phoenix girl

Mijn eerste schooldag, een leven vol drama

Vandaag ga ik eindelijk naar een echte school! Demi en ik hebben mijn vader eindelijk over weten te halen om me naar een normale middelbare school te laten gaan in plaats van thuisscholing. Begrijp me niet verkeerd mijn vader is de beste leraar die je je kansen wensen, op online toetsen halen Aiden en altijd hele hoge punten, maar ik wil mensen leren kennen en een normaal leven leiden.

Ik ben dan wel niet normaal, maar ik kan toch op z'n minst gewoon naar school gaan. Ik bedoel ik heb mijn krachten onder controle! Waarom mag ik dan niet gewoon naar school en verder gaan dan mijn eigen huis en tuin? Ik bedoel ik ben zestien en weet niet eens hoe of wie onze buren zijn buiten Demi dan.

Ik kan me nog goed herinneren hoe we elkaar hebben ontmoet. Ik was zes en de school was al begonnen. Ik had mijn werk al klaar, dus mocht ik van mijn vader even buiten spelen. Demi was echter ook vrij en was naar binnen gekropen door een losse plank in de schutting. Ze zocht haar bal die ze was verloren tijdens het spelen en we zijn hem samen gaan zoeken. Daarna hebben we de hele dag samen gespeeld en dat was het begin van een levenslange vriendschap.

In het begin hielden we het geheim voor mijn vader en hield ik mijn krachten geheim voor Demi, maar na een tijdje kwam mijn vader er achter en toen we acht waren heb ik haar over mijn krachten vertelt. Wat was mijn vader boos toen, maar Demi vond het gaaf en heeft beloofd het geheim te houden. Na 8 jaar doet ze dat nog steeds en de rest van mijn familie heeft ook geen geheimen meer voor haar. Mijn vader en broertje vertellen haar alles wat ze maar wil weten net als ik trouwens.

Samen met Demi loop ik naar school. Ik ben best zenuwachtig. Demi vertelt me onderweg op te passen voor het populaire clubje en met name voor Becky, hun leider, omdat ze iedereen die ze niet mogen kapot proberen te maken en vaak enorm gemeen zijn.

Ik knik en loop met haar de school binnen waar ik meteen tegen iemand op bots. Ik wordt rood en kijk recht in het gezicht van een knappe jongen. Ik heb nog nooit een jongen gezien buiten mijn vader en broertje dan. Hij glimlacht naar me en help me overeind. 'Hoi ik ben Will en volgens mij ben je nieuw hier of niet?' Vraagt hij glimlachend. Ik knik. 'Ik ben Fenna.' Zeg ik blozend. 'Wil je anders misschien rondleiding?' Vraagt hij vriendelijk.

Demi komt er nu tussen. 'Nee, dat wil ze niet. Ik leid haar namelijk al rond.' Zegt ze fel. Will knikt en loopt weer weg. 'Is hij ook zo'n populaire?' Vraag ik aarzelend. Ze schud haar hoofd. 'Nee, niet echt, maar hij is een beetje... apart. Hij zondert zich altijd af en loopt overal heen met een koptelefoon op. Hij botst regelmatig tegen mensen op en ik weet niet of hij te vertrouwen is omdat jij eerste bent met wie hij praat. En van je vader moest ik op je letten, dus neem ik liever geen risico.' Legt ze uit.

Ik knik. Mijn vader kan best wel fel zijn. Hij is niet voor niks een beer en zou het denk ik niet leuk vinden als ik met jongens praat.

Demi neemt me mee naar de secretaresse waar ik mijn rooster krijg. We hebben bijna alle lessen samen, maar niet allemaal. Sommige lessen zou ik alleen moeten doen zoals mijn eerste les, wiskunde. Waarom weet ik niet, maar misschien zit ik op een hoger niveau. In wiskunde was ik altijd al goed, maar Demi vond het altijd een ramp.

Ze brengt me naar het lokaal en we spreken af elkaar weer in de pauze te zien, omdat we tot dan geen lessen samen hebben. Ik loop naar binnen en blijf bij het bureau van de leraar staan. De rest gaat meteen op hun plek zitten, er is duidelijk een bepaalde regeling hier, maar ik weet niet waar ik moet gaan zitten.

De leraar loopt het lokaal binnen en kijkt me vriendelijk aan. 'Hallo, ik ben meneer Gold, je wiskunde leraar. Jij bent vast Fenna of niet?' Vraagt hij vriendelijk en ik knik. 'Goed, stel je maar even voor en ga maar naast Will zitten achterin.' Zegt hij en ik knik.

'Hallo allemaal ik ben Fenna, ik ben zestien jaar oud en ik heb tot nu toe altijd thuisschool gehad.' Vertel ik en loop naar de achterkant van het lokaal. Ik ga aan het tafeltje naast Will zitten en glimlach naar hem. Hij geeft me een vriendelijk knikje en de leraar begint met de les. De meeste dingen zijn veel te makkelijk voor me, maar merk dat de rest er wel moeite mee heeft. Ik ben vaak de enige die mijn hand op steekt en niet alleen omdat de rest niet enthousiast is. Als de leraar een beurt geeft weten ze het vaak ook niet.