MÜBREM |Tamamlandı|

Özel Bölüm 1

Berrağın Ölümünden 3 ay sonra:

..............

Berrağın Ölümünden 3 Ay Sonra

Ata Cihangir, çalışma odasına kendisini neredeyse hapsetmişti. Berrağın ölümünü kabullenmek istemiyordu. Çocuklarını da görmekten deli gibi korkuyordu. Çocuklarını her gördüğünde aklına Berrak geliyor ve o intihar anı yeniden zihninde beliriyordu.

Her gün, her sabah mezarlığa gidiyordu Ata Cihangir. Berrak'la en az iki saat konuşuyor, bazen ağlıyor, bazen de sadece susuyordu.

Bir sabah, video çekimlerinin olduğu odada, Ata Cihangir, güvendiği adamı Selim'e seslendi.

"Videoları izleyeceğim," dedi Ata Cihangir, sesinde kararlı bir tını vardı. "Herkes evi boşaltsın."

Selim, Cihangir'in emirlerini onaylarcasına başını salladı. "Abi, çocuklar tek mi kalacak?"

Ata Cihangir, Selim'in sorusuna yüzünü buruşturarak cevap verdi. "Bunu düşünmem gerekmiyor. Siz ilgilenin!"

Selim, Cihangir'in acısını anlamış gibi sessizce başını eğdi ve odayı terk etti.

Video 1:

Berrak, bir odanın köşesinde oturuyordu. Üzerinde hafif bir elbise vardı, saçları açık ve doğal görünüyordu. Gözleri, kameraya doğru bakarken içten bir gülümseme yüzündeydi.

"Merhaba çocuklar. Eğer bu videoyu izliyorsanız, demek ki ben buradayım, ama sizlerle olamıyorum." Berrak'ın sesi hafif titriyordu, ama gözleri umut doluydu. "Sizi düşündüğüm her an, aklıma tatlı gülüşleriniz ve ellerinizdeki masumiyet geliyor."

Ata Cihangir, videonun ilk birkaç dakikasında sessizce oturdu. Berrak'ın sıcak gülümsemesi, onu bir an için geçmişteki mutlu anılara götürdü. Gözleri, ekrandaki Berrağın her hareketini, her ifadesini detaylıca inceledi.

Berrak, devam etti: "Babanızla size güzel bir dünya kurmaya çalıştık. Her ne kadar hayat bazı planlarımızı değiştirse de, sizi çok seviyoruz. Bunu hiçbir zaman unutmayın."

Ata Cihangir, videodaki her kelimenin derinliğini hissetmeye çalıştı. Berrak'ın kendine has gülüşü ve sakin sesi, ona tarifsiz bir acı yaşatıyordu.

"Eğer bu videoyu izliyorsanız, sizler büyüyorsunuz demektir," diye devam etti Berrak, "Biliyorum, bu videoları izleyeceksiniz ve annemiz olarak bana bir şeyler sormak isteyeceksiniz. İşte size birkaç şey anlatmak istiyorum. İleride beni daha iyi anlamanız için bu videoları hazırladım."

Ata Cihangir, videoyu durdurdu ve bir an için gözlerini kapattı. Berrağın sesindeki hüzün, onun acısının derinliğini daha da artırıyordu. Birkaç dakika sessizce oturdu, gözleri yaşla doldu, ama gözyaşlarını silmektense, acısını kabul etti.

Videoyu tekrar başlattığında Berrak, kameranın karşısında otururken masanın üzerinde bir kaç eski fotoğraf gösteriyordu.

"Bunlar sizin küçükken çekilmiş fotoğraflarınız," dedi Berrak, hamilelik ultrasonlarını gösterirken. "Sizlerle her anı paylaşmak, her anınızı görmek benim en büyük mutluluğumdu. Umarım bu fotoğraflar size kim olduğumu ve sizlere ne kadar değer verdiğimi hatırlatır."

Ata Cihangir, fotoğrafların birinde Berrak'ın bebekleriyle ilk tanıştığı anı inceledi. Gözleri, fotoğraf karesinde Berrağın yüzündeki sevgi dolu bakışları aradı.

"Beni unutmayın," dedi Berrak videoda, "Sizler her zaman kalbimde, her anımda oldunuz. Sizi seviyorum, hep sevdim ve seveceğim."

Ata Cihangir, birden kendini hıçkırarak ağlarken buldu. Berrak'ın sözleri, onun derin bir boşluğunu ve içsel acısını yeniden alevlendirdi. "Neden bunu yaptın, Berrak?" diye fısıldadı, "Beni bırakıp gitmeye nasıl karar verdin?"