4.Bölüm/Hangimiz

2.2K 201 140
                                    

Bölüm Şarkısı: Seksendört/Hangimiz?

Bölüm Yayım Tarihi: 27 Aralık 2020.

Bölüm Yazım Saati: 00:39-15:27

Keyifli Okumalar.

*****

"Afiyet olsun, başka bir isteğiniz var mı?" 

Akşam yemeğimiz sorunsuz bir şekilde bitmişti. Şuanda ise, diğer günlere inat ilk defa Cihangir ile beraber salonda oturuyorduk. Ben istediğim bir kanalda televizyon izlerken, o elinde bulunan tabletle işlerini hallediyordu. Bu ilk defa oluyordu, ilk defa yanıma inmişti. 

"Teşekkür ederim, ellerine sağlık" Nergis ablaya az önce içerisinde portakal suyu olan boş bardağı uzatırken gülümsedim, bana az önce portakal suyu getirmişti. Cihangir ise kahve içiyordu. Cihangir elindeki tabletle ilgilenmesini sürdürürken Nergis ablanın kolunu hafifçe tutup sertçe yutkundum. "Nergis abla, dondurma var mı?" Nergis ablaya, Cihangirin duymaması adına fısıldayıp  gözlerimin önüne gelen vanilyanı dondurma ile derin bir nefes aldım. Bugün sabah çiçeklerle bakışırken canım fazlasıyla dondurma çekmişti.  Normalde olsa kimseden bir şey isteyemezdim ancak, o an bana ne olduysa hızla bu cümleyi kuruvermiştim. Cihangirinde, beni duyduğunu kurduğum cümleden sonra ancak fark edebilmiştim. Çünkü şuan elindeki tabletten bakışlarını çekmiş, dikkatle benimle bakışlarını buluşturmuştu. "Yada vazgeçtim, beni odama çıkarır mısın?" 

Neden istemiştim ki sanki?

Haddini bil Berrak! 

Sen bu evde sadece belirli süre kalacaksın. Misafirsin ve bunu bilerek davran.

Sen bir hiçsin! 

Ablamın sözü aniden kulaklarıma gelirken irkilerek kafamı kendime onaylar anlamda salladım. Evet ben bir hiçtim. Haddimi bilmeliydim. 

"Nergis Hanım, siz Berrak Hanımın kabanını getirin." düşüncelerimi Cihangirin sesi dağıtıp gittiğinde, kafamı utanarak Cihangire çevirdiğim. Nergis abla ise, Cihangire kafasını onaylar anlamda sallayıp yanımızdan uzaklaştı. 

Benim düşündüklerimin aksine Cihangir beni yük olarak görmüyordu. Bunu hep belli ediyordu, benim zihnim ise inatla bunu kabullenmek istemiyordu. 

Şuan ve daha önceki davranışları bunu bana o kadar net bir şekilde gösteriyordu ki.

Ama ben bunu görmekten deli gibi kaçıyordum.

"Neden kabanımı istedin ki, bir yere mi gidiyoruz?" Cihangir kesin beni evden kovuyordu. Valla haklıydı. Ben bile kendime bakacak kadar özverili değilken, Cihangir bunu hiç bir sebebi olmamasına rağmen yapıyordu. "Cihangir?"

"Dışarı çıkıyoruz." Ciddi mi diye bir müddet suratına baktım. Son derece ciddiydi. Çok sağ ol Cihangir, ban verdiğin cevap o kadar açıklayıcı oldu ki... Tabi bunu ona diyemedim, o da daha fazla bir açıklamada bulunmadan Nergis ablanın geldiğini görüp oturduğu yerden ayaklandı, ardından da elindeki tabletini koltuğun üzerine gelişi güzel bıraktı. O arada da Nergis abla elinde beyaz kabanım ile birlikte salona giriş yapmıştı. "Buyurun Savcı Bey." Cihangir kabanımı, Nergis abladan alırken ben telaşla kafamı sağa sola salladım. Belliydi ki dondurma yemeye gidecektik ancak ben istemiyordum.

MÜBREM |Tamamlandı|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin