Tutulan masum bir dilek...⭐
"Kimliğine bak ve bana orada yazılan soyadını söyle!"
"Karın olmak istemiyorum!"
Gözleri şaşkınlıkla açılırken Eunha konuşmasına devam etti, "boşanalım."
'Boşanmak?'
"Bu da bir sonraki şakan mı?" diye istemsizce sordu Jun...
Size güzel haberim var 🙃 Bundan sonraki bölümler zaten hazır sınır dolduğu gibi anında paylaşacağım 🥰
Oy ve desteklerinizi eksik etmeyin kelebeklerim❤
İyi okumalar⭐
Eunha sıkıntılı bir nefes vererek telefonu cebine yerleştirirken elini alnına bastırmıştı. İmzaladığına bu kadar şaşırmaması gerekirken neden hala bu olanlara inanamıyordu? Ne de olsa, bunun olacağını en başından beri biliyordu. İliklerine kadar tükenmişlik hissiyle karşı karşıyaydı, bunu inkar edemezdi. Ama onun için daha önemli olan başka biri vardı. Karnında taşıdığı , ondan bir parça olan bu minikle yeni bir sayfa açabilirdi. Herşeyi en başından, en güzel bir şekilde yaşamak....
'Tam 1 ay sonra' diye düşündü kendi kendine, hamileliğinin 4. ayı olacaktı. Bir taraftanda boşta kalan elini karnının üzerinde gezdiriyordu. O zaman karnı daha belirgin duruma gelmez miydi? Bildiği tek şeyse boşandıktan sonra bu şehri acilen terk etmeliydi.
Bakışlarını kısa süreliğinde karnına kenetlerken yanındaki kumandayı alarak televizyonu kapatmıştı. Midesinden gelen seslerle daha fazla düşünmeyi bırakarak ayağa kalktı. Kendi kafasının içinde tartışmaktan artık vazgeçmeliydi, çünkü bu ani kararlarından fazlasıyla zarar görüyordu.
Elini beline yerleştirerek mutfağa doğru ilerlerken alt dudağını dişlerinin arasına alarak kafasını her iki tarafa doğru hızlıca salladı. Düşünmemeliydi...
Buzdolabına yönelip içindeki hazır yemeklere bakıp yüzünü buruşturmuştu. Canı ekşi bir şeyler çekiyordu. Midesindeki sesler tekrar etmeye başlayınca parmaklarını dudaklarımın üzerinde gezdirerek pencereden dışarıya baktı.
'Limonlu kek' diye fısıldamıştı aniden.
Muhteşem!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerini son kez tezgahın üzerinde gezdirerek anahtarı alıp kapıya doğru yöneldiğinde hızlı bir şekilde dışarı çıkmıştı. Kapıyı arkasından sertçe kapatarak yine boş sokakta ilerlemeye başladı. Bu sokaklardakı insan sayısı 6-7, en fazla 10 olabilirdi. Böyle bir yerde yaşamayı hayatı boyunca hiç istemezdi.
Hızlı adımlarla evin olduğu sokaktan ayrılırken saçındaki tokayı biraz daha sıkarak yolun karşı tarafına geçtiğinde adımlarını biraz yavaşlatmıştı. Eve en yakın markete gitmeyi planlıyordu. Bu diğer marketlerden biraz küçük olsa bile, şu an buraya kadar gelmesine bile hayret etmişti.
Sol kolunu kendinden istemsiz bir şekilde sallayarak markete biraz daha yaklaştığında etrafına kısa bir bakış atıp tekrar önüne döndü. Sol kolu garip bir şekilde uyuşmuş gibiydi, bu yüzden sallıyordu ya. Bunun için etraftaki insanların bakışlarının üzerinde olduğunu düşünmüştü. Kafasını her iki tarafa doğru sallayarak daha fazla oyalanmadan markete girmişti.
