MÜBREM |Tamamlandı|

5.Bölüm/Öptüm Nefesinden

Bölüm Şarkısı: Mustafa Ceceli-Ekin Uzunlar/ Öptüm Nefesinden

Bölüm Yayım Tarihi:28 Aralık 2020

Bölüm Yazım Saati: 13:36-15:17

Keyifli Okumalar♥

*****

Hemen yanı başımda olan tekerlekli sandalyemi biraz daha kendime yaklaştırarak, ellerimle yatağımdan destek alarak geri geri tekerlekli sandalyeme doğru kaydım. Nihayet bu zorlu mücadelemin ardından ise sandalyeme oturmayı başarabilmiştim. 

Yatağımın hemen yanında bulunan komodinin üzerinden, Cihangirin bana almış olduğu telefonumu alıp saate baktım. Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Neredeyse sabah bile olmak üzereydi. 

Huzursuzca derin bir nefes aldım. 

Bugün adliyede ablamın mahkemesi vardı. Daha doğrusu tek suçlu ben göründüğüm için benim mahkemem vardı. Ablamın ölümünden bir ay geçmişti ve ben mahkeme süresine kadar denetimli olarak serbest kalmıştım. 

Cihangirin yaklaşık üç gündür eve gelmemesinin sebebi de en başından beri buymuş. Yeni bir kanıt, yeni bir delil aradığından dolayı bu üç gün eve bile uğramamıştı. 

Ben mahkemem olduğunu dahi unutmuştum, Cihangirde eve sırf bu yüzden gelmişti zaten.  Tabi ben görmüş olduğum rüyanın etkisinden sonra, çığlıklarla bağırıp ağladığım için, bana bunu biraz daha sakinleştikten sonra söylemişti. 

Gördüğüm rüyanın etkisi geçmiş değildi, fakat şuan bunu unutmam gerektiğinin farkındaydım. 

Kafamdaki düşünceleri atarak tekerlekli sandalyemi kapıya doğru ilerlettim, tam o anda ise odamın kapısı son derece yavaş bir şekilde aralandı. Kalbim ilk birkaç saniye korkuyla attı, odama girenin kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Ancak sonrasında Cihangirin saçları bakış açıma girdi. Henüz beni görmemişti, ancak ben onu gördüğümden dolayı kıkırdayarak bir süre beni görmesi adına bekledim. Kıkırtım odada yayılırken, Cihangir aniden kafasını kaldırıp benimle bakışlarını temas ettirdi, gözlerindeki ifadeyi gördüğümde ise suratımdaki gülümseme daha fazla arttı.

Ne yani her gece gizlice odama mı giriyordu? Evet kesinlikle giriyordu, bunu kapıyı sessiz açmasından dahi anlayabilirdim. 

Gülümsemem devam ederken, Cihangir boğazını temizleyip az önce o gözünde görmüş olduğum şaşkınlık ifadesini suratından hemencecik attı. "Neden yatakta değilsin?" Başını öne doğru eğip ellerini saçları arasına değdirdikten sonra, saçlarını belli belirsiz geriye doğru itti. 

Evet tam şuanda karşımda bulunan adam Savcı Ata Cihangir Kılınçtı. Ses tonu bile şuan bunu açıkça belli ediyordu. 

"Bilmem uykum kaçtı." neden açıklama yapıyordum ki? Halbuki odama giren oydu, sanırım gerçekten Savcı olmak böyle bir şeydi. Suç bende olsun yada olmasın, Cihangirin sesini duyar duymaz kendimi ona açıklar halde buluveriyordum. "Hem ben enden açıklama yapıyorum ki, odama giren sensin?" tekerlekli sandalyemden ellerimi çekip kollarımı göğsümde birleşirdim. "Odaları mı karıştırdınız, Savcı Bey?" 

Cihangir sorum üzerine tek gözünü kırpıp ağzının içinde belli belirsiz cık sesi çıkardı. Benim kollarımı birleştirmemin aksine, o ellerini ceplerine yerleştirdi. O an kafamı sadece hafif bir açıyla sağ omzuma eğip derin bir iç çektim. Çok yakışıklıydı, gerçekten de kusursuz bir yakışıklılığı ve karizması vardı. "Sence ben odaları karıştırır mıyım?" Kolay kolay itiraf etmez diye düşünüyordum, ancak Cihangir hiç bir şekilde geri adım atmıyordu.