Arc 7.13 (ပါးပါးကို ဒယ္ဒီအႏိုင္က်င့္တယ္)

7.6K 1K 88
                                    

Zawgyi

ဒယ္နီရယ္က ႐ုတ္တရက္ႀကီး ျပည္ပကိုျပန္သြားေလသည္။ အကိုႀကီးယုရြမ္ကိုေတာင္ အသိေပးရံုေလာက္သာစာပို႔ထားခဲ့ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ မိုက္ကယ္အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူ႔အရိပ္ကိုေတာင္မေတြ႔ရေတာ့ေပ။ အကိုႀကီးယုရြမ္က အိမ္ေတာ္မွာေနတာေၾကာင့္ သူ႔က သူ႔ႏွစ္ထပ္တိုက္ေလးကိုပဲ ျပန္ေနျဖစ္သည္။ အိမ္ကအတန္ငယ္တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနသလိုခံစားရၿပီးေနာက္မွာ အရင္တုန္းကပံုစံအတိုင္း အထီးက်န္မႈကို႐ွာေဖြေတြ႔႐ွိလိုက္၏။ လစ္ဟာသြားသည့္ ရင္ဘက္တစ္ေနရာက မိုက္ကယ့္လိုလူကို ႐ႈပ္ေထြးေအာင္ျပဳလုပ္ေနသည္။ ဒယ္နီရယ္ ျပန္သြားသည့္အေပၚမွာလည္း သူနည္းနည္းေလာက္ေတာ့ အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။ ဘာလို႔တစ္ခြန္းမွေျပာမသြားရတာလဲ။

တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားက တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိခ်ိန္တြင္ ပ်င္းစရာေကာင္းလြန္းလွသည္။ လူတိုင္းက အျမဲတမ္းေပ်ာ္ေနမယ္လို႔ ဘယ္သူကတစ္ထစ္ခ်သတ္မွတ္ထားလို႔လဲ။ အားလံုးျပည့္စံုခ်မ္းသာေနတဲ့လူေတြမွာေတာင္ အထီးက်န္တဲ့တစ္ဖက္႐ွိတယ္ေလ။ ခ်မ္းသာမႈေတြဆီကေန ေျပးထြက္ခ်င္သလိုမ်ိဳး။ အရာအားလံုး ျပည့္စံုေနေပမယ့္ သူတို႔တကယ္လိုအပ္တဲ့အရာကို႐ွာေတြ႔ဖို႔ အခ်ိန္ေတြပိုျပီးလိုအပ္သည္။

" တကယ္ဆိုရင္ သူကဘာမွမေျပာပဲ ထြက္သြားမယ့္လူစားမ်ိဳးလား? အျမဲတမ္းတြယ္ကပ္ေနလို႔ ႐ုတ္တရက္ေနသားမက်တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ဟူး "

အစည္းအေဝးတစ္ခုကိုတတ္ၿပီးေနာက္မွာ မိုက္ကယ္ပင္ပန္းလာသည္။ သူေစာက္ရမ္းပ်င္းၿပီး ေစာက္ရမ္းအထီးက်န္ေနတယ္။ ရန္ျဖစ္ရမည့္သူမ႐ွိေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔သြားရန္ျဖစ္ရမလဲ။ ဒယ္နီရယ္တစ္ေယာက္သာ မ်က္ခြက္ေျပာင္ၿပီး သူ႔ကိုစေနာက္ရဲတာျဖစ္သည္။ မိုက္ကယ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းကိုသြားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မိနစ္အေတာ္ၾကာေမာင္းၿပီးေနာက္မွာ လ်ိွဳ႕ဝွက္ေလ့က်င့္သည့္ေနရာကိုေရာက္႐ွိသြားသည္။ ယုရြမ္ပိုင္ဆိုင္သည့္ ဧကေထာင္ေက်ာ္က်ယ္ဝန္းသည့္ေနရာျဖစ္ၿပီး ၊ အဖြဲ႔သားေတြသာ ကြင္းထဲဝင္ခြင့္႐ွိ၏။

ဇာတ်လိုက်က ငါ့ကိုလိုက်နေတယ် (System)Onde histórias criam vida. Descubra agora