O kadar acıya rağmen hala ayakta olan bir kız. Hah işte o kız Elçin.
Tüm hayal kırıklıklarına rağmen hiç pes etmeyen ve her hayal kırıklığına uğradığında daha çok hayal kuran kız.
17 yılının yalan olduğunu öğrenirse üstüne üstlük 4 abisi 1 ikizi ve...
Biz bunları konuştuktan sonra Batı benim eşyalarımı almaya dönmüştü.
Hava kararırken karanlık korkum beni yoklamıştı. Telefonum çaldığında kimin aradığına bakmıştım. Numaranın kayıltı olmadığını görünce kaşlarım çatıldı.
Telefonu açtım. "Kaktak, oruspu sen benim başıma daha ne bela açacaksın. Kimlerle parkta sürtüyorsun lan sen? Bilmeyliydim senin bunları yapacağını, kaltak!"
Arayanın Kağan olduğunu anlamak için dahi olmaya gerek yoktu. "Sana ne lan piç? Sana ne benim ne yaptığımdan. Siktir git hayatıma burnunu sokma. Zaten bir gıdımlık canın var onu da ben almayayım." Dediğimde karşıdan gülme sesi geldi.
Kağan Mustafa'nın yeğeniydi. Çokta severdi amcasını ama benden hiç haz etmezdi.
"Lan onun bunun çocuğu kimlerle oyanışyorsan artık beni aradı biri. Sağolsun anlattı tüm rezilliklerini. Amcamın adını lekeleyemezsin. Bizi oralarda onlara karşı rezil edemesin!" Dediğinde kahkaha attım.
"Şerefsiz, sana ne lan. Amcanı ayrı seni ayrı sikerim bak." Dediğimde "bekle lan sen bekle. Geberteceğim seni gördüğüm yerde." Diyip kapattı telefonu.
Oruspunun fırlattığı bir de beni tehtid ediyordu ya.
Bir süre sonra dışardan sesler duymaya başlamıştım. Ufak tırstığımda hemen televizyonu açtım. Evde ses olsun diye.
Ta ki elektirikler gidene kadar.
Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Zaten gün boyu pek bir şey yiyememiştim.
