YOUTUBER #wattys2022 TAMAMLANDI

📳Youtuber - 36📳

Omzunu sıktım hafifçe. Ardından telefona bakmaya başladım. O da yanımda durmuş telefonun ekranına bakıyordu. İkisinin yan yana olduğu bir fotoğraftı. Kameraya bakarak gülümsemişti ikisi de. İkisi de çok güzel görünüyorlardı. Ve birbirlerine de çok yakışıyorlardı. Gülmekten gözleri kısılmıştı ama mutlulukları da o kısık bakan gözlerine çok güzel vurmuştu. 

"Özledim" dedi Onur fotoğrafa içi geçercesine bakarken. Damla bana ondan hiç bahsetmemişti. Keşke bahsetseydi de onların ilişkilerinin yanında olsaydım. Ama olmamıştı işte. 

Yavaşça uygulamalarda gezindim. Sonra aradığım uygulamayı bulup üzerine bastım. WhatsApp'a girdiğimde karşımda birkaç mesaj kutucuğu belirdi. Abiişş yazan ismin hemen yanında son mesaj dikkatimi çekti. Mesajda "Senden nefret ediyorum" yazıyor olması ile kaşlarımı çattım. Mesaja tıklayıp açtım hızlıca. Yukarıdaki mesajlara gitmek için ekranı hızlıca kaydırdım. Çok fazla mesaj yoktu. İlk mesaj 13 Ekim 2019'daydı. Okumaya başladım. 

[13 Ekim 2019]

Abişş: Hastaneye gelecek misin? 

Damla: Sana inanmıyorum. Nasıl abim olabilirsin ki? 

Damla: Bu cidden fazlasıyla saçma.

Abişş: Yarın hastaneye gel ve kendin inan o zaman. 

Abişş: İstesen de istemesen de

Abişş: Sen benim öz be öz kardeşimsin. 

Damla: Pekala. Gelip kendi gözlerimle göreceğim. 

Abişş: Tamam. 

Mesajlar böyleydi. Devamını okumaya başladım. 

[14 Ekim 2019]

Damla: Sana abi diyebilirim o halde? Değil mi? 

Damla: Ama anlamadığım ve merak ettiğim bir şeyler var. 

Abişş: Tabi ki diyebilirsin. Anlamadığın şey ne? 

Damla: Ben neden yetimhaneye bırakıldım?

Damla: Beni hiç mi sevmediler? 

Damla: Bir anne evladını nasıl koyar yetimhanenin önüne?

Abişş: Annemiz yok. 

Damla: Nasıl? 

Abişş: Sen doğarken, doğum anında öldü. 

Abişş: Babam da eşini öldüren bir katile bakmak istemedi.

Abişş: Bu yüzden de seni bıraktı. 

Damla: Ben

Damla: Ben doğarken mi?

Damla: Bu beni katil yapmaz ki!

Damla: Çok çok fazla saçma bu abi!

Damla: Bunca yıl ailemi düşündüğüme inanamıyorum. 

Damla: Hastayken anneme muhtaçtım ben. Babam başımda masal okusun istedim. Sense şimdi katil olduğum için bırakıldığımı söylüyorsun! Şaka mı bu? 

Abişş: Üzgünüm ama şaka değil. Sen bunları biraz sindirmeye çalış güzelim. Sonra yine konuşalım. İstersen yanıma gelebilirsin. Yalnız kalma. 

Damla: Teşekkürler abi. Yalnız kalsam daha iyi sanırım. 

Telefonu masaya koydum. Geri kalanı okumaya mecalim var mıydı bilmiyorum. Benim kardeşim ailesi tarafından neden bırakıldığını bu şekilde öğrenmişti. Kim bilir nasıl canı yanmıştı, nasıl üzülmüştü! Ve ben bunu fark etmemiştim öyle mi? Nasıl bir arkadaştım ben böyle? Nasıl bir kardeştim ben! Ellerimle şakaklarımı ovarken Onur telefonu eline aldı. "Devam etmeliyiz Ece. Damla için"