CHAPTER 12

377 21 6
                                    

JUSTIN's POV

"Saan ka galing?" tanong ko agad kay Freya nang makauwi siya. I saw her holding some paper bags.

"Nag-grocery lang ako, paubos na yung stocks natin. I also bought your favorite chips, kunin mo nalang." she said.

I just nodded.

I helped her carry the paper bags at akmang tatalikod na ako sakaniya nang bigla niya akong hilahin paharap sakaniya. The next thing I knew is I felt her kissed me on my cheek.

I stilled in my position and I became unable to move. I also felt my cheeks heated and I imagined it red, why the hell did I blush?!

"I love you..." she whispered to me before she rushed to the kitchen.

Napalunok nalang ako.

Bihira lang sabihin ni Freya ang mga salitang iyon but when she does, it has an effect on me.

It's two years since we got into this house, two years that we're living together in the same roof. Hindi naging maganda ang pagsasama namin noong mga unang linggo at buwan namin dito, inaamin ko 'yon. But in my case since I got an Amnesia because of an accident that I got into, naiintindihan naman niya ata ako na nangingilala palang ako sakaniya noong una since I lost my memory.

It's still fresh in my mind the scenario when I woke up in the hospital. I can't remember anything, I had a bandage in my head. Even myself, I didn't know who I am. Pero mabuti nalang dahil nandoon ang pamilya ko at si Freya mismo, pati na yung mga kaibigan ko.

I was like a lost kid that time and they were all strangers to me. They introduced theirselves to me, sinabi nila kung anong parte sila ng buhay ko.

Mabuti nalang mababait naman sila, mabubuting tao sila.

But with Freya, parang may something sakaniya noon ako naramdaman. I feel comfortable and safe with her pero hindi ko pinapaalam kahit kanino. I don't know when they can take advantage of me...

Pero sa paglipas ng panahon hanggang ngayon, normal lang naman para sakin.

I'm starting to change, may kasalanan ako kay Freya. I didn't act as a boyfriend to her, mabuti nalang napagpapasensyahan niya ako sa ugali ko. Hindi ko alam kung ganito ba talaga ako dati pa bago pa man ako magkaroon ng Amnesia. That's why I'm making up to her now. Noong nagkasakit siya, I didn't hesitate to call Stell and ask for his help para maipagluto ko si Freya. Kung bakit ba kasi hindi ako nagsanay na magluto noon pa edi sana hindi ko na pinroblema 'yon.

I'm watching a movie now at my room while eating the chips that Freya bought for me. Nanonood ako but I can't focus.

Napasandal ako sa headboard ng kama ko at mariing pumikit nang sumakit nanaman ang ulo ko. I hate this, pwera sa sobrang sakit na nararamdaman ko, parang may nagfaflash din na mga bagay sa utak ko pero malabo 'yon, I can't clearly recognize it. Maybe it's some things about my past? Posible 'yon eh. My hands turned into fist as I endured the pain.

This isn't new to me. Ilang beses ko na 'tong naranasan, hindi ko lang sinasabi kay Freya dahil alam kong mag-aalala siya.

Nakakaya ko naman yung sakit dahil ilang minuto lang ay mawawala rin kaagad iyon. What's bothering me is the things that's flasing in my head, minsan may napapanaginipan pa ako.

"Tawagan mo nalang ako pag uuwi ka na, susunduin kita." sabi ko kay Freya nang maihatid ko na siya sa studio nila.

"Yes, thank you. Ingat ka sa pagdrive."

I just nod my head and smiled at her.

Pakatapos ay umuwi na rin kaagad ako sa bahay. I don't have to go now to the studio where I am working, I can work from home.

Mula sa pagkakatingin ko sa PC ko ay napatingin ako sa cellphone ko na nakalapag lang sa desk ko nang tumunog iyon. Tumatawag yung mga kaibigan ko, videocall pa talaga.

"Kamusta kayo? Ikaw Jah?" Stell is the one who asked.

"Okay lang." sagot ko tsaka muling tumingin sa PC ko dahil may ineedit ako.

"Uuwi ba kayo Jah ni Freya? Ilang buwan na rin kayong hindi umuuwi." sabi ni Josh.

"I don't know, kapag hindi kami busy. Tsaka nasa work ngayon si Freya, ako lang nandito sa bahay ngayon. Mamaya tatanungin ko siya." sabi ko naman.

"Yieee, nice yan Jah."

Hindi ko nalang pinansin yung sinabi ni Ken. Alam ko na pang-aasar nanaman ang sunod doon.

"Justin..." Paulo called my name kaya napatingin ako sakaniya sa screen. Seryoso ang mukha niya. "May nasabi na ba sayo si Freya?"

Agad na kumunot ang noo ko.

What's with Freya? May kailangan ba siyang sabihin sakin?

I didn't say a word and just stayed silent while thinking. Pati tuloy sila ay natahimik din not until Stell spoke.

"May ikukwento pala ako sainyo..."

"Ano?" ani ni Josh.

"Muntik pa kami ni Freyja mag-away ng malala." sabi ni Stell tsaka mahinang tumawa. Oh kita mo, muntik na silang mag-away ng girlfriend niya na kakambal ni Freya tapos nagawa niya pang tumawa.

"Ba't naman?" pag-uusisa ni Ken.

"Akala ata niya nambababae na ako kasi naabutan niya kami nung kausap ko na events organizer. Tsaka eto, sainyo ko palang 'to sasabihin kaya wag niyo na munang sabihin sa iba. Magpopropose na ako kay Freyja sa coming anniversary namin."

My mouth almost parted open.

Medyo nagulat pa rin ako kahit na alam ko naman na matagal na sila dahil naikwento nila 'yon sa akin. Mahal talaga nila ang isa't isa...

I stayed at the house alone the whole day. Five thirty ng hapon ay sinundo ko na si Freya.

Instead of coming home, dumiretso kami sa isang restaurant.

"A-Anong gagawin natin Jah?" tanong niya.

I only smiled as I held her hand.

"This will be our date." I said while smiling.

I looked directly at Freya's eyes and I can see happiness in it.

I sighed. Kung noon ko pa ba 'to ginawa, lagi kong makikita yung saya sa mga mata niya?

I just shrugged that thought off of my mind tsaka na kami pumasok sa restaurant. We ordered food, hinayaan ko na si Freya ang mamili, alam naman niya kung ano ang gusto ko.

"Jah can I ask?" I only smiled and nodded at Freya, hinihintay nalang namin ngayon yung pagkain namin. "Are you coming with me? Uuwi ako, bibisita ako sa bahay."

"Yes, sure." kaagad kong sagot. "Para mabisita ko rin sila Mommy. Kailan ba?" sambit ko pa.

"First week next month pa naman. We still have two weeks."

Ngumiti nalang ako at tumango.

I know it's time for me to be a better partner for Freya now. Babawiin ko yung dalawang taon na pangbabalewala sakaniya.

"Thank you for the date Jah. I appreciated it so much." Freya said as she hug me.

Nakauwi na kami sa bahay, kakauwi palang namin.

"You're welcome. Diba sabi ko naman sayo na babawi ako." sabi ko nang yakapin ko siya pabalik.

She looked up to me and stared at my face. Slowly, are faces were moving close to each other then I felt our lips touched. 

One, two, three, four, five...

Five seconds when our lips touched for the first time, as far as I know. Hindi ko alam kung nagawa na ba namin 'to noon but this feels special for me. During the two years, hindi nagtangka si Freya na halikan ako, ngayon lang.

"I love you." last thing she said before going in her room.

I was left outside her room, natulala ako.

"I love you too." I whispered.

AmnesiaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon