Tutulan masum bir dilek...⭐
"Kimliğine bak ve bana orada yazılan soyadını söyle!"
"Karın olmak istemiyorum!"
Gözleri şaşkınlıkla açılırken Eunha konuşmasına devam etti, "boşanalım."
'Boşanmak?'
"Bu da bir sonraki şakan mı?" diye istemsizce sordu Jun...
Ben geldim 💃🏻 Uzun zamandan sonra size bölüm getirdim ve birkaç bölüm sonra sezon finaline yaklaştığımızı söylemek isterim 😪
Çayınızı, kahvenizi alın ve bölümü okumaya geçin. İyi okumalar 🤝 Satır arası yorumlar yapmayı unutmayın 🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eunha bahçede bekleyen arabaya kısa bir bakış atıp tekrardan karşısındaki adamın gözlerine odaklanmıştı. Görevlisiyle gelmiş olmalı diye düşündü. Bu halde araba kullanması imkansız gibi bir şeydi. Youngjae'den onunla ilgilenmesini isteyebilirdi ama bundan ne kadar emindi işte onu bilmiyordu. Son yaşananlardan dolayı Youngjae'nin yanında utançverici duruma düşmüş gibi hissediyordu. Sol elini alnına bastırarak derin bir nefes aldı. Cidden artık çıkılmaz bir durumun içindeydi.
"İçeri geçmek ister misin?" Eliyle geçmesini işaret ederek bir adım geri gitti, "bu halde bekleyemezsin."
Jungkook başını iki yana sallayarak karşılık verdiğinde Yeong ve Jinyoung'un sesleri birkez daha duyuldu. Anlaşılan Jinyoung gitmek için ayaklanmışa benziyordu. Bu durumda Jungkook neden teklifi inkar etmişti ki? Kocasıyla Jinyoung'un arasının iyi olmadığını biliyordu, bunu kabul edebilirdi. Ama çabucak o eve geri dönmek de istemiyordu.
Eunha çaresiz bir şekilde ne yapacağını bilmeden dudaklarını birbirine bastırdı. Derince bir nefes alıp titrekçe vermişti. Bu sefer kendisini cidden iyi hissetmiyordu. Neden herşey bu kadar zor? Geri çekildi biraz, gözlerini tekrar karşısında halsiz bir şekilde bekleyen adamın gözlerine çevirdi. Pekala, bu hiç adil değildi.
"Eunha, tatlım gelmiyor musun?"
Yeong'un seslenmesiyle Eunha bakışlarını kocasından çekerek omuzlarına atılan ceketi kavrarken dudaklarını sertçe birbirine bastırmıştı. Bu adamla nasıl davranması gerekiyordu, emin değildi.
"Beni arabada bekle." ceketi Jungkooka uzattı, sonraysa tekrardan elini alnında gezdirdi, "Yeong'a haber verip geleceğim." Duyduğu şeyle Jungkook ona uzatılan ceketi omuzlarını atarken ellerini önde birbirine kenetleyerek beklemeye başladı. Bu tepkisi karısının kaşlarını çatmasına sebep olmuştu." Sana geleceğimi söyledim. Kendini bundan daha kötü duruma mı sokmaya çalışıyorsun?" Üzerindeki şala sıkıca sarıldı. Cidden ne yapmaya çalışıyordu...
Adımlarını içeriye doğru götürdüğü zaman kapıyı kapatacakken Jungkookun yavaşça arabaya taraf ilerlemesini gördüğünde endişeli bakışlarını ondan çekememişti. Neden bu haldeydi? Yolun ortasında bacakları gücünü yitirecekmiş gibi..
"Hayır, birkaç gün daha burada kalıp geri dönmüyi düşünüyorum." Eunha kulaklarını dolduran sesle kafasındaki düşünceleri bir kenara bırakarak kapıyı kapattı. Jinyoung koltuğun bir tarafına bırakmış olduğu valizini eline almış bekliyordu.
"Kızın olduğunu bilmiyordum." Yeong şaşkınca Eunha'ya baktı, sonraysa omuzlarını silkerek koltukta yerini aldı. "Evet, onu annemlerin yanına bıraktım." parmaklarını kısa saçlarının arasından geçirerek gülümsedi. "Açıkçası biraz endişeliyim." "Hey, merak etme. Güvenli yerde olduğunu biliyorsun en azından. "
