Eren hem Interseks bir bireydi hem de konuşamıyordu. karşına bir anda çıkan Bars'ın ise bir görevi vardı.
21.08.21
Eşcinsel konulu bir hikayedir, bunu bilerek başlamınızı isterim.
Homofobikler ve aşağılayıcı yorum yapanlar engellenecektir.
+18 içer...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçekler acıdır ve acıtır.
Üç gün.
Tam tamında üç gündür esir durumdaydım. Verdikleri azıcık yemek ve günde sadece bir kez çıkma hakkım olan tuvaleti bana yeterli görüp çoğunlukla psikolojik ve fiziksel şiddet uyguluyorlardı.
Genel olarak fiziksel şiddete başvurmayıp psikolojimi bitirmek için çabalamaları beni bu kadar kısa sürede oldukça yıpratmıştı.
Yeterince uyumama izin vermeyip uykuya daldığımda suyla uyandırıyor, ara sıra açtıkları acı dolu çığlıklar atan insanların işkence videolarını izleterek konuşmam için çabalasalar da her zaman elleri boş dönüyorlardı. Yine de iyi yandan bakmak gerekirse konuşamadığımı öğrenmişlerdi.
Nasıl ve ne zaman oldu tam bilmesem de bir süre önce –bana göre öyle çünkü zaman kavramını bazen kaybediyordum- yine psikolojik şiddet görme seansının ortasına korumalardan birisi gelerek Alex'e konuşamadığımla alakalı bilgiyi vermesiyle her şey değişmişti.
Öğrendiği bilgiyle birlikte düzgün araştırma yapamayan adamlarını tereddüt etmeden önümde kurşuna dizen Alex ile şoka girdiğimde kendisi büyük bir sinirle depoyu terk etmişti. Ve o zamandan beridir de rahat bırakılmıştım resmen.
Yalnız olduğum süre boyunca gözerim uykuya direnemeyip her kapanışında suyla ve korkutularak uyanmak istemediğim için kendimi zorlayarak gözlerimi yeniden açıyordum.
Bir süredir devam eden bu düzenimi bozan şey artık dayanamamak olmuştu, gözlerim kapanıp beni bekleyen karanlığa sürüklenmeme izin verdiğinde beynimin rahatladığını hissetmiştim.
Tam derin olarak uykuya daldığımı düşünmüşken yüzüme vurulan suyla aniden gözlerimi açtığımda artık ağlamak istiyordum. Uyumak için yalvaracak raddeye gelmiştim.
Yaşlı gözlerimle kafamı kaldırarak suyu döken korumaya baktığımda gözlerinde az da olsa acımayı görür gibi olsam da "Uyumamalısın." Diyerek yeniden yerine dönmesiyle yenilmişliğin verdiği ağırlıkla omuzlarım çökmüştü.
Bars'ın beni kurtarmakla alakalı planı olduğunu düşünmeyi bırakmamıştım ama inancım git gide azalıyordu. Yanımda konuşulanlardan anladığım kadarıyla hâlâ bir hareketlilik yoktu, zaten bu zamana kadar da Alex bana işkenceler yaparak Bars ile aramadaki ilişkinin düzeyi hakkında sorular sormuştu.
Anlaşılan benim hakkımda bildikleri tek şey Bars'la birlikte ormanın içinde kaldığımdı. Resmen hazırlanmadan ya da olayı anlamadan paketlenip buraya getirilmiştim. Bu kadar düzensiz ve plansız çalışan başka kodaman olduğunu da sanmıyordum, tamamen benim şansıma bunlar denk gelmişti.
Uyuyamayacağımı anladıktan sonra son zamanlarda yaptığım gibi kendi kendime olabildiğince sessiz olmaya çalışarak –ki korumaların kendi aralarında muhabbet ediyor olmasının da artısını yok sayamam- ufak tefek ses alıştırmaları yapmaya başlamıştım.
