phoenix girl

Randy en een nieuw thuis

Een paar uur later komen we aan en samen met de rest draag ik Drake naar binnen. Mijn vader wijst ons de weg en we leggen Drake op bed. 'Dit is eigenlijk een logeerkamer maar zodra je aangesterkt bent gaan we spullen kopen om er echt jouw kamer van te maken.' Zegt mijn vader en Drake knikt. Daarna loop hij de kamer uit en legt ons nog kort uit waar onze kamer is.

Ik druk zachtjes een kus op Drake's wang. 'Ga jij maar even slapen, ik ben hiernaast mijn kamer inrichten, dus als er wat is roep je maar. Maakt niet uit wat en mocht je bang zijn daar hoef je je niet voor te schamen, na wat jij hebt meegemaakt snap ik dat best. Je hebt het nog best lang vol gehouden en ik ga zo wat te eten voor je maken.' Zeg ik en Drake knikt. Ik sta op en loop naar de deur. 'Fenna?' Vraagt hij dan en ik knik. 'Wil je voortaan Jake zeggen? Dit is een nieuw begin voor mij, dus ik hou liever mijn schoolnaam aan. Iedere keer als iemand Drake zegt moet ik zo aan mijn familie denken.' Zegt hij verdrietig en ik knik.

Daarna loop ik terug om hem nog even te knuffelen. 'Geen zorgen Jake alles komt goed, wij zijn er voor en je kan best contact houden met je familie. Alleen kan je er voorlopig nog niet naar toe. Die jongen zou je sowieso gaan zoeken en dan breng jezelf en familie in gevaar. Ik wil niet dat je wat overkomt Jake en ook je familie niet.' Zeg ik en loop dan naar mijn kamer.

Als ik daar aankom staat mijn koffer al klaar en mijn nieuwe kamer ziet precies hetzelfde uit als mijn oude alleen met een veel mooier uitzicht, maar dat is logisch, want we zitten nu midden in het bos. Pap heeft blijkbaar ook nog een huis in het bos met een heel groot terrein er om heen wat wordt af gesloten door een hek. Aiden en ik zullen hier alle ruimte hebben en niet alleen om te trainen. Ik denk dat Drake of nee Jake er ook wel van zou genieten zodra hij weer kan staan en lopen. Zijn wonden zijn al ver genezen door mijn tranen, maar hij zelf is nog erg zwak door alles wat er is gebeurd.

Ik leg mijn spullen op hun plek en loop dan naar beneden. 'Weet je toen je klein was kwamen we hier heel vaak met mama. Mijn lieve hertje hield heel erg van het bos en als ik het me goed herinner jij ook. Volgens mij heb je hier zelfs een boomhut gebouwd.' Zegt mijn vader dan en ik knik. Ik kan het me nog een klein beetje herinneren.

Aiden wordt meteen enthousiast. 'Wil je hem met me gaan zoeken zusje?! Aaawh toe?!' Smeekt hij me. Ik kijk hem twijfelend aan. 'Ik wil wel, maar ik heb Drake/Jake beloofd bij hem te blijven voor als hij me nodig heeft. Mijn vader glimlacht. 'Ik heb de winkel al gebeld en die komen de boodschappen brengen, dus ik let wel op Drake, ga jij maar met je broertje naar buiten.' Zegt hij en ik knik.

Samen met Aiden loop ik de tuin in en zoek de bomen af op zoek naar iets waaruit blijkt dat mijn boomhut er is. Helaas kan ik niks vinden, dus ik zeg Aiden beneden te wachten en meteen te roepen als er iets is, terwijl ik zelf de bomen in klim opzoek naar mijn oude boomhut.

Daarboven zie ik al snel een houten hutje en klim er voorzichtig naar toe. Vliegen lijkt me niet verstandig, zeker nu we in een bos zijn en net zijn gevlucht. Bovendien kan een vliegtuig me anders nog zien.

Als ik eindelijk bij de hut ben zie ik iemand de hoek in duiken. Het is een jongen met witblond haar en hoorns tussen zijn haar. Ik slik. Hij is een van ons, maar het zit hem niet mee. Zijn soort, ik denk een ram, wordt vaak voor een demoon aangezien. Daarom is hij waarschijnlijk ook zo bang.

'Hey rustig maar ik doe je niks.' Zeg ik vriendelijk en blijf op een afstandje staan zodat ik hem niet bang maak. Nu draait hij zich vliegensvlug om en probeert me bang te maken. Ik begin te grinniken. 'Doe geen moeite ik geloof niet in demonen en ik weet dat jij er geen bent.' Zeg ik glimlachend.

Nu wordt de jongen bang. 'Een jager?' Vraagt hij angstig. 'Nee, iemand zoals jij.' Zeg ik en spreid mijn vleugels waardoor mijn kleren een stukje scheuren. Ik had ook eerst moeten veranderen, maar ik wil hem niet nog meer laten schrikken. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'Ben je ook alleen op de wereld?' Vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd.