danger

3; Vatkalar, cehennem ve hüküm.

SAKA GIBI RESMEN BOLUMU ATMAYI UNUTMUSUM o yuzden gece olmus olsa da atayim dedim wattynin annesiyle munasebete girmeden once umarim yb bildirimi gelir herkese🙌🙌🙌

arkadaslar normalde sonraki bolumu yazmadan onceki bolumu atmiyorum olaylarda bir aksilik cikmasin da duzenleyebileyim diye ama sizi daha fazla bekletmek istemedigim icin bu bolumu atmak zorunda kaldim 4. bolumu henuz yazmadan o yuzden eger olaylarla ilgili bir aksilik cikarsa hepsi sizin sucunuz tamam mi ben bir sey bilmiyorum hic 🤝

bi takipcilerinin uzerine suc yikmadigin kalmisti mutlu musun be kadin!!!

saka yaptim tabi ki ciddiye alani gotten??? 😦😦😦

evet simdi acilen ciddilesin cunku cok manyak bir bolumu okumaya baslamak uzeresiniz ve ben bu captioi niye bu kadar uzun tuttum bilmiyorum asla o yuzden cabuk bolumu okuyun ve yorum yapin arada ne hissettiginizi anlayayim be!!!!

<3333

+

I feel like I'm drowning.
I am drowning.
You're holding me down and
Holding me down.
You're killing me slow,
So slow, oh-no.
I feel like I'm drowning.
I am drowning.

"Pekala, düdüğü çaldığım andan itibaren belirlenen sürede en fazla sayı atan alfa, savaşın galibi olacak."

Hakem olarak belirlenen fiziksel eğitim koordinatörü betanın parmaklarının, boynuna astığı siyah çıngıraklı düdüğü kavrayıp dudaklarına götürdüğü o kısacık lakin bana dakikalarcasına uzun gelen süre içerisinde zihnim, gün yüzüne çıkarmak istemediği gerçekleri sıkı sıkıya tutuyordu. Kollarından kayıp gitmesinden korkacağı bir eş gibi öylesine değerliydi ki karanlık düşüncelerim, zihnim için, kafamda dönen gerçeklerle yüzleşmeyip düşünmemek adına neredeyse uyuştuğumu hissediyordum. Ruhsal olarak pek iyi bir durumda olduğum söylenemezdi ancak bir sene basketbol kursuna gitmiş bir bedene sahip olduğumdan fiziksel olarak hazır olmadığımı ve yorgun olduğumu söyleyemezdim.

Bu nedenle boyum çoğu omegaya oranla bir tık daha uzundu ancak halen alfaların genelinden kısaydım.

Siyah çıngıraklı düdüğün tüm basket sahasını inletircesine çalışıyla bizi seyretmeye gelen yaşıtlarımız ve alt sınıflar da dahil olmak üzere çoğu seyirci irkildi. Bu sırada düşündüğüm tek şey, ne karşı taraftan üç santim kısa kalan boyumun, ne de ruhsal kaygılarımın bu maçı kazanmama engel olamayacağıydı.

Kiremit rengindeki sert basket topunun sesi, henüz yeni olduğunu belirtircesine sahanın zemininde gıcırdayan spor ayakkabılarımın sesine karışırken alfa, yüzünde herhangi bir kaygı ya da öfke belirtisi olmadan yüzüme bakıyor ve atağımı bekliyordu. Sahanın bir tarafından itibaren top sürüyor ve kendisine gittikçe yaklaşıyordum. Bu sırada, yüzünde sahiden herhangi bir ifade olmadığının farkına varışım zihnimin terazisinde düşüncelerimden oluşan ağırlıkların tartılmasına neden oldu. Bu ifadesizlik beni, öfkeli ve ateş saçan sinir dolu ifadesinden çok daha korkutmuştu.

Buna rağmen kararlıydım. Yapmam gereken, alfanın karşısında bir omega olduğumu kendime hatırlatıp duran kurdumun sesini bastırmak için maçtan önce uyguladığım yüksek doz bastırıcının etkisini hızla göstermesini beklemek ve ardından atağa geçmekti.

Lakin alfa, kendisini şaşırtmak için iki yana attığım adımlar sırasında hakimiyeti sağladığımı zannettiğim basket topunu hızla elimden kaptığı gibi potaya atışıyla içten içe şaşırarak öylece duraksamama neden oldu.