Kissferen

★Prologue

Prologue:

Umiyak ng umiyak ang batang si Miskyss habang nasasaksihan ang karumaldumal na nangyayari sa kanyang half sister na si Juniper. Halos wala nang saplot ang nakatatandang kapatid nito habang nakagapos ang kamay at nakatakip naman ang bibig, maski ito'y namamaos na sa kakaiyak kahit pa may electrical type na nakagapos sa bibig nito.

Dalawang mama ang may hawak kay Juniper, ang mga kamay ng mga ito'y humahaplos sa maseselang parte ng katawan ng kapatid, lalong umatungal si Miskyss, unti-unting namamatay dahil sa nasasaksihan.

“Hmm! Ang ganda mo kahit nakahubad, Juniper. Bakit hindi ako ang pinili mo, hah?” boses ng mamang kaedaran ng kapatid. Wala siyang maintindihan sa nangyayari, sino ang mga ito't kailangang hubaran ang kapatid niya sa mismong harapan niya? Sa murang edad ay nakaranas ng pambababoy ang kanyang isipan, nakatanim sa puso niya ang panghabang-buhay na takot.

“Dahan dahanin niyo lang, bosing. Virgin pa yan at presh na presh pa,” ani ng mamang walang buhok sa ulo na kaedaran naman ng kanyang tito.

“Alam ko, alam ko,” sabat ng kausap nito.
Naihiling niyang sana'y panaginip lang ‘to, ayaw niyang nakikita ang kapatid na nahihirapan habang pinagtatawanan ng mga demonyong ito.

“Ateeee! Ateee! Ungaaaa! Masasama kayo! Humanda kayo sa daddy ko!” hagulgol niya sa iba pang kalalakihan na naroon, bale sampu silang lahat.

“Patahimikin niyo ang iyaking ‘yan,” sigaw ng lalaking humahalik sa hubad na katawan ng kanyang kapatid.

Agad siyang nakatanggap ng sampal sa pisngi, halos hindi na siya makaimik sa sakit na natamo. Tulad ng sa kapatid ay binusalan rin ng mga lalaki ang kanyang bibig.

“Hola, mga kakosa!” tinig ng binatang nagpatigil sa lahat.

“Tang-ina kang Palkon, lakas ng loob mong magpakita rito. Ibang lungga itong napasok mo, totoy. Paalala ko sa'yong h’wag nang mangialam,” nakakalokong sagot ng isa sa mga kalalakihang bumihag sa kanilang dalawa ng kapatid.

Nagpatuloy naman sa paghalik ang taong nangbababoy sa kanyang kapatid bago nagsalita.

“Hindi ikaw ang inaasahan ko, Palkon,” may diin nitong sabi saka dinilaan ang tuktok ng dibdib ng kapatid. Malinaw sa kanyang ginagahasa ng mga ito ang kanyang kapatid, lalo siyang napaiyak ng walang ingay.

Tumuon sa kanya ang paningin ng tinatawag ng mga ‘tong Palkon, ang baba nito'y nakatakip habang purong itim ang kasuotan. “Kahit ang inosenteng bata ay dinamay niyo,”matalim ang tinging wika ng Palkon at muling bumaling sa lalaking nanggagahasa sa kapatid ang paningin.

“Sinong nagpadala sa'yo rito, Palkon?” tanong ng lalaki, binaliwala ang sinabi ng Palkon’g kakarating lang.

Pinalibutan ng mga kalalakihang sumalbahe sa kapatid ang binatang bagong dating. Doon ay nakahinga siya ng konti, wala nang nangmamanyak sa kanyang Ate.

“Ako ang Palkong nagmula sa Ten-F-brotherhood. May sariling pakpak, lumilipad ng kusa. Hayaan mong magpakilala ako sa inyo bilang kamatayan niyo kung sakaling hindi niyo pakakawalan ang dalawang ‘yan,” aniya saka sumipol.

Bakas naman ang pagtataka sa mukha ng mga kalalakihang umagrabyado sa kanila. “Tang-ina, pre, tang-ina. Hindi ka namin kilala, sino ka ba?!” tanong ng isa sa mga ito sabay suntok sa Palkong nagpakilala

Nakailag ang Palkon, tumama sa hangin ang suntok ng lalaki. “Pakialamero!” aniya ng isa pa at sinubukang patamaan ang Palkon, ngunit muli lang itong nakailag.

Maya-maya pa'y nakarinig sila ng iilang yapak mula sa dilim saka sinundan ng matagumpay na pagsipol.

