phoenix girl

Felix's verdriet

Twee dagen lang worden Felix en ik met rust gelaten, waarschijnlijk in de hoop dat ik hem toch leuk ga vinden of dat ik dat gedoe met de simulatie vergeet. Echter heb ik geweigerd met hem te praten, het is niet dat ik Felix haat, maar hij wordt te veel gemanipuleerd om normaal met hem om te kunnen gaan. Ik heb hem wel gezegd wat hij moet doen om niet steeds de hele kamer en onze matrassen in de fik te steken.

Namelijk rustig blijven en vertrouwen in zichzelf. Het is een kleine tip, maar het werk wel en voor mij is het fijn dat ik niet steeds op de grond hoef te liggen of om een nieuwe matras te vragen. 'Waarom negeer je me toch steeds?' Vraagt hij bedroeft. Dit keer is het wel oprecht, dat kan ik voelen.

'Het ligt niet aan jou Felix, je bent vast een aardige jongen, maar je wordt te veel bespeelt door de bazen. Ik weet dat het slecht is wat ze doen en dat ze mij en Drake willen hersenspoelen, maar jij bent niet anders gewend. Jij kent alleen deze cellen en weet niet hoe het buiten is. We moeten dan wel onze krachten verbergen zodat de jagers niet van ons weten maar verder kunnen we normaal leven.

We hebben zelfs speciale scholen en organisaties voor onze soort en er zijn ook mensen die ons wel accepteren als ze het weten. Niet alle mensen zijn jagers of gevaarlijk.' Zeg ik en Felix kijkt me ongelovig aan. 'Dat kan niet.' Fluistert hij en ik zucht.

'Dit bedoel ik nou. We kijken heel anders op het leven. We zijn complete tegenpolen, het enige wat we gemeen hebben is dat we feniksen zijn en dit klinkt misschien heel gek, maar ik haat het hier, terwijl ik weet dat jij het geweldig vind.

Jij hebt hier misschien familie, maar ik mis de mijne. Ik mis mijn vader en mijn broertje waarmee ik zo'n goede band had. Ik mis mijn vrienden, ze zijn misschien wel hier, maar ik mag ze niet zien. Bij een van heb weet ik niet eens waar hij is en ik maak me verschrikkelijk veel zorgen.' Zeg ik en draai me op mijn zij zodat ik met mijn rug naar hem toe lig.

'Dat is niet waar.' Zegt Felix opeens en ik draai me weer op. 'Ik ben hier niet gelukkig. Keer op keer zie ik mijn mensen uiteindelijk naar boven gaan, maar ik moet hier blijven omdat ik te gevaarlijk ben. Dat is ontzettend frustrerend, want telkens als ik vrienden maak gaan ze weg en zie ik ze nooit meer.

Inmiddels probeer ik het niet meer en heb me er bij neer gelegd. Ik heb offers gebracht, voor mijn familie en mijn volk. Offers die jij niet wilt brengen. Ze doen hier alleen maar wat het beste is en ik weet dat ze gelijk hebben. Ik kan nog niet naar boven, dus houden ze me hier omdat ze van me houden. Ik ben hun zoon en neefje.' Zegt hij en ik ga recht zitten.

'Ik ga heel hard zijn, maar dat is geen liefde. Ze gebruiken je alleen om een oorlog te beginnen en die te winnen. Ze willen jou gebruiken om de mensen te onderdrukken. Je weet het misschien niet, maar je bent de beschermer van de mensen en ons volk. Wij zijn de bewakers die de balans en vrede tussen beide werelden moeten bewaken.' Zeg ik eerlijk en hij kijkt me kwaad aan.

'Ze houden wel van me!' Roept hij kwaad. 'Dat doen ze niet Felix, ze gebruiken je, ik denk dat alleen Panter oprecht is en werkelijk om je geeft. Ik zal je laten zien wat liefde is.' Zeg ik en krijg tranen in mijn ogen. Meteen pak ik het flesje om mijn nek en van de tranen op. Als ik met mouw mijn gezicht af veeg steek ik mijn handen in de lucht en begin vuur te maken. In het vuur laat ik een verhaal zien.

Ik sta huilend in de tuin en mijn vuur wordt steeds groter en groter. Ik heb mijn moeder's favoriete boom afgebrand. Mijn ouders rennen de tuin in en mijn moeder pakt me troostend vast, terwijl mijn vader het vuur blust me de zoveelste brandblusser. 'Het is niet erg lieverd, jij kan er niks aan doen dat je je krachten nog niet beheerst.' Zegt ze sussend.

'Maar dat was je lievelingsboom! Ik maak alles kapot waar jullie van houden!' Roept ik huilend en mijn vader komt er nu bij staan die me over pakt. 'Jij en je broertje zijn waar we het meest van houden lieverd en jij hebt toch niks? Spullen zijn vervangbaar, maar mijn kleine meisje niet.