Final Tarihi: 10 Eylül 2021
Arkadaşlar bu bölüm maalesef final bölümümüz♥
Açıklamalarım final bölümünün sonunda...
Keyifli okumalar.
Bölüm Şarkıları:
Mary Jane: Tövbe
Eda Baba: Her Şey Seninle Güzel
Ufuk Çalışkan: Unutmak İstiyorum
Bir daha mı tövbe... aşık olamam♥
*****
"Bugün sekiz ayımızı yarıladık ve bize gelmenize sadece birkaç haftamız kaldı." Berrak yine kamera karşısında her zaman yaptığı gibi doğacak olan çocuklarına video kaydı çekmekle meşguldü. Artık tüm işini buna vermişti, her şeyi unutmaya başlıyordu, bunun tam anlamıyla o da farkındaydı.
"Babanız birazdan gelecek, ve biliyor musunuz ben onu çok seviyorum. Bunu hiç unutmayın olur mu?"
Ata Cihangirin aylar önce kendisine sert çıkıştığını, Berrağın zihni çoktan silmişti. Berrak birkaç gün ağlamış, bütün olanları yanlış düşündüğünü kendisine belirtmişti. Ama her biri gerçekti.
Cihangir ona karşı değişiyordu. Berrak böyle hissediyordu ancak durum bambaşkaydı. Artık Berrak Cihangirle kalmıyordu. Birkaç haftadır hastane odasındaydı. Doğumun ne zaman olacağı belli olmadığından dolayı doktoru bunu uygun bulmuştu.
Cihangirde, Berrak ile beraber hastanede kalıyordu ancak Berrak bunu bilmiyordu.
Berrak Cihangirin kendisi ile kalmasını istememişti. Kendisini acınacak duruma sokmaktan o kadar korkuyordu ki, ve bu artık tamamen başına gelmişti.
Cihangir sırf bu yüzden Berrağa evde kaldığını söylemişti.
Ama durum öyle değildi.
Cihangirin, Berrağı öyle gördükçe kendisine olan nefreti, elinden bir şey gelmiyor oluşu... oldukça ağır basıyordu.
Aslında Ata Cihangir kaçıyordu.
Kendisine ne kadar itiraf etmese dahi bunun o da farkındaydı.
Berraktan, Berrağın kendisini bir gün unutacak hatta kendisini terk edecek oluşunun gerçekliğinden deli gibi kaçıyordu.
"Sizi de çok seviyorum."
Berrak kameraya gülümseyip video kaydını kapattı. Birkaç dakikanın ardından ise kaldığı odasının kapısı Cihangir tarafından açılmıştı. İlk bakışta buz gibi bir yüz ifadesi ile karşılaşan Berrak, tek kelime etmedi. Cihangir odanın kapısını sakince kapatıp derin bir nefes aldı. Berrağın yatağının yanına doğru ilerlerken, içinden geçen onlarca şeye inat tavrını bozmadı.
Bozamadı.
Yapamıyordu Cihangir.
Berrağa olan aşkının, acımaya dönüşüyor gibi görünmesinden o kadar korkuyordu ki. Berrağında bu şekilde düşünecek olma ihtimaline katlanamıyordu.
Sırf bu yüzden Berrağa soğuk davranmaya çalışıyordu ama o da olmuyordu.
"İyi misiniz?" Berrağa biraz daha yaklaşıp alnından uzunca öptü. Ona ne kadar soğuk durmaya çalışsa da yapamıyordu işte. "Ağrın var mı?"
"İyiyiz." Berrak kafasını sağa solla sallayıp tebessüm etti. "Ama biraz sancım var..." cümlesinin devamını getiremezken, gelen sancıyla gözlerini sıkıca kapattı. "Cihangir sanırım doğuruyorum." Kaç saattir oldukça iyi durumdayken, birden bile gelen şiddetli ağrı ile doğum yapacağını anladı. Korkuyla Ata Cihangire bakarken "Ata Cihangir! duymuyor musun doğuruyorum!" diye bağırdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜBREM |Tamamlandı|
Novela JuvenilYürüyememek, onun suçu değildi. Bu hayatta başına gelen hiç bir şey onun suçu değildi. Tek bir şey hariç. ----- KISA FILM TADINDA KISA BIR KITAP... KENDINIZDEN YADA CEVRENIZDEN MUHAKAK BIR SEYLER BULACAKSINIZ🖊 #Tanıtım Kitabın Içerisinde. Yayım Tar...