“Kakosa, hindi patas ang laban. Isa laban sa sampu, nahihibang na ba kayo?” salita ng Palkon saka nilagpasan ang lalaking sumalbahe sa kapatid. Tinungo nito ang gawi niya.

“Paanong nakapasok ang mga ‘yan?!” sigaw ng lalaki sa mga tauhan nito.

“Bosing, napatumba nila ang mga bata natin sa labas. Takas na tayo!” sigaw ng isa.

“Puro kayo pakasarap, kumulang naman ang bantay niyo. Takbo na, parating na ang mga parak,” kalmadong kumento ng isang lalaking naka takip ang baba habang naka-hood na kasamahan ng Palkon.

Tumakbo nga ang mga goga nang marinig ang paparating na mga police mobile. Natira sila ng kapatid niya at ang mga lalaking nagligtas sa kanila.

“Are you okay, crying kiddo? Shhh hush-hush, tahan na, I'm here,” wika ng Palkon sa harapan niya. Ginulo nito ang buhok niya saka isinubsob sa dibdib nito ang kanyang mukha. Mahigpit siyang napayakap rito, iyak lang siya ng iyak, hindi niya magawang magsalita sa naganap.

“Tahan na, tahan na... You're safe, okay?” Pinahiran nito lahat ng luha niya.

Alam niya sa sarili niyang nais niyang magpasalamat rito ngunit hindi siya makapagsalita. Nakita niya ang kapatid sa likuran nitong humahagulgol habang pinapasuot ng isang lalaki ang hoodie jacket rito.

Tumakbo siya sa kapatid saka niyakap ng sobrang higpit. “Miskyss,” sambit ng kapatid sa pangalan niya. Umiyak lang siya, ayaw kumalas sa yakap ng kapatid.

“Thank you, thank you, thank you,” pinasalamatan ng kapatid ang mga mabubuting lalaki.

“Welcome,” tipid na tugon ng lalaking nagmamay-ari sa hoodie jacket na suot ngayon ng kapatid.

“Even in this quite province, may harassment ring nagaganap,” kumento ng isa.

“Yeah. Poor kid, she must visit psychiatrist after what happened.”

“Those bast@rd, they'll taste their own blood before facing the prisoners' life.”

“Let's go, police are coming.”

“We need to go,” paalam ng isa sa kanila. Napatangu-tango lamang sila bilang sagot.

“Wait... Hey, crying kiddo, come here,” utos ng Palkon sa kanya. Nilingon niya ito, ang mata'y namumugto at hindi na klaro sa paningin niya ang mata nito.

Ginawaran siya nito ng halik sa noo at muling ginulo ang kanyang buhok. “Miskyss is your name, huh? Hmm.... It sounded like a kiddo Kiss for me. Take care, Miskyss. Magkikita pa tayo,” aniya at muli siyang hinalikan sa pisngi.

“Thank you....” lumabas sa bibig niya bago makalayo ang mga ito.
Sa huling pagkakataon ay nilingon siya ng Palkon. “Your welcome, Miss Kiss.”
      
       ANG balita ay mabilis na nakarating sa kanyang ama na nasa Manila. Alalang-alala ito sa kanya at halos ipapatay nito ang mga binatilyong dumukot sa kanila. Bali-balita ring kasalukuyang nasa hospital ang lalaking gumasaha sa kapatid, critical ang lagay at baldado..
     
Ang kapatid ay ilang linggo nang tulala sa silid nito. Habang walang nakalabas na ulat tungkol sa Palkon at sa kasamahan nitong nagligtas sa kanila. Siya naman ay na-trauma dahil sa nangyari, madalas siyang umiiyak habang tulog at kadalasang sinusumpong ng nerbiyos.
   
      At sa hindi malamang dahilan, laging hinahanap ng sistema niya ang presensya ng Palkon na nagligtas sa kanya. Inaakala niyang kapatid niya ito. Pakiramdam niya'y ligtas siya sa piling nito.

Buwan ang lumipas bago napabalita ang pagkamatay ng kanyang kapatid. Lalong binalot ng lungkot ang kanyang buhay. Wala nang rason upang manatili siya sa probinsiyang iyon, ang kanyang ina ay matagal nang namayapa kaya walang nagpatnubay sa kapatid para sa tamang gagawin. Ang ama nito’y isa lamang construction worker, walang nagawa para sa kalagayan ng anak at tinanggap na lang ng matiwasay ang pagpanaw ng huli.