Yeni aile

21. Bölüm

Özgür Türkmen

Okuldan çıkıp arabama bindim. Annemin yoğun ısrarları sonucunda kendi evime değil de onların evine gidiyordum.

Kadın da haklı tabii. Yakışıklı oğlunu özlüyordur.

Arabamı park edip kapıya doğru gittim. Elçin ortaya çıktığı için mutluydum. Bu da zaten surat ifademden anlaşılıyordu. Zile bastığım gibi annem kapıyı açmıştı.

Bu haline gülümsedim. "Oo paşam, evin yolunu unutmamışsın" dediğinde güldüm.

Bi salona geçtiğimizde babam baş köşeye kurulmuş herhangi bir maçın tekrarını izliyordu.

Bana bakmadan maç izlemeye devam etti. "Gelme demedim mi ben sana? Paran bitti dimi?" Dediğinde güldüm.

"Valla peder açık konuşayım, annemin yemeklerini özledim. Yoksa biliyorsun seni arar söylerdim paramın bittiğini, sende enayi gibi yollardın." Dediğimde bana döndü ve sen olmamışsın bakışı attı.

Birbirimize bu şekilde takıldığımız için ikimzde takmıyorduk ne dediğimizi.

Telefonum çaldığında Elçin'im yazısını gördüm.

Gülümseyerek telefonu açtım. "Efendim gülüm?" Demiştim. "Alo, Elçin Seymen'in nesi oluyorsunuz?" Diyen bir ses duyduğumda kaşlarımı çatıp ayaklandım.

"Arkadaşıyım, siz kimsiniz? Elçin nerde?" Dediğimde bile içimde bir endişe beliriyordu.

"Ben ** hastanesinden arıyorum. Arkadaşınız bir trafik kazası geçirdi. Yakınlarına ulaşıp gelirseniz iyi olur." Dediğinde dünyam başıma yıkılmıştı.

Annem bana seslenirken onu duymuyordum bile.

"Özgür, oğlum ne olmuş? Elçin'e bir şey mi olmuş? Oğlum konuşsana"

"Anne Elçin kaza geçirmiş brn hastaneye gidiyorum." Dediğimde babam da ayaklanmıştı.

"Ne diyorsun oğlum sen?" Dediğinde onu dinlemeden evden çıktım.

Ağlamaya başlamıştım bile. Ya ona bir şey olursa düşüncesi beni yiyip bitiriyordu.

Babam ve annem de arkamdan gelip arabama binmişlerdi. Babam benim durumumu görünce sürücü koltuğuna geçti. Ben hemen Batı'yı aradım.

Elçin ona Batı'nın yardım ettiğini söylediğinden beri Batı'ya güveniyordum.

"Alo, Batı sözümü kesmeden dinle. Elçin kaza geçirmiş. ** hastanesindeymiş. Ben şu an oraya gidiyorum. Sende diğerlerine haber ver." Diyip onu dinlemeden kapattım.

Bilge'ye de durumu açıkladığım bir mesaj atmıştım.

Hastaneye vardığımda hemen danışmaya gidip Elçin'in yerini sormuştum.

Bana ameliyatta olduğunu söylediğinde ise kalbim daha hızlı çarpmaya başlamıştı.

Ameliyathane'nin önüne gidip oturdum. Orda ki polisler Baran'a sorular soruyorlardı. Ben ne olduğunu öğrenmek için yanlarına yaklaştığımda kazanın Baran'ın suçu olduğunu öğrenmiştim.

Öğrendiğim gibi Baran'ın üstüne atladığımda babam beni zorla geriye çekmişti.

"Özgür saçmalama, şu an düşünmen gereken kişi Baran değil, Elçin. Otur adam gibi bekle kardeşinin ameliyathaneden çıkmasını yoksa eve dön." Dediğinde ağlamaya başlamıştım.

Aklıma sürekli Elçin'le olan anlarımız geliyordu. Başımı ellerimin içine alıp ağlamaya devam ettim.

Bir süre sonra Batı, Çınar, Bulut, Ege ve Bilge gelmişti.