw diha, Raissa! Hunahunaa nga wapa na naayo imong Ate diha!" sermon ng nanay ko sa amin. Ayan na. Pag sinesermonan niya na kami sa bisaya, tanda na yan na galit na galit na siya. Napatahimik nalang kaming dalawa. I just rolled my eyes at my sister and went back to my room.
I opened my phone and saw five missed calls from him.
